بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای امام سجاد (ع) در روز چهارشنبه صحیفه سجادیه
ستایش مخصوص خدا است که شب را لباس و پوشش قرار داد و خواب را قوّت و آسایش مردم نمود و روز را برای جنبش و کار آفرید، ای خدا تو سزاوار حمد و ستایشی که مرا از خوابگاهم برانگیختی و اگر می‌خواستی خوابِ مرا ابدی می‌ساختی (تا روز قیامت بیدار نمی‌شدم) آن حمدی دائم و پیوسته و بی‌حدّ و ابدی که خلایق شمار آن نتوانند کرد.
ای خدا ستایش تُرا سِزد که عالم را آفریدی و نیکو آراستی و برای هر چیزی حدّی و اندازه‌ای مقدر کردی و سرنوشتی مقرّر فرمودی، تو بمیراندی و زنده کردی، بیمار کردی و شفا بخشیدی و سلامتی دادی و آزمایش نمودی، تو را به دعا می‌خوانم خواندن کسی که وسیله‌اش ناتوان شده و چاره‌اش بریده است (کارش به بیچارگی کشیده)، و اجلش (مرگش) نزدیک گشته و آرزویش در دنیا تدریجاً اندک شده و نیازش به رحمت و کَرَم تو بسیار شدت یافته و به سبب تفریط (تقصیر در طاعت) اندوه و حسرتش زیاد شده و لغزش و خطایش بسیار است و خالص گشته برای تو توبه و زاری‌اش پس درود فرست بر محمد خاتم رسولانت و بر اهل‌بیت پاک و پاکیزه‌اش و شفاعت محمد (ص) را روزی من گردان و مرا از صحبت و هم‌نشینی او محروم مگردان همانا تویی مهربان‌ترین مهربانان.
بار خدایا در روز چهارشنبه چهار حاجتم را برآورده ساز، نیرویم را در طاعتت قرار ده و خوشحالیم را در بندگی تو و میل و آرزویم را در پاداش تو و زهد و پارسایی‌ام را در چیزی که برایم موجب مجازات و عذاب دردناک تو شود که همانا تویی لطف کننده آنچه را که خواهی.