بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت پیامبر (ص) و امام صادق (ع)
۱۳ اسفند ۱۳۸۸
حمد و سپاس خداوند یگانه و بی‌شریک و مثل و مانند را سزاست که خداوند عالم است. دارای ملک پاینده‌ی ابدی و سلطان مقتدر و بی‌نیاز از هر یار است و عزتش پایدار و بی‌زوال و وجود ازلی‌اش بی‌حد و ابدی‌اش بی‌انتهاست. فرمانروایی‌اش غالب، پادشاهی‌اش بلند پایه، لطیف‌ترین اندیشه‌ها از درک و وصف مقام کبریایی‌اش حیران و بهترین پناهنده و درگذرنده از خطا و کریم‌ترین عطاکننده است که بر هر چیزی تواناست.
خداوندا تو را شکر و سپاس می‌گوییم و از تو درخواست می‌کنیم درود و سلام بفرستی بر رحمت دو عالم رسول خاتم حضرت محمد مصطفی (ص) و بر خاندانش که همگی از تطهیرشد‌گان و معصومین و پاکان هستند چنان درودی که پایانی نپذیرد و به شماره نیاید، در هر زمان که از نیکان یاد شود و شب و روز از پس هم آید و خورشید و ماه بتابد؛ و هم‌چنین سلام و درود پروردگار کریم بر انوار پاک و مطهر رسولان و پیام‌آورندگان عرش الهی باد که همچون نوری هستند در ظلمات سحر آنگاه که افقِ صبح فرمان یابد که تاریکی را در انوار خالق یکتا به سپیدی تبدیل نماید.
امروز هفدهم ربیع‌الاول، نوید زنده شدن را به عالمیان با تولد خاتمه دهنده‌ی رسالت پیامبران می‌دهد پس شکر می‌کنیم پروردگار یکتا را که با نزول قرآن کریم به قلب مبارک حضرت محمد (ص) عالم را از جهل و تاریکی به‌سوی نور و روشنایی هدایت فرمودند و وعده‌ی الهی را که در کتاب‌های آسمانی فرمودند که پیامبری خواهد آمد و از او نسلی باقی خواهد ماند که انوار آفرینش هستند و پایه‌های حیات تا انسان‌ها بتوانند عهد و پیمان الست را درک کنند و در کنار برگزیدگان الهی خالق خود را بشناسند و به سؤال پرسش‌کنندگان که می‌پرسند:
خدا کیست؟ چه کسی را باید پرستش کرد؟ چه کسی ما را آفرید و چرا آفرید؟ منظور از آفرینش چه بود؟ و مقامات ذاتی انسان چه مقاماتی است؟
قرآن کریم به تمام این پرسش‌ها پاسخ گفت و قلب مبارک پیامبر مرکز این آیات الهی شد و آنگاه که همگی از باطن غیب جدا شدیم و به ظاهر زندگی جسمی پیوند خوردیم و دارای روح و جسم شدیم پروردگار کریم پیامبران را مبعوث فرمود تا راه هدایت را بر بندگان خویش هموار سازد و ما شکر می‌کنیم که خاندان رسالت برکت زمین هستند همان‌گونه‌ای که باران، برکت روییدنی‌های زمین است.
امروز سرور و شادمانی خودمان را در تولد رسول خاتم (ص) و فرزند گرامی‌شان حضرت امام جعفر صادق (ع) ابراز می‌داریم و شیرینی آن را با شنیدن سخنان گوهربار سیده‌ی دو عالم، کوثر هستی، حضرت زهرای مرضیه (س) صد چنان می‌کنیم که فرمودند: افسوس که جان‌ها از جانانشان جدا شدند و به دیار غربت آمدند و از هر آشنایی سراغ جانان خویش گرفتند و آن جانان را نزد کسی یافتند که جرقه‌های توحید در جان مبارکشان بود و به هر جانی که به آن متصل می‌شد آن جان را خرّمی توحید، گلستان می‌کرد و آن جان خاتم انبیاء حضرت محمد (ص) بود که همواره رحمتی را از پس رحمتی مژده می‌داد. پس ابراز دل‌تنگی از کفر یعنی طلب روشنایی آفتاب و این درخواست در حالی است که آفتاب در زیر ابر نیست بلکه انوار آن در دل‌ها خاموش گردیده است و حجاب گناه و کفر مانع رسیدن نور بر ضمیر انسان‌ها شده است. طلب هدایت برای بشریت طلب تمام رسولان الهی بوده است. پس دعا در هدایت نامش صبر حضرت نوح (ع) است که ناامیدی معنی و مفهومی ندارد. زحمت رسالت شیرینی هدایت است و هر وجودی این زحمت را متحمل شود پروردگار کریم شیرینی رسالت را به او می‌چشاند پس در زمانه‌ای که فرصت فهمیدن این شهد فراهم است آن را بچشید و شاکر باشید که پیوند ادیان الهی در زیر پرچم آخرین نور هدایت باشکوه‌ترین لحظه خواهد بود. ضربان زمان جز به حق نواخته نمی‌شود و حرکت به جانب باطل جز نابودی را برای نوازندگان آن به دنبال ندارد.
پس انتظار برای عدالت بهترین انتظارهاست که در این انتظار پیامبران نتیجه‌ی زحمات خود را در هدایت بندگان خواهند دید. به امید ظهور عدالت و نابودی کفر و طغیان.
در خاتمه دست به دعا بر می‌داریم که بار خدایا بر حضرت محمد (ص) و خاندانش درود بفرست.
بنای دین او را از همه‌ی دین‌ها شریف‌تر گردان.
دلیل و برهانی را که با قرآن آورده عظیم‌تر نما.
ترازوی حسنات و نیکویی‌های او را سنگین‌تر فرما.
شفاعتش را بپذیر، ما را بر سنت او زنده بدار، بر دین او بمیران و فرمان‌بردار او قرار بده.
بر سر حوضش و با جام او سیراب نما. در ظهور فرزند گرامی‌اش که ادامه‌دهنده‌ی راه و هدایت اوست تعجیل فرما.