بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام حسن عسکری (ع)
۳۰ مهر ۱۴۰۲
شکر و سپاس پروردگار قادر و توانا را سزاست که از سر حکمت بالغه و علم کامله ی خود اراده فرمود که آدم بیافریند و او را بر همه‌ی مخلوقات خود برتری داده و فرمود: ای آدم تو و زنت از هر نعمتی بخورید و به هر کجا خواهید بروید و به آن چیزی که منع شدید نزدیک نشوید و شیطان او را فریب داد و از بهشت بیرون شدند و زمین شد محل سکونت آنان و خداوند رحمان از سر رحمتش پیامبران را فرستاد تا با اطاعت از آنان فرزندان آدم به جایگاه اصلی‌شان بازگردند ولی افسوس این‌گونه نشد. باز شیطان و نفس بیشتر آنان را گمراه نمودند و پروردگار کریم با برگزیدن پیامبر خاتم حضرت محمد (ص) و اهل‌بیتش زمینه‌ساز دولت حقه‌ی آخرین فرزندش امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) باشند پس حمد و ستایش از آن پروردگار بنده‌نواز و کریم است که چنین با بندگانش مهربان و کریم است و سلام بر دوران‌ها آنگاه که به سخن درآیند گاه توان گفتن آنچه در درون دارند را دارند و گاه چونان دریایی بر لطف الهی بوده آنچه نگاشته حکایتی از ساعاتی است که نقشش مانند رنگی که ثباتی ندارد کمرنگ گشته، آرام آرام به فراموشی سپرده شده. اینک صاحب‌الزمان (عج) او را می‌خواند: اینک توان گفتن رمز و راز ساعات خویش را نداری؟ پیش بیا تا رازی را برایت فاش کنم. زمان متوقف می‌شود، ضربانی شنیده نمی‌شود، زمان در دست صاحب خویش به مانند گویی خاموش است. نوری عالم را می‌افروزد. زمان از انوار صاحب خویش از تاریکی به نوری درخشنده تبدیل می‌شود. رازش در درخشندگی انوارش معنا گشته و زمین در انوار صاحبش از تاریکی جهل به نوری تبدیل می‌شود آنگاه دولتی بر سلطه‌ی عالم می‌درخشد که در شبش مهتاب و در روزش خورشیدی وجود ندارد.
بارالها در این شب مبارک ما تو را می‌ستاییم تا جان حقیرمان به زینت آن منور گردد و دانه‌های ذخیره شده در آن به آب رحمتت بارور شود و نهالی استوار به بار آورد پس پروردگار کریم به برکت این رحمت درود فرست بر بنده‌ی برگزیده و رسول گرامی‌ات حضرت محمد (ص) و اهل‌بیتش که وجود مبارکشان نوری افزون بر نوری دیگر در ظلمات جهل هستند.
امشب میلاد سیزدهمین نور ایشان یعنی یازدهمین اختر امامت و ولایت، عالم و زاهد، با تقوا و با وقار حضرت امام حسن عسکری (ع) است. این امام همام در هشتم ربیع‌الثانی سال ۲۳۲ هجری به دنیا آمدند و مدت ۲۲ سال همراه با پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) و ۶ سال امامت خود را در زندان و یا در تبعید به سر بردند. زندانبانان که از طرف معتمد عباسی مأمور بودند چنین از ایشان تعریف کردند: او کسی است که همیشه مشغول عبادت خداوند است. روزها روزه می‌گیرد و شب‌ها تا صبح به عبادت است. کم حرف و باوقار و با ابهتی خاص که هر زمان به ما نگاه می‌کرد لرزه بر اندام ما می‌افتاد. نه تنها مأمورین زندان بلکه خود خلفای ملعون و اطرافیان آنان به عظمت و شوکت و اُبهت و شخصیت امام اقرار داشتند ولی با این وجود بر آزار و زندان و تبعید و بالاخره شهادتشان اقدام کردند. لعنت الله علی قوم الظالمین والقاتلین
حال در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت به مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت میلاد پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری (ع) به وجود مبارکشان ابراز می‌داریم:
مولای ما یقین و باور داریم که دست قدرتمند امامت شما همیشه برای یاری منتظرانتان آماده است این ماییم که در غفلت از آن به سر می‌بریم پس ما را یاری فرمایید به سفارشات گهربار شما عمل کرده و خود را رستگار کنیم.
بارالها امام حسن عسکری (ع) سال‌ها آزار و زندان و تبعید را تحمل کردند تا حق پایدار و باطل نابود شود. ما را در پیروی از آن بزرگوار یاری و موفق فرما و دعایمان را که فریاد می‌زنیم قبول بفرما.