بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی روز اربعین
۲۵ شهریور ۱۴۰۱
سلام بر ایام که چونان گوهری امانت‌های جهان خاکی را در آغوش خویش می‌فشارد تا امانت‌دار خلیفگانی باشد که مدتی بر سرزمینی غریب فرود آمدند تا شیفتگان حق را در رسیدن به جایگاهشان مدد نمایند. همانانی که مدال حق‌مداری را بر سینه‌ی خویش پسندیدند و جز آن را طلب ننمودند.
و امروز اربعین شهیدانی است که آرام در این صحرای حق خفته‌اند. سرهای پرشورشان را به پیشگاه پروردگار عرضه نموده‌اند تا نقش چهره‌هایشان همواره در زمان‌ها و دوران‌ها در سینه‌ها باقی بماند.
دوستدارانشان به دیدارشان شتافته‌اند تا نشانی از اربعین را با خود همراه کنند، نشانی که اربعین‌های بسیاری را در عمرها رقم زده است. همواره آمده و به تقویم پیوسته تا باز سالی دگر آید و مشتاقان به دنبال آن نشان راهی صحرایی شوند که در عمرشان ذخیره‌ای از آن یافت نمی‌شود.
توشه‌ی اعمالشان تهی از راه شهیدان است. راه شهیدان راه ستم گریزی و مبارزه با باطل است پس جانی که در چنگال باطل گرفتار است نمی‌تواند حاصل مبارزه‌ی عاشورا تا اربعین را درک کند. تکامل هدایتی که در بنی‌اسرائیل به ۴۰ روز ختم شده و آنچه حاصلش بود غمی شد بر جان عالم که همواره در زمان‌ها و دوران‌ها در حال تکرار است.
جهلی که سنگینی عمرها را به دنبال خود می‌کشد تا جان مردمان را در بیهودگی عمرشان پاره پاره کند. هدایتگران به چهره‌هایشان بنگرند. وای بر مدعیان مسلمانی که هیچ نشانی از دین الهی را به همراه ندارند. آنان طبل‌هایی توخالی هستند که صدایی گوش‌خراش را به ارمغان می‌آورند. جسدهای متعفنی که بوی کفرشان همواره در زمان باقی می‌ماند تا حق بر باطل غلبه کند و باطل به مانند کفی در زمان محو شود.
یاران و مددکاران به عرضه‌ی زمان بیایند تا با یاری بازوی حق به‌طرف دولتی در حرکت باشند که منتظران دولت خویش را در اطاعت از پروردگار در برپایی دولت حقه می‌شناسد و برای رسیدن به آن همواره با زمان‌ها و دوران‌ها او را می‌خواند به دعای: