بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای بیست و دوم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت هنگام گرفتاری
بار الها تو مرا به کاری (درباره‌ی تهذیب نفس) مکلف ساختی که تو خود بر آن از من تواناتری و نیروی تو بر آن کار و بر خود من از نیرویم برتر است پس مرا به آنچه خشنودی‌ات در آن است بگمار و پیوسته از من راضی باش درحالی‌که قرین عافیت باشم. (الهی چنان کن سرانجام کار، که تو خشنود باشی و ما رستگار)
خدایا مرا طاقت سختی نیست و صبر و شکیبایی بر بلا و مصائب ندارم و فقر و تهی دستی را تحمّل نتوانم کرد پس (به لطف و کرمت) روزیم را باز مدار و مرا به خلق خویش وا مگذار، بلکه تو خود به تنهایی حاجتم را برآور و عهده‌دار کارم شو و مرا در همه‌ی کارها مورد لطف و عنایتت قرار ده، زیرا اگر مرا به خودم واگذاری فرو می‌مانم و آنچه را صلاح نفسم در آن است برپا ندارم و اگر مرا به خلق خود واگذاری روی بر من تُرش کنند و اگر مرا به خویشانم بسپاری محرومم سازند، اگر هم عطا کنند عطایشان اندک و بی‌برکت باشد و منّت بسیار نهند و نکوهش فراوان کنند. پس خدایا به فضل و کرمت مرا بی‌نیاز کن و به عظمتت مرا از ورطه‌ی (فقر و تنگدستی) رهایی بخش و به توانگری خود دستم را گشاده ساز و به رحمتت مرا کفایت کن.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از حسد رهایی ده و از گناهان باز دار و از ارتکاب محرمات پارسایی و پرهیز ده و بر معصیت‌ها بی‌باکم مگردان و دلم را متوجه خودت ساز و خشنودیم را به آنچه از سوی تو به من می‌رسد قرار ده و در آنچه مرا روزی کردی و در هرچه مرا مالک آن گردانیدی و آنچه به من انعام فرمودی در همه خیر و برکت قرار ده و مرا در تمام احوال محفوظ دار و عیب و زشتی‌هایم پنهان ساز و (از جمیع خطر‌ها و رنج‌ها) نگهداری کن و در جوار رحمتت پناه ده.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و آنچه از تکالیف که بر من الزام کردی و هر چه از انواع طاعات بر من فرض و واجب نمودی، مرا برای ادای همه موفق گردان، یا اگر برای یکی از مخلوقاتت بر ذمه‌ی من حقی است و من از ادای آن ضعیف و ناتوان باشم، هم از جهت قوای بدنی و ضعف و سستی و هم از جهت مال و ثروت (ضعف مالی) قادر نباشم، چه آن دِین در خاطرم باشد یا آن را فراموش کرده باشم، ولی تو ای خدا همه را به حسابم آورده‌ای، پس تو کرم نما و از عطای فراوان خویش و خزائن بسیار که نزد توست، همه‌ی آن دیون را بپرداز و از عهده‌اش برآی، زیرا که توانگر و بخشنده‌ای تا چیزی از آن بر ذمّه‌ام نماند که بخواهی ای پروردگار من، روز لقای خود در مقابل آن از حسناتم بکاهی یا بر سیّئاتم بیفزایی.
خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و به من شوق کار خالص برای تو که ذخیره‌ی آخرتم شود روزی کن تا من نور صدق و صفای آن عمل خالص را در قلب خود مشاهده کنم و تا آنکه زهد و بی‌توجهی به دنیا بر من غلبه کند و تا آنکه کارهای خوب را از روی شوق بجا آورم و از کارهای بد از روی بیم و هراس در امان باشم و به من نوری ببخش که در پرتوش در میان مردم حرکت کنم و در تاریکی‌ها راه یابم و با فروغش از شک و شبهات برهم.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و ترس اندوه کیفر و شوق وعده‌ی پاداش به من روزی فرما تا لذت چیزی که تو را برای آن می‌خوانم در نفس خود احساس کنم و حزن و اندوه عقابی که از آن به تو پناه می‌برم بیابم، خدایا تو موجبات صلاح کار دنیا و آخرتم را می‌دانی، پس در برآوردن حاجاتم عنایت خاصی مبذول فرما.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و به من هنگامی که در شکر و سپاس نعمت‌هایت کوتاهی کنم نعمت‌هایی که در همه حال چه در آسایش و چه در گرفتاری، چه در تندرستی و چه در بیماری، به من ارزانی داشتی، در آن هنگام معرفتِ فهمِ حقیقت را روزیم فرما تا بدان فهم و معرفت در نفس خود، روح مقام رضا و تسلیم و آرامش خاطر و اطمینان مشاهده کنم و به آنچه از شکرگزاری و طاعت برای تو واجب و لازم است در همه‌ی احوال که حادث شود از حالات خوف و ایمنی و رضا و خشم و ضرر و نفع-به آن واجب قیام کنم (در تمام احوال روحیه‌ی شکرگزاری داشته باشم).
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و سینه‌ام را چنان از حسد پاک گردان که به هیچ یک از بندگانت که به او عنایتی فرموده‌ای حسد نورزم و (به جای حسد) هیچ نعمتی از نعمت‌هایت را بر احدی از خلقت نبینم مگر آنکه بهتر از آن نعمت را به لطف و عنایتت برای خودم آرزو کنم، خواه آن نعمتی که بر آنان ارزانی داشته‌ای از نعمت‌های دینی باشد یا دنیوی، عافیت باشد یا تقوا، گشایش باشد یا آسایش و آن را فقط به لطف تو و از سوی تو ای خدای یگانه‌ی بی‌شریک آرزو می‌کنم.
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست و تحفّظ از خطاها و دوری جستن از لغزش‌های دنیوی و اخروی در حال خشنودی و غضب روزیم فرما تا در مقابل هر دو حالت رفتار یکسانی داشته و به طاعت تو عمل نموده و درباره‌ی دوستان و دشمنان رضای تو را بر غیر آن ترجیح دهم، تا دشمنم از ستم و تعدیم ایمن و دوستم از اینکه به سوی خواسته‌های پست تمایل کنم نومید گردد و مرا (در حال دعا) اخلاص کاملی عطا کن که در حال رفاه و آسایش مانند بندگان با اخلاص مضطر پریشان به درگاه تو دعا کنم، همانا تویی خدای ستوده صفات با مجد و عظمت و بزرگوار.