بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امیر مؤمنان (ع)
۲۶ خرداد ۱۳۹۰
حمد و ستایش مخصوصِ خداوند عظیم و کریم است؛ خداوندی که نگرفت کسی را به فرزندی، نبوده برای او همتایی، بزرگ و بزرگ‌تر است فرمانروایی او و اوست فروبارنده‌ی نعمت‌ها، برگرداننده‌ی عذاب‌ها، آفریدگارِ نفس‌ها، پوشاننده‌ی تاریکی‌ها، برطرف کننده‌ی سختی‌ها، آشکارکننده‌ی زیبایی‌ها، پوشاننده‌ی زشتی‌ها و نادیده گیرنده‌ی لغزش‌ها.
پاک و منزه است ذات کبریایی او، نیست معبودی قابل حمد و ثنا و ستایش، جز ذاتِ اقدس او.
رحمتِ الهی در دقایقی است که جهان، منتظر نوای جاءالحق و زهق الباطل است تا جان‌ها در وعده‌ی الهی شکوفا شود و همگان بر سر سفره‌ی احسان الهی اطعام شوند؛ فقیران دست در دست اغنیا نهند و همگان به صدای ملکوتیِ سرورشان، از کالبدِ مرده‌ی خویش فراخوانده شوند تا شاهد تابش خورشیدِ زندگی بخشی شوند که گرمای وجودش گره‌های خشکیده بر روی ساقه‌های وجود را به شکوفه‌هایی تبدیل نماید که میوه‌اش ظلماتِ شب را به یاد نمی‌آورد و همواره از منبعِ انوارش تغذیه می‌کند تا بارِ وجودش، باری بهشتی شود و طراوتش خزانی به دنبال نداشته باشد.
سلام و درود خداوند بر رسول و امین وحی‌اش، ختم کننده‌ی آنچه گذشت و گشاینده‌ی آنچه خواهد آمد و صاحب و آرامشِ جان‌ها، ابوالقاسم، محمد بن عبدالله (ص) و اهل‌بیتش که منبع نور و کمال و هدایت هستند و سلام و درود بی‌منتها و ابدی بر مولدِ کعبه، حبیب و ولی و حجت و امین خدا، جانشین پیامبرش، خزانه‌دارِ وحی‌اش، رازدارِ آئینش، قاضیِ روز جزا، امام بر حقِ شیعیان، امیر مؤمنان، امام علی (ع) که دوست و دشمن، شیعه و سنی در اوصافِ فضائل و کمالاتش متحیر و حیران مانده‌اند که یکی از علمای اهل سنت درباره‌ی ایشان چنین بیان کرده که: سخن گفتن درباره‌ی علی ممکن نیست چون اگر قرار باشد حقِ علی ادا شود گویند غلو است و اگر حق او ادا نشود، درباره‌ی علی ظلم شده است. چه بگویم درباره‌ی کسی که دوست و دشمن فضایل او را انکار نمودند، دوست به‌واسطه‌ی ترس و دشمن به‌واسطه‌ی حسد.
در این روز مبارک می‌خواهیم تا قطره‌ای از اقیانوس فضائل امیر مؤمنان علی (ع) را بازگو کنیم:
ایمان امیر مؤمنان و مقام شهودی او را نمی‌توان درک کرد و علم او را که خداوند در آیه‌ی 43 سوره‌ی رعد درباره‌ی علم او چنین فرموده: کُفار می‌گویند تو پیامبر نیستی، در جواب آنان بگو برای رسالتم شاهدی چون خداوند و کسی که علم همه‌ی قرآن نزد اوست کفایت می‌کند که در اینجا منظور امیر مؤمنان است و هم‌چنین پیامبر اسلام فرمودند: «یا علی، من شهر علم هستم و تو دروازه‌ی آن» و آیات زیادی در قرآن در معرفی امیر مؤمنان (ع) نازل شده نظیر آیه‌ی ولایت و آیه‌ی اطعام و آیه‌ی ایثار.
ابی بصیر از امام صادق (ع) پرسید: چرا نامی از امیرالمؤمنین (ع) و اهل‌بیت در قرآن کریم نیامده؟ حضرت فرمود: در قرآن کلیات آمده است و خداوند بیان و تفسیر آن کلیات را بر عهده‌ی رسول‌الله نهاده است که در قسمتی از آیه‌ی 44 سوره‌ی نحل پیامبر را مبین خود معرفی فرموده که:۩ فرستادیم قرآن را برای تو، بیان کنی برای مردم آنچه را که برای آنان فرستاده شده است ۩. در قرآن کریم درباره‌ی نماز و روزه و حج و زکات و دیگر مسائل، کلی سخن گفته شده است، به‌طور مثال در اینکه نماز چند رکعت و چگونه است مطلبی بیان نشده که توضیح آن بر عهده‌ی شخصِ رسول‌الله است. در مورد امیر مؤمنان علی (ع) نیز به همین منوال است، آنچه که در قرآن آمده متابعت اولی الامر است ولی بیانِ اینکه اولی الامر چه کسانی هستند و تعداد آن‌ها چند نفر است به عهده‌ی رسول‌الله (ص) است.
حال در این روز مبارک این خطبه را مزین می‌کنیم به فرمایشاتِ سرور عالمیان حضرت فاطمه‌ی زهرا (س) که در مورد حضرت علی (ع) این‌چنین فرموده‌اند:
«حی علی خیر العمل در اذان یعنی ولایتِ امیر مؤمنان که در آغاز، اطاعت از پروردگار کریم است. نماز ستایش است و ستایش همراه با اطاعت می‌باشد و اطاعت یعنی عمل به فرامین که بزرگ‌ترین فرمان در اسلام همان اعلام ولایت بعد از رسول خاتم است و خداوند کریم وعده فرموده که همه‌ی مخلوقاتِ خود را هدایت می‌کند و تا هدایت‌گر نباشد کسی را مؤاخذه نمی‌کند و آن هدایت در رسالت و امامت تا قیامت ادامه دارد و در کنارِ ولایت بودن از ظلمات نجات پیدا کردن است و این بهترین لطف و ایثار الهی می‌باشد پس نمازی که بهترین عمل‌هاست بدون ولایت، کامل نیست چون این دستور قرآن کریم است که فرمود: ۩ من دین را در جانشینی رسالت کامل کردم ۩ پس نماز بدون ولایت، شبی تاریک و طولانی است.
عمل من در اطاعت از امامت در پنجره‌ی قلبم جاودانه شد و معنی اولی الامر منکم شکل گرفت و به عمل درآمد و آن عمل پذیرفته شد. اطاعت از امیر مؤمنان (ع) اطاعت از تمام فرزندان امام می‌باشد پس در خدمت آخرین فرزندش قائم آل محمد (عج) بودن یعنی در خدمت امیر مؤمنان بودن است پس باید امتِ آخر زمان از ولی امرشان اطاعت صد در صد داشته باشند تا عبادتشان پذیرفته شود و دینشان کامل گردد و اگر غیرازاین باشد مسلمانی در کار نیست »
خواهران و برادران، چون این روزِ خجسته مصادف است با روز افتتاح این خانه‌ی مقدس که به نام نامیِ ولی امر، جوهر هستی، منجی عالم بشریت حضرت اباصالح المهدی (عج) نام‌گذاری شده، ضمن شکر گذاری از این نعمت و سفره‌ی گسترده‌ی الهی، به سفارش مادر گرامی‌شان، اطاعت از فرامین ایشان را چون اکسیژنِ هوا بر خود لازم می‌دانیم. حال که خداوند بر ما منت گذاشته و این درب را بر روی ما گشوده قدر آن را بدانیم چون فرموده‌ی سرور عالمیان حضرت زهرا (س) است که: «پروردگار کریم راه هدایت را در تمام ادیان خویش راهی واحد نام برده‌اند پس از هر راهی که بروید دَرِ آن خانه به خانه‌ی رسول‌الله ختم می‌شود پس طبق فرمان قرآن کریم تمام درها بسته شد به‌جز دَرِ خانه‌ی جانشین نبوت؛ دَری که همواره بر پویندگان حق باز و بر ستمکاران بسته بوده و خانه‌ی پسرم، همچون ماه است که در شب‌های تاریکِ غیبت راه را بر پویندگان حق نشان می‌دهد تا در ظلمات، دچار حمله‌ی نفسِ اماره نشوند بلکه دشمن را ببینند و با آن مقابله کنند و جانشان را مانند متاعی گران‌بها از تمام پلیدی‌ها به سرمنزل دولت عشق برسانند».
حال دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها به حرمت مولود این روز، ما را در دنیا و آخرت به نام پیرو و شیعه‌ی امیر مؤمنان (ع) شناسایی کن.
بار الها ما را فرمان‌بردار و یاورِ سرور و مولایمان امام زمان (عج) قرار بده.
بار الها درب این خانه‌ی پر برکت را تا ظهور دولتِ اماممان به روی ما گشوده دار و از این فیض ما را محروم نفرما.
بار الها خشنودی پیامبر گرامی‌ات و امیر مؤمنان و حضرت زهرا و فرزندانش خصوصاً امام عصر (ع) که خشنودی تو در آن است را نصیبمان گردان.
بار الها یاری‌مان فرما تا آموخته‌هایی را که در این خانه‌ی ولی و حجت تو یاد گرفتیم، در زندگی خود عمل کرده تا از رضایت تو و اماممان برخوردار شویم.