بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام هادی (ع)
۹ اسفند ۹۸
حمد و سپاسی در خور و زیبنده‌ی پروردگار حکیم و عزیز است که خود فرمود: «اَلحَمدُ اللّهِ رَبِ‌العالمَین»، پس حمدش فراتر از عقل و اندیشه است و به‌درستی که هیچ چیز برتر از حمد و سپاس او نیست و هیچ کس جز او نمی‌تواند حمد و سپاس بندگانش را از راه لطف و رحمت پاداش دهد پس بر آستان کبریایی‌اش سر تعظیم و بندگی و تسلیم فرود آورد و به دامن پر مهرش از شر شیاطین و ظالمان و منافقان و کافران پناه می‌بریم. آنانی که ادامه دهنده‌ی راه پدرانشان بودند و هستند. و افسوس که عاقبت شوم اجدادشان عبرتشان نشد چون شیطان و نفس پلیدشان دنیا را در نظرشان آراسته کرده و نه قیامت و برپا شدن کرسی عدالت را باور کردند و نه دولت ظهور منتقم باطل، جاری کننده‌ی حق مولا و سرورمان امام عصر و زمان (عج) را.
ولی بر خلاف تصور این دون مایگان هم امام و منجی عالم بشریت خواهد آمد و هم قیامت با تمام عظمت و بزرگی‌اش خواهد رسید. چه زیبا آن را سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) توصیف فرمودند:
سلام بر لحظه‌ای که پروردگار فرمود بر خلیفه‌ام سجده کنید تا رمز و راز آفرینش را دریابید. همگان سر اطاعت بر آستان کبریایی پروردگار خم نمودند تا راز جانشان از پرده‌ی ابهام بیرون آید. ندایی در جانشان طنین‌انداز شد. جان شما در مدار حق می‌چرخد از آن مدار بیرون نخواهید رفت تا ندای خلیفه‌تان شما را بخواند. او صاحب‌الزمان است. پس عظمت خلقتتان درمقابل بزرگی نامش کوچک می‌شود. رمز ماندتان در ندایی که آفرینش را به حکومت حق دعوت می‌کند آشکار شد و شما را به ضیافتی می‌خواند که در آن نوری جز نور حق افروخته نمی‌شود.
بله با این فرموده‌ی حقیقی و زیبا در می‌یابیم که پروردگار رحمان و رحیم در الست مژده‌ی ظهور و برپا شدن دولت حقه‌ی مولا و سرورمان اباصالح المهدی (عج) را به همه‌ی مخلوقاتش داده تا ردای خلیفه را بر قامت دلربایش ببینند و همگی اعتراف کنند که فرموده‌ی خداوند حق بود که فرمود آنچه من می‌دانم شما نمی‌دانید.
پس لعنت خدا بر آنانی که زمینه‌سازان و هدایت‌کنندگان به آن دولت یعنی امامان بزرگوارمان را مورد آزار قرار داده و به شهادت رساندند که ما در این روز حزن و اندوه در این خانه‌ی مقدس به سوگ شهادت یکی از آن گهران و گنجینه‌های آفرینش دور هم جمع شدیم. ایشان دهمین اختر ولایت و امامت، صابر و عادل، عالم و هادی حضرت امام علی النقی (ع) ملقب به هادی هستند که در سال 212 هجری در مدینه متولد شدند پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام جواد (ع) در سن هشت سالگی به امامت رسیدند و در سال 233 هجری متوکل عباسی ایشان را به سامرا تبعید و تحت نظر گرفت. با وجود آن امام هادی (ع) لحظه‌ای از تلاش دست برنداشت و فعالیت‌های خود را به شیوه‌ای مطابق اوضاع زمان خویش به پیش برد و به مردم از راه‌های گوناگون آگاهی و عدم مشروعیت حکومت عباسی را اعلام فرمود. عاقبت حاکمان جبار عباسی ایشان را به شهادت رساندند. لعنت الله علی قوم الظالمین.
ما در این روز حزن و اندوه با قلبی آکنده از غم به ساحت مقدس مولا و سرورمان اباصالح المهدی (عج) تسلیت عرض کرده و به تمنا ابراز میداریم:
مولای ما سال‌هایمان با غم شهادت عزیزان شما و سروران ما می‌گذرد از پروردگار مقتدر و توانا عاجزانه به تمنا می‌خواهیم سال آینده با ظهورتان و انتقام از باطل مرهمی بر قلب سوخته‌ی ما باشد اگرچه دشمنان و کافران و منافقان آن را بعید می‌دانند ولی ما آن را نزدیک و به شوقش لحظه‌شماری می‌کنیم.
در خاتمه دست به دعا بر میداریم:
پروردگارا ما را از هدایت یافتگان و اصحاب صراط مستقیم قرار بده.
بار الها به ما آن قدرت و شهامت عطا فرما که نه از انبوه کافران و منکران و ظالمان بترسیم و نه از حوادث سخت و مشکلات در هراس بی‌افتیم.
خداوندا روح لجاجت و بهانه‌جویی را از ما دور کن و توفیق پذیرش حق را به ما مرحمت بفرما و دعای هر روز ما را که به التماس از تو می‌خواهیم اجابت بفرما.