بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شب 23 رمضان شب قدر
۱۱ شهریور ۱۳۸۹
«إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْر ِوَ ما أَدْراكَ مالَيْلَةُ الْقَدْرِ لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّل ُالْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلّ ِأَمْرٍ سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ»
شب قدر که افضل‌تر از هزار ماه است شب تا سحر فرشتگان و روح فرشته مقرب سلام و تحیت بر زمینیان می‌آورند و قرآن کریم در این شب نازل شد. تو چه دانی که شب قدر چیست؟ آن روشنایی است که راه می‌نماید و بشارت می‌دهد که وعده‌ی خدا حق است.
سلام بر جان‌هایی که مهمان خالق خویش هستند تا از خوان سفره‌ای بخورند که آن را می‌شناسند، غذایش را در جان‌های خویش به ودیعه دارند و آنچه با خود از آن سفره خواهند برد غنیمت عمرشان خواهد بود که در قیامت سفره‌ی احسان الهی آن را طلب خواهد نمود، آنگاه جان‌های مهمان به سخن خواهند آمد و پاسخ خالق خویش را این‌گونه خواهند داد: ای پروردگار ما آنگاه که مرا خواندید تا مهمان لحظه‌های شما باشم من آن لحظه‌ها را با امیال خویش آمیختم پس هضم غذای شما برایم دشوار شد، بیمار شدم و با داروی شفابخشتان که بخشش بی‌منتهایتان بود شفا یافتم و اکنون غنیمت خویش را در سفره‌ی احسان رمضان که در مقابلم است می‌بینم و شکر و سپاسی را که شما به من آموختید در جانم افروختم تا نورش را در ظُلمات قیامت فرا راه خویش گردانم.
در این شب رسول‌الله (ص) و اهل‌بیت گرامی‌اش در مسجد تا سحر در حال توبه بودند و خداوند بزرگ عنایت به وجود مقدسشان می‌کردند و دسته دسته گنه‌کاران را از آتش نجات می‌دادند. وجود مقدس پیامبر (ص) که حامل وحی است از هر سو در احاطه‌ی فرشتگان بود و همه دست‌ها را بالا می‌بردند و مرتباً می‌گفتند: الهی بمحمدٍ الهی بِمحمدٍ و بوی وحی از دهان مبارک رسول خدا عالم را مطهر می‌کرد و ایشان با صدای دل‌نشین می‌فرمودند: (الغوث امتی یا رب) خدایا به فریاد امتم برس.
چون منزلت قدر در توبه‌ی پیامبر بود، نزدیکان عبای پیامبر را می‌گرفتند و می‌گفتند ای حامل وحی، خدایا به امت گنه‌کار رحم کن و ذکر «الهی به قرآنٍ مبین» و ذکر «لايَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ» را تکرار می‌کردند.
از بزرگی شب قدر که فراتر از اندیشه و تصور است همین بس که خداوند به پیامبر (ص) فرمود که تو چه دانی که شب قدر چیست؟ در این شب تقدیرات هر کس نوشته شده به رؤیت امام عصر می‌رسد که البته در مورد نوشته شدن تقدیرات تصورهایی وجود دارد که مغایر با واقعیت است و برای درک درست موضوع از سخنان گهربار امیر مؤمنان (ع) در این مورد مدد می‌جوییم که فرمودند: همه چیز در آفرینش در کتاب مبین مشخص شده است آنچه که نامش تقدیرات است عمل من است و انتخاب تقدیرم به دست عقلم است. آنچه را به‌عنوان ثواب و گناه انجام می‌دهم با اراده و میل باطنی خودم است. پس قلمی که امشب تقدیر می‌نویسد خودم هستم که تقدیرات خوب و بد را برای خودم تقدیر می‌کنم. اگر دنبال نفس بروم نتیجه‌اش معلوم است و اگر به دنبال خدا بروم آن هم نتیجه‌اش معلوم. ولی توبه‌کنندگان امشب نامشان در صحیفه نور نوشته می‌شود و در پیشگاه پروردگار به‌طور امانت نگهداری می‌شود تا در قیامت به فریاد صاحبش برسد. خداوند به همان رشته‌ی باریک خرما سوگند خورده است که به کسی ستم نشود پس باید عقل را از گرد و غبار غفلت پاک کنید و در مورد حساب‌های زندگی‌تان بررسی و رسیدگی کنید.
خواهران و برادران بیایید از این شب و از این فرصت استفاده کنیم با اخلاص تمام انشاء الله توبه‌ای کنیم که مورد قبول خداوند کریم باشد هم‌چنین چون کارنامه‌ی عمل همه‌ی انسان‌ها به حضور ولی و صاحب زمان امام عصر ارواحنا لک الفدا (عج) عرضه می‌گردد. به خدا پناه می‌بریم از اینکه وجود مبارکشان از رؤیت عملکرد ما مکدر و غمگین شوند. پس قبل از سحر چنان توبه و توسل کنیم که خدای رحمان کارنامه سیاه عمل ما را قبل از ارائه به خدمت ایشان پاک و سفید نماید. هم خود را نجات دهیم و هم امام عصر را از خود راضی و خشنود نماییم. ساعت‌ها بسیار بزرگ و ارزشمند است، چون در شب بشارت سوره‌ی انا انزلنا در آسمان می‌پیچد و ارواح مؤمنین دعا می‌کنند تا با برکات کریمه‌ی آن همراه شوند ولی نمی‌توانند، چون آنچه روزی زمین است باید به صاحبش برسد یعنی من و شما. پس از این فرصت خوب استفاده کنیم قبل از اینکه دیر شود.
خدایا، مولای من، ای خالق زیبایی‌ها، ای بشارت دهنده‌یِ شب قدر به بندگان، آیا چشم درونی من قادر است تا آبشار وجودی‌ام را ببیند یا محدود است به دیدن آنچه آفریده‌ای؟ اگر محدود باشد به ظاهر آنچه آفریده‌ای پس چگونه به عرش تو بالا بیایم و خالق خویش را در جلالتش نظاره کنم؟ چگونه با غیب تو درآمیزم و تو را در شریان‌های وجودم احساس کنم؟ آیا ریزش آبشار اشکم مرا به تو خواهد رساند؟ ای خالق من، روح من قادر است تا در ملکوت وجودی‌ام تو را به من بنمایاند؟ پس کمکم کن تا سپاسی در خور بارگاه با جلالت تو داشته باشم. ای ارحم الراحمین.
در خاتمه دست‌ها را بالا می‌بریم و با زبان و مناجات مولایمان امیر مؤمنان (ع) دعا می‌کنیم که از برخورداران بشارت‌های این شب بزرگ باشیم. ای آفریننده‌ی زینت آسمان‌ها از آنچه امشب به سوی بندگانت از برکات آسمان‌ها فرستادی و آنان را بشارت به بخشش دادی ما را هم از آن بخشش محروم نفرما.
ای آفریننده و اراده کننده و رقم زننده‌ی کارهای صالحین و شهدا و صدیقین عمل ما را به باورهایمان روشن و منور بگردان و معرفت ما را در استجابت دعایمان قرار بده و آنچه که از زمان درک نکرده‌ایم درکش را برایمان آسان بگردان.
شب بیست و سوم هم تمام شد و در سایه‌ی ساعت‌ها گم شد همه‌ی ساعت‌ها تمام خواهد شد و به یک ساعت منتهی می‌شود. آن ساعت ِقیامت است. به مؤمنین و مؤمناتی که در این ساعت‌های زودگذر همواره در توبه هستند خداوند اجر و مزدی نیکو خواهد داد ان‌شاءالله.