بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم 1444 ه.ق- حرکت به سوی نور)
خطبه‌ی روز عاشورا
۱۷ مرداد ۱۴۰۱
سلام بر امانت‌دار زمان‌ها از اولین تا آخرین. امانتی که حکایتی از تلخی و شیرینی ایام را در عمر همگان رقم می‌زند. آیندگان به سرنوشت گذشتگان می‌اندیشند، به محرومیت‌هایشان از ثروتی که در اختیار داشتند و همواره شیطانی آن را ربوده است. انسان‌هایی در صفت شیطان که زندگی و سرنوشت امتی را رقم زده‌اند و آنان در زیر بار ظلم دنیوی و اخروی عمرشان به پایان رسیده است مانند قومی که توان دور کردن ظلم را از وجودشان نداشتند. هرساله برای زیارت کعبه‌ی مکرمه به مکه می‌آمدند، در زیارت‌هایشان هدفی را دنبال نمی‌کردند، برای آوردن هدایا برای خدایان سنگی متحمل رنج بسیاری می‌شدند ولی شادمان بودند که توانستند به وظیفه عمل کنند. چه سرنوشت غم‌انگیزی. عقلی که در چهارچوب شیطان‌های زمان هستیِ خویش را می‌بازد و آنچه عایدش می‌شود آتش جهنم است.
اینک زمان‌ها در سرعت اختراع و صنعت از آن همه محرومیت و سختی به سوی علمی در حرکت است که سرانجامش تفاوتی با جاهلیت دوران‌های گذشته ندارد. آنان سنگ و بت سنگی می‌پرستیدند و اکنون عقل‌ها تابع علمی است که با زحمت بسیار در حال ثابت کردن همان بت سنگی به جای پروردگار یگانه است. جهانی بدون مدبر، رها شده در علم عقل‌هایی که مشغول ساختن همان بت سنگی هستند ولی نه از سنگ بلکه از درون‌هایی که مانند برهوتی خشک و بی‌حاصل همواره منتظر است تا جرقه‌ای آن را به زمینی سوخته و بی‌حاصل تبدیل کند با خدایانی که از علم ساخته شده است پس زمان به سوی جهلی خطرناک در حرکت است و عقل‌هایی تهی از اندیشه با رنگ و لعابی که مختص زمان فعلی می‌باشد.
امروز دهم محرم است. روز پایان حرارت‌های جان‌های مطهر. دیگر گریختن‌ها و یا ماندن‌ها برای همگان به اثبات رسیده است. پرچم حق در اهتزاز است. آنان که مانده‌اند همانانی هستند که خالقشان در کتابش توصیفشان فرموده پس عاشقانشان به تماشای میدان مبارزه آمده‌اند. گاه برای رشادت‌ها به سر و سینه می‌زنند و گاه برای مظلومیت‌ها. کدام راه و رسم می‌تواند مبارزه حق علیه باطل را توصیف کند. روز مبارزه‌ی حق زیباترین و جاودانه‌ترین روز عالم است که ساعت‌هایش متبرک به ستایش مقام خلیفه است. پس زبان عاشقان حق توان گفتن بزرگی امروز را ندارد. روح متحیر این همه زیبایی است و جسم در سوز و گدازش می‌سوزد. نام شهیدان بر زبان‌ها جاری می‌شود و جان‌ها با نامشان به میدان می‌رود. سپاهی در روبرو وجود ندارد تا در جنگ حق و باطل با او مبارزه کند. او مقابل آینه‌ی جانش ایستاده. در آینه یا امامش را می‌بیند که برای راه حق باید جانش را پاره پاره کند و یا سپاه دشمن را که باید برای حفظ جانش بگریزد. امروز قرآن کریم به تماشای وارثان کربلا ایستاده است تا خودشان را و عملشان را به آن‌ها نشان دهد پس به یاری دولتی قیام کنید که پرچم دولتش را جز به دست حق‌مداران نمی‌دهد. آنان هستند که در تمام زمان‌ها و دوران‌ها وارث اصلی این پرچم‌اند و مانند عاشورائیان همواره او را خوانده‌اند به نوای: