بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای پنجاهم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت در مقام خوف و خشیت الهی
بار الها تو مرا درست اندام آفریدی و از کودکی پرورش دادی و روزیم را متکفل شدی بار الها در کتابی که فرستاده‌ای و بندگان را به آن بشارت داده‌ای یافتم که گفته‌ای «ای بندگان من که درباره‌ی خود اسراف کرده‌اید از رحمت خدا نومید نشوید زیرا که خدا همه‌ی گناهان را می‌آمرزد» و تو ای خدا آنچه را پیش فرستادم تو بر همه آگاهی و از من به آن داناتری پس وای به رسوایی من از آنچه در نامه‌ی عملم ثبت و به شمار آورده‌ای و اگر به موارد عفوت امیدوار نبودم هر آینه در اثر یأس و نومیدی جان خود را از دست می‌دادم و اگر کسی را یارای فرار از پروردگارش بود هر آینه من به گریختن از تو سزاوارتر بودم و تو هیچ رازی در زمین و آسمان از نظرت پوشیده نیست و از هر حسابگری بی‌نیازی.
بار الها همانا تو جوینده‌ی منی اگر بگریزم و دریابنده منی اگر فرار کنم و اینک منم در پیشگاهت فروتن و خوار و روی بر خاک نهاده اگر عذابم کنی پس من سزاوار آنم و آن از ناحیه‌ی تو عدل است و اگر از من درگذری و عفوم کنی پس از دیرباز عفوت مرا فراگرفته و جامه‌ی عافیتت را بر من پوشانیده‌ای پس تو را به حق آنچه مخزون و مخفی داشتی از اسماء خود و آنچه در پرده‌ی بهاء و جمالت مستور کردی از تو درخواست می‌کنم که ترحم کنی بر این جان بی‌تاب و این مشت استخوان سست که طاقت گرمی آفتاب تو را ندارد تا چه رسد به حرارت آتش دوزخت و این بنده که تاب شنیدن صوت رعد تو را ندارد چگونه بر غریو قهر و غضب طاقت آورد پس مرا رحم کن خدایا زیرا که من فردی حقیر و قدرم اندک است و عذابم چیزی نیست که به وزن ذره‌ای در پادشاهی‌ات بیفزاید و اگر عذاب من در پادشاهی تو میفزود هر آینه تحمل آن را از تو درخواست می‌کردم و دوست داشتم که آن فزونی تو را باشد ولی خدایا پادشاهی تو بزرگ‌تر و سلطنتت بادوام‌تر از آن است که طاعت اطاعت کنندگان در آن بیفزاید یا نافرمانی گنه‌کاران از آن بکاهد پس بر من ترحم نما ای بخشنده‌ترین بخشندگان و از من درگذر ای صاحب جلال و اکرام و توبه‌ام بپذیر که تویی آن توبه پذیر مهربان.