بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی اعیاد شعبانیه
۸ فروردین ۹۹
سلام بر آفرینش، بر پروردگار حکیم و کریم که فرمود: من آدم را از صلصال آفریدم و به همگان امر کرد تا به خلیفه و جانشینش که از روح و علم خود به او عطا فرموده بود را در مقام عزتش بستایند و فرمود من آن می‌دانم که شما نمی‌دانید و آن را بندگان برگزیده‌اش و مخلص و عاشقش بارها به با عمل خود تفسیر کردند.
چه زیبا آن را سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) توصیف فرمودند که: سلام بر جام جان‌ها آنگاه که از حرارت سینه لبریز گشته، لب به سخن می‌گشاید: ای یاور بیچارگان چگونه بر خطای خویش نگریم درحالی‌که در جانم چشمه‌های عشق را جوشاندی و فرمودی آیا من پروردگارتان نیستم؟ و ما اعلام کردیم که شما آفریدگار یکتا، آفریننده‌ی زمین و آسمان هستید و ما بندگانی خطاکاریم. آنگاه روزِ بازگشت را فرمودی و همگی را به صحرای قیامت دعوت فرمودی. چه ضیافت با شکوهی. ضیافتی که نوری آن را نمی‌افروزد. سفره‌ای گسترده نمی‌شود. جان خلیفه به میدان می‌آید. منم آن امانتی که اکنون صندوقچه‌ی جانم به سخن درآمده تا پروردگارش را بستاید. ندایی شیرین پاسخ دهد آنگاه که جانتان را به روح‌القدس آراستم به جلال آنچه آفریده بودم اَحسن‌الخالقین گفتم تا آفرینش به میدان آزمون آید و ابراز دارد جز آنچه به ما آموختی دانش دیگری نداریم.
بله چه زیبا توصیف فرمودند سرور عالمیان اَلست و قیامت و خلقت آدمی در مقام خلیفه را و اعتراف همه‌ی مخلوقات در مشاهده‌ی عملکرد خلیفگان در زمین. چون جان خلیفه آراسته به زینت‌های آفرینش است گاه چشمه‌ی جانش تبدیل به زیورهای خلقت می‌شود تا درخشش کرات آسمانی را بیفروزد. گاه در زمین جانش جاری می‌شود تا درختانی پربار را پرورش دهد و گاه از انوار روح خلقت و آسمان را می‌شکافد تا اَحسن الخالقین به میدان بیاید و آن‌چنان آن را به نمایش گذارد که همگان سجده بر خلیفه را بار دیگر به نمایش گزارند. پس نام خلیفه رمز کتاب مبین است.
بله ما در این روز به میلاد یکی از این خلیفگان الهی که به حقه بارها همه‌ی مخلوقات را به تحسین خود واداشت، حتی شیطان را به عجز و اعتراف واداشت. ایشان سرور آزادگان، اسوه‌ی راستین، بنده‌ی مخلص، خلیفه‌ی بی‌بدل سیدالشهدا اباعبداللّه حسین (ع) هستند که توحید و بندگی پروردگار را با عشق همراه نمود و آن را با سروده‌های عاشقانه به پیشگاه خداوند متعال عرضه فرمود که در قسمتی از مناجات زیبای خود چنین ابراز کرد که: ای خدای من به لقای تو اشتیاق دارم و می‌دانم به حال هر کس که به درگاهت تضرع و زاری کند ترحم می‌فرمایی. بار الها مرا به یاد خود و شکر نعمت‌های بی‌حد خویش، طاعت و عبادتت متذکر ساختی و بر من قبول هر آنچه را که رضای تو در آن است آسان کردی. خدای من بر من نیز چنان کن که خشنودی و رضای تو را در همه‌ی امورم همچون نفس‌هایم برای زنده بودنم بر خود لازم بدانم. چه روح‌افزا و دلنواز است مناجات‌های اباعبداللّه (ع) که نشئت گرفته از روح و جان عاشق اوست.
دیگر مولود مبارک و خجسته‌ی این ماه میلاد سید الساجدین و زینت عابدین امام علی‌بن‌الحسین (ع) است که بعد از عاشورا رهبری کاروان پیام‌آوران عشق را به عهده گرفتند و چنان آن را مدبرانه و با شجاعت رهبری و هدایت فرمودند که چون سیلی ویرانگر بر سر راه خود تمامی باطل و کاخ‌های ستم را به ویرانه تبدیل نمودند و همچنین با مناجات‌های زیبای خود در صحیفه‌ی سجادیه به تربیت دینی و ایمانی و مکارم اخلاق شیعیان همت گماشتند.
سومین مولود این ماه بزرگ، میلاد پرچم‌دار شجاعت و تقوا، رشادت و ایمان، استواری و وفاداری به عهد و پیمان و اطاعت گر واقعیِ امام عصر خود قمر بنی‌هاشم حضرت عباس بن علی ملقب به ابوالفضل (ع) است که خود فرمودند عشق به خداوند و امام عصر خود را با عمل و وفاداری تفسیر و نشان دادند.
اینک ماه شعبان تابید و با نور وجودش ظلمات زمین را روشنی بخشید و وعده‌ی پیامبر تحقق یافت. آنگاه که ندای شعبان آمد، رسول خدا حضرت محمد (ص) به آسمان نگاه کرد و فرمود: ای خالق من آنگاه که در ماه رجب وصی من امیر مؤمنان علی (ع) به دنیا آمد بت‌های سنگی را ویران نمود و آنگاه که فرزند او بیاید بت‌های دل‌ها را بشکند و جهان را آراسته به بوی تو کند. پس شعبان ماه من است، چون ماهی را در بطن دارد که خورشید را در افروختن نور حق به یاری نمی‌طلبد بلکه آنگاه که به ظهور برسد انوارش جهان را تابناک کند و همگان به دین من درآیند و شمشیر حق با نوایی نام او را صدا کند که ای وارث من تیغ من آماده است تا بت‌های باطل را گردن بزند و زخم‌های چرکین زمان را با مداوای بهترین برگزیده درمان کند.
پس همان‌گونه‌ای که جد بزرگوارشان پیامبر (ص) فرمودند چهارمین مولود این ماه نعمت و برکت و رحمت الهی منجی عالم بشریت امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) هستند که با ظهورشان نور خداوندی را در قلب‌ها و جان‌ها زنده خواهند کرد.
پس دانستیم فرموده‌ی پیامبر حضرت محمد (ص) که شعبان ماه من است ریشه در تولد فرزندان گرامی‌شان انوار پاک امامت دارد که ادامه دهنده و یاری رساننده به رسالت نبوی هستند.
اینک ماییم امت پیامبر. چه کسی به ندای پیامبر پاسخ می‌دهد؟ کسی که به عبادت قیام کند یا عبادت را منشأ شناخت حق از باطل بداند؟ کدام منظور پیامبر است؟ اگر عبادتم حق را نشانه نمی‌رود نامش چیست؟ نامش را پروردگار عالم معرفی فرمود: و نمازشان در خانه‌ی خدا جز سوت کشیدن و کف زدن نبود. پس به سزای آنکه کفر می‌ورزید این عذاب را بچشید. آتش جهلم جهنمی سوزان است که عبادتم را معنا می‌کند. پس با مدد شعبان در یاری و قیام در امر رسالت و امامت و حق‌جویی و عمل به آن فریاد می‌کنیم: