بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام رضا (ع)
۱ خرداد ۱۴۰۳
سلام بر لحظاتی که چونان قطرات باران بر جان‌های تشنه نوید نجات از کویر جان را می‌دهد، جانی که رشته‌اش در ظلمات نفس ندایی را زمزمه کرد و در زمزمه‌اش حیاتی را خرید که بهایش نجات از زندان درون بود. درونی که از شگفتی‌اش مخلوقات الهی به سخن درآمدند و ابراز داشتند که: پروردگارا، آنچه ما زمزمه می‌کنیم آن‌چنان در خشوع خالقمان است که حیاتمان را در حرارتش می‌سوزاند و حاصلش را به ندایی تبدیل می‌کند که همواره یا رب را در بطن خود دارد.
پس شکر و سپاس پروردگار کریم را که از سر رحمتش نفس‌هایی که در ظلمات نفس اماره هستند را با باران رحمتش روشن به نور ایمان نموده تا نجات را بر جانش بخرند.
سلام بر بندگان مخلص و جایگاهشان در جنات نعیم، جایگاهی که منتظر بندگانی است که خالق خود را در اعماق قلبش می‌ستاید و با رنگ یکتاپرستی خالص به طرف او حرکت می‌کند. آنگاه پروردگار کریم قلبش را در مکان رحمت خود قرار می‌دهد و پرتو آن رحمت را آشکار می‌کند. رنگ‌های الوان به سخن درمی‌آید و آتش عشق زبان قلب را گویا می‌سازد.
چه زیباست این فرمایش حضرت زهرا (س)، قلبی که عاشق پروردگار شد، آن را خداوند مهربان جلای عشق می‌زند تا اسماء متبرکه الهی به زیبایی در آن دیده شود تا عشقی افزون بر افزونی دیگر وجود را در پرتو نور الوان الهی روشنایی بخشد. چون پروردگار کریم در تمام وجود‌ها تمنای رسیدن به خالق را به ودیعه نهاده است. اگر وجود را شیطان نفس تسخیر نکند می‌تواند رهنمون باشد و انسان را به مقامات الهیه برساند. زبان قلب چه زبان زیبایی است که آن صدف وجود نهانی و الستی است که کتاب آفرینش را در خود دارد و هر کدام از اعضای بدن مادی نشانی از مروارید داخل صدف است.
شکر و حمد و سپاس بی‌کران پروردگار مهربان را سزاست که راه رسیدن به آن را با نور 14 ستاره‌ی درخشان از پرتو نور خود منور فرمود که اینک در این خانه‌ی بلند و مقدس ما را صاحب قلبی دورهم جمع نموده که قرن‌هاست رنگ‌های زیبای بندگی‌اش مجذوب کننده‌ی زائرین کوی‌اش بوده و هست. ایشان هشتمین حجت برحق الهی، ثامن‌الحجج امام علی بن موسی‌الرضا (ع) می‌باشند.
ایشان در سن ۳۵ سالگی به امامت منصوب گردیدند و مدت ۲۰ سال در مقام امامت امت به هدایت و امر به معروف و نهی از منکر قیام فرمودند و در این مدت با سه عنصر ظلم و فساد و جنایت عباسی یعنی هارون‌الرشید و محمد امین و مأمون عباسی مبارزه نمودند. پس از سه سال که در خراسان اقامت داشتند به دست مأمون ملعون شهید شدند.
اینک در این روز مبارک از پیش‌بینی‌ها و سفارشات امام رضا (ع) نقل می‌کنیم، امید است بهره کافی از آن ببریم.
پروردگار حقیقت دین را در شناخت کتابش قرار داد پس اطاعت از قرآن کریم افضل اعمال است که اهل‌بیت را با آن می‌توان زیارت نمود و مکان‌ها همواره در تاخت و تاز سلاطین زمان در صورت اصلی به ظاهری که اراده‌ی آن‌هاست تغییر شکل می‌دهد، این تغییرات در چشم آنانی که توان درک اصل را ندارند قابل توجه است، پس پیامبر (ص) تا ابد خاتم‌النبیین است و پسرم مهدی (عج) آخرین وصی ایشان که عالم از وجود مطهرش جان می‌گیرد و دعا زیباترین ارتباط در زمان‌های چندگانه محسوب می‌شود. پس علم زمان علم زیبایی است که عقل‌ها طبق آنچه برایشان به ثبت رسیده رفتار می‌کنند و شرح جان‌ها شرح زیبایی است که جز خالق کسی قادر به توصیفش نمی‌شود. هرگاه که می‌خواستم برای مردم صحبت کنم از مادرم حضرت زهرای اطهر (س) می‌خواستم تا به غربتم پایان دهد. اینک غربت دین جدم چندین برابر آن زمان است. جان‌ها پاره‌پاره گشته و زبان‌ها از حرکت ایستاده، چشم‌ها حتی در پلک زدن خویش به مکر و حیله مبتلا گشته، وای به حال امتی که اعضا و جوارحش با جانش در خدعه و نیرنگ باشد. این چه زمانی است که جاهلیت آن را به یاد نمی‌آورد و پروردگار می‌فرمایند: جاء الحق و زهق الباطل. باطلی که حقی در کنارش وجود ندارد تا جانی را بیدار کند که در نفس اماره به رقص و پاکوبی پرداخته تا سر بی‌مقدارش را در مقابل جان بی‌ارزشی خم کند که هزاران نقش شیطان را به همراه دارد و جان‌های مجروح از ظلم زمان به مانند کرم‌های شب‌تاب که در تاریکی می‌درخشند در رفت و آمد هستند تا از نورشان فقط خودشان بهره‌مند شوند.
حال ای مهمانان کوی عشق دست و جان نیازمان را به‌سوی پروردگار کریم بلند می‌کنیم که ای رب‌العالمین فرمودی امانت را به کوه‌ها سپرده‌اید و آنان سرباز زدند و انسان آن را در جهالت درکش پذیرفت، جهالتی که افتادن از آغوش پروردگارش بود، از آغوش رحمتش به غربتی سقوط کرد و آن را به آب دیده آراست تا بازگشتش را بپذیری، بازگشتی که توبه ضامنش بود.
پس ای یاور بیچارگان به ما امانت‌داران امامت ترحم کن تا امانتی را که به دوش کشیده‌ایم با توبه از جهالتمان به سرمنزل اولیه برسانیم پس در راه رساندنش ما را یاری فرما.