بسم الله الرّحمن الرّحیم
دعای یازدهم صحیفه سجادیه
دعای آن حضرت در خیر خاتمت
ای خدايی كه ذكرش (يادش در دل‌ها) مايه‌ی فخر و شرافت اهل ذكر است و ای خدایی كه شكر و سپاسش فوز و سعادت سپاسگزاران است؛ و ای خدایی كه اطاعت وی مايه‌ی رستگاری است، بر محمد و آل محمد درود فرست و دل‌های ما را با ياد خود از ياد هر كس و هر چيز مشغول بدار و زبان‌های ما را با شكر خويش از شكر ديگران باز دار و اعضای ما را با فرمان‌برداری‌ات از طاعت ديگران منزه بدار و اگر لحظه‌ی فراغتی برای ما مقدّر كردی پس در آن فراغت ما را سالم و از معصيت محفوظ بدار (آن را به بطالت و كارهای بيهوده سپری نكنيم) تا آنكه فرشتگان نويسنده‌ی اعمال زشت با نامه‌ی خالی از گناه از ما برگردند و فرشتگان نويسنده‌ی اعمال نيک با دل مسرور و شادی مراجعت كنند (چون از ما حسنات و اعمال خير نگاشته‌اند) و ای خدا هنگامی كه ايام زندگی ما به سر رسيد و مدت عمرمان پايان يافت و دعوت واجب الاجابت تو به گوش ما رسيد.
پس بر محمد و آل محمد درود فرست و پايان آنچه كه نویسندگان اعمال ما بر ما می‌نگارند توبه‌ی پذيرفته شده‌ای قرار ده، كه پس از آن ما را بر گناهی كه مرتكب شده‌ايم، يا معصيتی كه انجام داده‌ايم واقف ننمایی و پرده‌ای را كه بر كارهای زشت ما پوشيده‌ای در روز ظهور اخبار بندگان (روز قيامت) آن پرده را از روی كار ما برنَینداز كه تو نسبت به ملتمسين درگاهت مهربانی و پاسخ پويندگانت را می‌دهی.