بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت حضرت زهرا (س)
۳ خرداد ۱۳۹۰
حمد و سپاس خداوند کریم را که معبودی شایسته‌ی پرستش، جز او نیست. خداوندی که حکومتِ زمین و آسمان‌ها از آن اوست که زنده می‌کند و می‌میراند و نظام ِحیات و ممات به فرمان اوست. مهربان است و رحمان، کریم است و غفار، پرستشش عزت است و دوری‌اش ذلت، بندگی‌اش ثروت است و قرآنش رحمت، اولیاءش نعمت، عشقش حیات، فراموشی‌اش ممات و یادش آرامش دل‌ها است. نیست معبودی جز او که پاک و منزه است خداوند سبحان.
برکاتِ الهی آنگاه که پروردگار امر فرمود: ای جهانِ بسته، بر پایه‌ی لطف و رحمت، از برهوتی عطشناک به چشمه‌سارهایی همواره خروشان تبدیل شو تا آنچه را در دل خود می‌رویانی، تسبیح‌گوی خالقی باشد که تو را امر به سرسبزی فرمود و زبانی را گویا، چشمی را بینا و گوشی را شنوا خواند که زمزمه‌اش را از تسبیحِ جلالتش شنید و بر سجده‌ی شکر، سرِ طاعت گذاشت و نعمتی را که پروردگارش برای آسایشش آفرید را در بطن ِجانش مانند خونی که در رگ‌هایش در جریان است تا مرده را از زنده جدا کند و حق را از باطل، بر دیده‌ی عبرت نگریست تا آنگاه که پروردگارش، او را و جانش را از گوری خاموش بر صحنه‌ای پرشور فراخوانَد، زمینِ جانش از برهوتی خشک به وصلی مبارک مژده داده شود و خزانش پایان یابد و میوه‌ی جانش، به بارِ رحمت الهی نشیند و شیرینی‌اش، جانش را در لذتِ وصال قرار دهد.
بار الها درود و صلوات تو بر بنده‌ات، رسول اکرم، حضرت محمد و بر خاندان ِ پاک و گرامی‌اش باد که به‌راستی همه از دوستان و یاران و حجت‌های تو بر خَلقت و خلفای تو بر بندگانت، خزانه‌داران علمت و نگهداران سِرت و مفسران وحی‌ات هستند و سلام و درود و تحیت خداوند بر مولود بی‌همتای امروز، سرور عالمیان، دخت رسول گرامی اسلام، همسر ولی خدا و مادر امامان معصوم، حضرت بتول، طاهره، صدیقه، معصومه، راضیه، مرضیه، زکیه و رشیده، فاطمه‌ی زهرا (س) باد که بر اثر عدم شناختِ مردم، شخصیتِ والایش در طول تاریخ مظلوم ماند.
کوثر ِالهی که عمر پربرکتش هر ثانیه‌اش شبِ قدری را معنی می‌کرد و علمش، همچون اقیانوسی خروشان بود که دشمنان پدر بزرگوارش نگذاشتند بشریت از این کوثر بنوشد و از جهل نجات یابد. دراین‌باره وجود مبارکشان چنین فرمودند: سرزمینِ وجودِ پیامبران الهی، میقاتِ رب‌العالمین است که همگان را به آن مکان فرا می‌خواند و اعلام می‌دارد: در این سرزمین، مالکیتی جز الله وجود ندارد پس به آن کوچ کنید تا خانه‌هایتان، خانه‌ی امن از حیواناتِ درنده شود. خانه‌ی فاطمه نامش کوثری است که نوشندگانش سیراب نمی‌شوند بلکه از تشنگی، لب‌هایشان می‌ترکد و خونِ جانشان از محبتِ پروردگارشان گویای عطشی است که جز به دستِ رحمتِ الهی فروکش نمی‌کند، پس جانتان را سرزمینی بدانید که در انتظار آمدن باران رحمت، همواره عطشناک است تا باران را ببلعد و گیاهانش سر از خاک بردارند.
افسوس و صد افسوس که دشمنانِ قسم‌خورده‌ی پیامبر و اهل‌بیت، اجازه ندادند که امتِ اسلام از چشمه‌ی کوثرِ حضرت زهرا بنوشد تا جان‌ها از سرزمینی خشک، به سرسبزی و طراوت بدل شود و باز افسوس که وجود گهربار و گران‌قدر ایشان را فقط پدرِ بزرگوارشان و همسرِ گرامی‌شان شناختند و سعیِ زیادی نمودند تا شاید از مقامِ بی‌نظیر حضرت زهرا (س)، همه باخبر شده و بهره‌مند شوند که یک نمونه از آن را از فرموده‌ی حضرت زهرا (س) نقل می‌کنیم.
ایشان چنین فرمودند: من سال‌های عمرم را در خانه‌ای گذراندم که همواره صدایی، صاحب‌خانه را می‌خواند و پاسخی می‌شنید که: فرزندم به درون بیا. پدرم رسول خدا تمام مهمانان را فرزندِ خود خطاب می‌کرد و به‌طرف آنان می‌رفت و با محبتی که جانِ انسان را به شور و شوقی مبتلا می‌کرد، مهمان را در کنارِ خودش می‌نشاند و سؤال می‌فرمود: آیا احساسِ راحتی می‌کنی؟ و تا پاسخ مناسب را نمی‌شنید، خیالش آسوده نمی‌شد، آنگاه رو به آسمان می‌کرد و می‌فرمود: پروردگارم، دَرِ خانه‌ام را به فرمان تو گشودم و دَرِ دلم را به فرمانِ قلبم، پس یاریم کن تا امانت‌دار قلبم باشم و آن را با عشقِ تو، به دیگری پیوند کنم و مرا صدا می‌زد و می‌فرمود: فاطمه جان، پدر را یاری کن و مهمان را دریاب. وقتی وارد اتاق می‌شدم برمی‌خاست و می‌فرمود: دخترم، نعمت خدا بر ما تمام شد و دستان کوثر الهی ما را اطعام فرمود. اگر شربت آبی بود، جام آب را بر دیدگانِ مبارک می‌گذاشت و می‌فرمود: شکر خالقم را که محمد را نعمت تمام کرد و آنچه به او عطا کرد، تمام نعمتی بود که به بنده‌ای عطا فرمود. من از کنارشان می‌رفتم. رسول خدا در برگشت می‌فرمود: خوشا بر مهمانی که مهمانِ فاطمه باشد.
پس قدردان پیامبری باشید که امتش را چون نور دیده‌اش دوست می‌داشت و همواره بر آنان مهربان بود.
لعنت خدا بر کوردلان آن عصر و غافلان و پیروان آن‌ها تا این زمان باد که دیدند و چشم‌های خود را بستند، شنیدند و گوش‌های خود را گرفتند، نه‌تنها قدرِ این نعمت الهی را نشناختند بلکه به او ستم روا داشتند.
در این روزِ مبارک ضمن تبریک به مولا و سرورمان، یوسف زهرا مهدی فاطمه (عج) به مناسبت میلاد مادر گرامی‌شان، دست به دعا بر می‌داریم که:
بار الها، در ظهور دولت حقه‌ی فرزند حضرت زهرا (س) امام عصر، تعجیل بفرما تا از زبان ایشان از مقام واقعی مادر گرامی‌شان با خبر شویم.
بار الها قلب ما را به نورِ یاد خودت روشن فرما؛ همان روشنایی که در پرتو آن، راه خویش را به‌سوی حقیقت بگشاییم و از آن، در به پا داشتن پرچم حق و پیکار با ظالمان و ستمکاران و درک مسئولیت‌ها و انجام رسالت‌ها مدد گیریم.