بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام محمد باقر (ع)
۱۳ بهمن ۱۴۰۰
خدایا من سخن را به سپاس تو آغاز می‌کنم و با ستایش تو گویا می‌شوم؛ معبودم تو را شکر می‌کنم به مدح و ثنا و سپاست که نهایت ندارد درحالی‌که به بزرگی‌ات کسی معرفت نداشته و به فضل و کرمت ستوده نشدی به عظمت جلالت و شکوهت شناخته نبودی چون بالاتر و فراتر از آن هستی که اندیشه و عقلی به آن رسد. نیست معبودی غیر از تو ای پروردگار عزیز و حکیم و من به شکرت قیام خواهم کرد چون عزت و نجاتم، آشکار کننده‌ی رمز و راز وجودم طبق فرموده‌ی سرور عالمیان در آن است که فرمود: شکر نامی است که در قالب خویش انواری را ذخیره نموده تا بندگان پروردگار عالم پرده‌ی جانشان را که نامش عزت است را از جسم خاکی جدا کنند و آنگاه به جلالتی بیندیشند که عمری را به آنان هدیه فرموده؛ عمری که در بطن جانش حکایت‌هایی از دورانی سخت را بیان می‌فرماید پس شکر بر درگهی سزاست که نوید نجات از این سراپرده را در وعده‌های ملکوتی‌اش بر جان بی‌قرار بندگان خویش مقرر فرموده تا سر پر رمز و رازشان شاهدی گویا بر حقیقت جانشان باشد.
چه زیباست این فرموده‌ی سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س)؛ پروردگار کریم در عمری که بر بندگانش مقرر فرموده برای رسیدن به این عزت و جدا شدن از جسم خاکی و عروج به ملکوت پیامبران را برگزید و به هرکدام شریعتی عطا کرد و راه و روش و قانونی معین داشت و برایشان جانشینانی انتخاب فرمود که یکی پس از دیگری نگهبان دین باشند و وسیله‌ای برای رسیدن به خشنودی و قربش که ما در شب میلاد یکی از این نعمت‌ها و رحمت‌های بی‌کران الهی در این کوی معرفت و عشق دور هم جمع شده‌ایم. ایشان شکافنده‌ی علوم و وارث انبیاء، پنجمین اختر آسمان امامت و ولایت محمد بن علی ملقب به باقر هستند که اول رجب سال 57 هجری در مدینه منوره به دنیا آمدند. مادرشان فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) و پدرشان امام سجاد (ع) بودند به همین خاطر یکی از محاسن ایشان این است که جد پدر و مادرشان هر دو امام بودند. امام محمد باقر (ع) شاهد عینی لحظه لحظه‌های نهضت کربلای جدشان اباعبدالله الحسین (ع) بودند. با چشم مبارکشان امت جد بزرگوارشان رسول خاتم حضرت محمد (ص) را دیدند که به دلیل دور شدن از فرهنگ غنی اسلامی به جهالتی مبتلا گردیدند که رگ حیاتشان را بریدند و اهل‌بیت پیامبر را مورد آزار قرار دادند و آن را پیروزی فرض کردند و این جهالت و دور شدن از فرهنگ اسلامی حاصل دسیسه و فتنه‌ای بود که از جانب حکام ظالم و جنایتکار و دنیاپرست آن‌چنان بر عقاید و عقل آنان به حیله رخنه کرده بود که حق را باطل و باطل را حق تصور می‌کردند و شیطان و نفس اماره بر آنان غلبه کرده بود، در نتیجه امام محمد باقر (ع) در طول عمر گران‌قدرشان نسبت به آگاهی دینی و فرهنگ‌سازی و تربیت علمی با اصلاح باورهای غلط امت مسلمان تلاش بی‌وقفه‌ای کردند و لحظه‌ای از این کار دست بر نداشتند که حاصلش تربیت علمای زیادی بود که در شهرهای مختلف کشورهای اسلامی پخش شده و مردم را با علم و دین آشنا کردند.
اینک ما در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت به پیشگاه مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت میلاد جد بزرگوارشان امام محمد باقر (ع) ابراز می‌داریم: مولا و امام و ولی نعمت ما، بشریت مخصوصاً امت مسلمان به جهالتی سخت‌تر و تاریک‌تر از زمان امام محمد باقر (ع) دچار شده، ما را دریابید که قلبمان آکنده از غم و اندوه از این‌همه باورهای غلط و کج‌روی‌ها و ظلم و جنایت و فتنه و فساد و کفر و نفاق است و در این عصر فتنه و بی‌دینی و کشتن و حرمت شکستن مسلمانان باعث افتخار شده؛ جان عالم به فدای قلب نازنینتان که با دیدن این مردم پر از غم و اندوه است ولی حکمت به تأخیر افتادن ظهورتان را خداوند حکیم و مهربان و شما سرور و مولایمان بهتر می‌دانید و ما جز شکایت و دعا برای ظهور راهی نمی‌شناسیم و همان‌گونه‌ای که امیر مؤمنان علی (ع) توصیه کردند عمل می‌کنیم که فرمودند: در دنیا مردم مانند کشتی نشستگانی هستند که کشتی آن‌ها دچار امواج دریا گردیده و باد و امواج، کشتی را از یک طرف به طرف دیگر می‌برد و دسته‌ای از آن‌ها در دریا بر اثر تلاطم امواج به هلاکت می‌رسند و دسته‌ای دیگر اگر رهایی یابند باز در معرض باد و امواج هستند و ای بندگان خدا اکنون که زنده هستید و زبان‌هایتان آزاد و اعضای بدنتان سالم است موقعیتی است که برای تأمین نجات خود در دنیای دیگر اقدام کنید و نگذارید که فرصت از دست برود و مرگ از راه برسد و به‌طور حتم بدانید که مرگ بر شما فرود خواهد آمد اگرچه در انتظارش نباشید.
اینک با این روز مبارک ماهی را آغاز کردیم که سرشار از خیر و برکت است که در مورد بزرگی و فضیلت این ماه چه زیبا امیر مؤمنان علی (ع) فرمودند که: آنگاه که پروردگار جهان اراده فرمود تا زمین را بیافریند و روز‌ها و شب‌ها را برایش مقرر فرمود اراده کرد تا موجودی را خلق کند که در این ساعات زندگی کند و روزهایی را بپیماید که مانند یکدیگر نباشد، پس در ماه‌ها فزونی نهاد تا گنج‌های معنوی آن استخراج شود. ماه رجب یکی از آن گنج‌هاست که با عبادت و اطاعت گنج‌های معنوی آن استخراج می‌شود و جوینده‌ی گنج باید توانمند باشد و گنج خود را ارزان نفروشد. دل را به صاحب آن بسپارد تا مرتب به آن جلای الهی بزند تا آینه‌ای باشد برای رؤیت نور، نور ظلمت‌ها را از بین ببرد و وجود را آماده‌ی دیدار حق کند.
ما ضمن شکر و سپاس بی‌کران بر خداوند عزوجل با مناجات ماه رجب دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها تویی تنها و آخرین امید من برای هر خیری و پناهگاهم از خشمت و هر شری.
بار الها به جود و کرمت می‌بخشی بندگانی را که از تو درخواست کنند و یا درخواست نکنند و سپاست نگویند؛ بار الها من به درگاهت با تمام امید و به همراه حمد و ستایشت رو کردم که به من عطا کنی خیر دنیا و آخرت را و دفع کنی از من شر دنیا و آخرت را.
بار الها هر چه از کرمت بر من بخشایی از دریای لطف و احسانت کم نخواهد شد پس با فضلت و جود و سخایت بر آن بیفزا.
بار الها ای دارای بزرگی و عطا و نعمت‌ها و نیکویی‌ها ببخش جرم و گناهم را و حرام کن بر من آتش دوزخ را.