بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام حسن عسکری (ع)
۱ اسفند ۹۱
شکر و سپاس پروردگار غفار و غفور را سزاست که یاد خود را آرامش دل‌های هجران کشیده‌ی ذاکران و عاشقانش قرار داد تا حیات زمینیان مزین به صبری جمیل گردد و لحظه‌ها را با شیرینی علیه راجعون سپری کنند و پاک و منزه است خداوند سبحان، نیست معبودی غیر او؛ قابل حمد و ستایش اوست که رحمتش جاری و لطف و کرمش نوازشگر بندگان است و سلام بر جان عالم، عالمی که بر عظمت آفریدگارش همواره در اطاعت است و جانش به ندایی زنده شد آنگاه که فرمود: سبح لله ما فی سماوات و ما فی الارض، صدایی به فرمانش پاسخ داد: ای آفریدگارم، چگونه تو را بستایم که مرا به عبادتت زینت دادی و با رحمت بی‌منتهایت کرسی‌ام را محکم نمودی، نامم را برگزیدی و جانم را به نعمت‌هایت آراستی؛ به سفتی و سختی جانم ترحم نمودی و از درونش دانه را رویاندی، با آب پاک غبارش را زدودی و با انواع گل‌ها، مطهرش نمودی پس شکری پروردگارم را سزاست که خود آن را برگزید و زمین و آسمان را با آن برپا داشت.
بار الها در این شب مبارک ما نیز تو را با آن شکر و حمد و سپاس می‌ستاییم تا جان حقیرمان به زینت آن منور گردد و دانه‌های ذخیره شده در آن به آب رحمتت بارور شود و نهالی استوار به بار آورد پس پروردگار کریم، به برکت این رحمت، درود فرست بر بنده‌ی برگزیده و رسول گرامی‌ات حضرت محمد (ص) و بر اهل‌بیتش که وجود مبارکشان نوری افزون بر نوری دیگر در ظلمات جهل هستند که امشب میلاد سیزدهمین نور ایشان یعنی یازدهمین اختر امامت و ولایت، عالم و زاهد، با تقوا و باوقار و با عفت و حیا، حضرت امام حسن عسکری (ع) است که این امام همام در هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هجری به دنیا آمد و مدت 22 سال همراه با پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) و شش سال امامت خود را در زندان و یا در تبعید به سر برد به همین دلیل شیعیان به سختی با ایشان ملاقات می‌کردند ولی با این وجود لحظه‌ای از هدایت مردم و آماده‌سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند گرامی‌شان منجی عالم، جوهر هستی، اباصالح المهدی (عج) غافل نشدند. دوران زندگی امام حسن عسکری (ع) با چندین خلیفه‌ی غاصب و سنگدل عباسی مصادف بود و همه‌ی آنان از آن حضرت کرامت‌ها دیدند ولی مایه‌ی تأسف است که به امامتش و شأن و مقام و بزرگی‌اش ایمان نیاوردند حتی معتمد عباسی دو نفر را که مشهور به قساوت و رذالت بودند برای آزار و اذیت امام مأمور نموده بود که بعدها آن دو نفر افرادی شایسته شدند معتمد عباسی علت را از آنان جویا شد، درباره‌ی امام حسن عسکری (ع) چنین گفتند: او کسی است که همیشه مشغول عبادت خداوند است؛ روزها روزه می‌گیرد و شب‌ها تا صبح به عبادت است؛ کم‌حرف و باوقار و با ابهتی خاص که هر زمان به ما نگاه می‌کرد لرزه بر اندام ما می‌افتاد. نه تنها مأمورین زندان بلکه خود خلفای ملعون و اطرافیان آنان به عظمت و شوکت و ابهت و شخصیت امام اقرار داشتند ولی با این وجود بر آزار و زندان و تبعید و بالاخره شهادتشان اقدام کردند. لعنت الله علی قوم ظالمین و القاتلین.
برای شما دل‌باختگان پیامبر خاتم (ص) و اهل‌بیتش از سرور عالمیان حضرت زهرا (س) نقل می‌کنیم که ایشان فرمودند: زمان‌ها به هم خواهند رسید و دوستان و یاران خاندان نبوت بر چشمه‌ی احسان پروردگارشان خواهند نشست و از سفره‌ی گسترده‌ی اهل‌بیت، جانشان متعنم خواهد شد و من روزی بر شانه‌ی محبت پدرم نشسته بودم؛ پدرم دستم را بر دو لب مبارکشان گذاردند و فرمودند: ای پروردگارم، طعم کوثرت را چشیدم همواره بر بوی مطهرش تو را سپاس خواهم گفت تا روزها و شب‌هایم بگذرد و من در چهره‌ی هدیه‌ی با شکوهت وعده‌ات را که فرمودی: بدخواه تو خود ابتر است را تماشا کنم پس ای عالم، هدیه‌ام را مانند گوهری گران‌بها در جانت نگهدار تا در چهره‌ی بی‌همتایش احسان پروردگار عالم معنا شود.
بله چه احسانی بالاتر از فرزندان رسول گرامی اسلام از مادر هستی سرور عالمیان که پروردگار کریم بر بندگانش فرمود؟ هر چند که دنیاپرستان و جاهلان در زمان تولدشان به پیامبر لقب ابتر دادند و بعدها سعی در قطع این احسان داشتند ولی خداوند مهربان آخرینشان را برای مؤمنان حفظ فرمود.
حال ضمن عرض تبریک و تهنیت به مولا و سرورمان، امام عصر و زمان به مناسبت تولد پدر گرامی‌شان امام حسن عسکری (ع) دست به دعا برمی‌داریم:
بار الها به حرمت مولود امشب بر ما مودت اهل‌بیت را احسان بفرما.
بار الها دشمنان گذشته‌ی اهل‌بیت را لعنت و دشمنان عصر حاضرشان را نابود بفرما.
بار الها وجود مقدس مولا و سرورمان را از ما خشنود بفرما و در ظهور دولت حقه‌ی ایشان تعجیل بفرما.