بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم 1434 ه.ق- پیام آوران عشق)
مقدمه محرم
۲۶ آبان ۱۳۹۱
قبل از قرائت خطبه‌ی گران‌بها و بزرگ امشب که سرشار است از رحمت الهی و عنایت و لطفِ خاصه‌ی مولا و سرورمان امام زمان (عج) مطالبی را برای درک بهتر عزیزان اعلام می‌داریم باشد که از این دریای احسان که پر از حقیقت ایمان و حق است بتوانیم از دهه‌ی محرم امسال نیز کسب فیض کرده و آن را چراغ راه حق‌شناسی و حق مداری و حق‌جوی‌مان قرار دهیم. خداوند را شاکریم که با وجود ناسپاسی‌مان، دَرِ رحمت خود را در شناخت حق از باطل به رویمان باز فرموده و در زمانه‌ای که مدعیان دوستی با امام حسین (ع) محرم و نهضت عاشورا را با اعمال جاهلانه و باطلانه‌ی خود به بازی گرفته‌اند و امام حسین (ع) و امام عصر (عج) را مکدر و غصه‌دار نمودند، ما را از این نعمت و رحمت بی‌همتا برخوردار فرموده است.
باید باور کرد و یقین داشت که اسلام حقیقی در صحرای کربلا ده روز زندگی کرد و پایان ده روز آغاز حرکتی شد که ندایش بعد از گذشتن سالیان طولانی هر سال رساتر و اشتیاق مشتاقان شناختِ حق از باطل برایش افزون‌تر می‌گردد، در عوض عده‌ای که دنباله‌رویِ باطلان کربلا هستند برای رسیدن به امیال نفس‌های سرکش دنیایی خود با بهره گرفتن از ناآگاهی مردم سعی در تحریف و بازیچه قرار دادن حقیقت آن دارند و باید به آن‌ها گفت: آیا موقع آن نرسیده تا کمی در کارهایتان اندیشه کنید؟ همان‌گونه‌ای که پروردگار عالم در کتاب آسمانی فرموده‌اند: آیا مؤمنان را وقت آن نرسیده است که دل‌هایشان در برابر یاد خدا و آن سخن حق که نازل شده است خاشع شود و همانند آن مردمی نباشند که پیش از این کتابشان دادیم و چون مدتی برآمد دل‌هایشان سخت شد و بسیاری نافرمان شدند. بله خداوند مهربان به‌وسیله‌ی نهضت عاشورا راه شناخت دین، حق و باطل، پاک و ناپاک و عشق و ظلمت را به همه‌ی مردم نشان داد پس چرا فراموشمان شد، عبرت نگرفته و راه باطل و تباهی را پیش گرفتیم؟
اینک ما که بر سر سفره‌ی احسان الهی و لطف و عنایت امام عصر (عج) نشسته‌ایم باید که با دقت و اندیشه در مورد خطابه‌ها، خود را نجات دهیم؛ مایی که در دهه‌های محرم سال‌های گذشته به حقیقت نهضت امام حسین (ع) تا روز عاشورا با عنایت امام و مولایمان آگاهی پیدا کردیم، در این دهه ما را با حقیقت نهضت پیام‌آوران عاشق و دل‌باخته‌ی عاشورا آشنا می‌فرمایند چون کم‌کم زمان، خود را آماده می‌سازد تا نوشنده‌ی شراب حقیقتی شود که سال‌ها منتظرش بود، با رنج‌های حضرت زینب (س)، رنج کشیده و با غربت فرزندان رسول خدا غربت مظلومیتی را حس کرده که فریادرس آن جز امامش کس دیگری نیست.