بسم الله الرّحمن الرّحیم
درس شانزدهم
۵ مرداد ۱۳۹۱
۶ رمضان 1433
سلام بر انوارِ آسمان‌ها و زمین، انواری که خود فرمود: آن نور در درون چراغدانی است و آن چراغدان، درون آبگینه‌ای، آبگینه چیست؟ کدام آینه منظور است؟ آینه‌ای که بدون داشتن جیوه‌ی مخصوص، چهره‌ای را نمایان نمی‌کند و خاصیتش از بین می‌رود؛ کدام آینه چراغی را محصور می‌کند که قدرتش از کرات آسمانی بیشتر و اسرارش دست نیافتنی‌تر است؟ چه مثال زیبایی! لطافتش جان را متحیر می‌کند؛ نعمتش همانند بارانی به وقت است که جانِ جهان، با آن زنده می‌شود، نعمت‌های بی‌شمار پروردگار عالم از دل خاک بیرون می‌آید تا مظهر آفرینشی باشد که نامش طبیعت است و اسرارِ این طبیعتِ زیبا در جان خلیفه‌اش که همواره بر سر سفره‌ی احسانش می‌نشیند تا طعامی را که برایش آماده کرده بخورد، چشمش با آن قوت گیرد و روحش به این احسان، معترف خالقی توانا.
اینک می‌خواهیم به سؤال پروردگارمان که فرموده: آیا در احوال خود اندیشه نمی‌کنی و به دریای فضل و رحمت من نمی‌نگری؟ پاسخ دهیم. احوالمان چگونه است؟ آیا مانند تندبادی ویرانگر است یا نسیمی خنک که بر جان تب داری می‌وزد و تن سوخته از هجران پروردگارش را به وعده‌ی دیدار می‌نوازد و یا سیلی که بر سر راه خود موانع را ویران می‌کند و هر آنچه را در بستر زمین بوده با خود همراه کرده و به پیش می‌رود؟ رودخانه‌ی آرام و زیبا در اثر فشار آب، زباله‌ها را به همراه خود آورده و بیننده‌اش از او می‌هراسد، دیگر در کنارش نمی‌نشیند تا صدای نهفته در جانش او را به وجد آورد، از او می‌گریزد؛ آیا این جان، همان آینه‌ای است که چلچراغِ عشق را در درون دارد؟ کدام نور بر نوری افزوده می‌شود؟ آیا جز تاریکی و تباهی، خیرِ دیگری در راه دارد؟
به جانتان نهیب بزنید تا از سرابی که برای خود ساخته بیدار گردد. خفته‌ای که طلوعی را درک نمی‌کند، چلچراغِ درونش در درونی طوفانی همواره خاموش است؛ برکتی در عمرش یافت نمی‌شود تا روغنش روشنی بخشد پس جان خشکیده‌اش همواره در بیابانی بی‌حاصل خودنمایی می‌کند، می‌خورد و می‌آشامد تا درونی را بیاراید که تعفنش بر دیگران آشکار نمی‌باشد پس خیری ندارد که زمین و آسمان، در افزودنش بر یکدیگر پیشی گیرند.
جانی که منبع الطاف الهی است چلچراغِ محبتی را حمل می‌کند که نامش خیر کثیر است؛ او را می‌شناسد، آن‌چنان براق است که گویی هزاران فرشته‌ی الهی بر زدودن خاکش بسیج شده‌اند؛ چه جان مطهری!
پروردگار عالم در خصوص این جان می‌فرماید:
۩هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً۩
اوست که خود و فرشتگانش بر شما درود می‌فرستند تا شما را از تاریکی به روشنی برد زیرا خداوند با مؤمنان، مهربان است.
در مباحث آینده با جانی سخن می‌گوییم که آینه‌ی وجودش نمایانگر اسراری باشد که پروردگار عالم با آن سخن گفت تا هدف خلقت آشکار شود و وعده‌های پروردگار عالم محقق گردد.
پس به شکرانه‌ی درک آنچه پیش رویمان است همگی دست به دعا بر می‌داریم تا گره‌ی نهفته‌ی عالم باز شود و مخازنش آشکار گردد.