بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی عید مبعث و ولادت حضرت نرجس خاتون (س)
۱۴ فروردین ۹۸
سلام بر آفریدگار زمان، خالقی که اراده فرمود تا جهان را از نوری افزون بر نور دیگر بهره‌مند سازد، پس سینه‌ی برگزیده‌ی خویش را آماده‌ی دریافت معجزه‌ای نمود که خود نامش را انتخاب فرموده و دستور به خواندنش را صادر فرمود. بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد انسان را از خون بسته. خونی که میراث دار تمام معجزات الهی است. بخوان، آنچه در سینه داری را بر زبان بیاور تا امت‌ها در پیشگاهت حاضر شوند و گواهی دهند که تو پیامبر آخر الزمان هستی. خوانده شدگان به محضرش رسیدند. حضرت آدم (س) فرزندش را در آغوش گرفت و فرمود:
اینک انتظارم پایان یافت و من آخرین نام را به فرشتگان عرضه کردم. آنان با شنیدن نامت به سجده درآمدند تا به همگان اعلام دارند جز آنچه پروردگارشان به آنان بیاموزد دانش دیگری ندارند. حضرت یعقوب (س) پیش آمد؛ ای فرزند بهترین خلق خدا، سال‌ها در رسالتم به جانشینم اندیشیدم که چگونه میراث‌بر خاندان من خواهد بود، اینک فرزندم را در آغوش می‌گیرم تا انتظار معنای خویش را گم کند.
همگان به ضیافت قرآن کریم خوانده شده‌اند. کتاب‌های آسمانی ندایی را زمزمه می‌کنند. اینک ام‌الکتاب آمد تا مادر معجزات الهی شود. مبعث زنده کننده‌ی تمام ادیان الهی است. ادیانی که همواره منتظر آخرین فرمان بودند. آخرین جمعه‌ی ماه رجب منتظر است تا بار دیگر قلب زمان گشوده شود و معجزه‌ی دیگری به انتظارها پایان دهد. تاج رسالت در جهان نورافشانی کند. باطل‌ها از بین برود و آخرین فرمان الهی در زمان جاری شود. «بَقیة‌اللّه خَیرٌ لَکُم اِن کُنتُم مُؤمِنین» جمالش ظاهر شود تا همگان معجزات تمام پیامبران را در ندایش بشنوند که می‌فرماید: منم آن وعده‌ی شیرین قرآن کریم، پس به سویم بشتابید تا امانت جانتان را در بزرگی‌اش مشاهده کنید. برای فرج این امانت الهی فریاد کنید: