بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام موسی کاظم (ع)
۳ خرداد ۹۳
حمد و ثنا خداوند رحمان و رحیم را سزاوار است که می‌بخشد و مهربانی می‌کند؛ فقیر را غنی و ذلیل را به عزت می‌رساند، ضعیف را قوی، گمراهان را هدایت، توبه کنندگان را نجات و دشمنانش را عذاب می‌کند. آن خدایی است که زندگان را روزی و مردگان را به سوی خود می‌خواند و جاوید است و پایانی ندارد؛ گریزگاهی از فرمانروایی‌ا‌ش نیست؛ بازگشت همه به سوی اوست؛ نیست معبودی قابل ستایش و سپاس جز ذات کبریایی‌اش.
برکات عالم در جان‌هایی نهفته است که در فرامین پروردگار عالم متحول است آنگاه که می‌فرماید: من جانشینی می‌آفرینم؛ حکم‌رانی که در مملکت جانش فرمانروایی منصف است و آنچه از غنائم می‌یابد به تساوی بین اعضایش تقسیم می‌کند؛ غنیمت چشمش را در عظمت هستی به او هدیه می‌دهد و غنیمت گوشش را در نوای دعوت پروردگارش؛ غنیمت زبانش را در حمد و ثنای آفریدگارش و اعضای دیگرش را غلامی فرمان‌بر تا حلقه‌ی جانش در بند خالقش به خدمت درآید و ردای ظاهرش، لباس دوخته شده‌ای که از لطف به جانش پوشانده‌اند تا برهنگی‌اش مستور گردد و ردای باطنی‌اش نوری که در جبین پیشانی‌اش چونان آینه‌ای در اهتزاز است.
چه زیباست این فرموده‌ی امیر مؤمنان علی (ع) و سرور عالمیان حضرت زهرا (س) و مصداق بارزش فرزندان گرامی‌شان، امامان برحق که ردای عزت و تقوا و سربلندی بر قامت زیبایشان در ظاهر و باطنشان دوخته شده بود و چشم حسودان و دشمنانشان را کور می‌کرد و آنان نمی‌توانستند این ارجمندی و مقام ملکوتی را تحمل کنند در نتیجه آنان را آزار و زندانی و شهید کردند. لعنت الله علی قوم ظالمین من الاولین الی یوم‌الدین.
حال که در این شب حزن انگیز به عزا و سوگ یکی از آن گهران بی‌همتا، امام هدایت، صاحب علم و دیانت و تقوا، خزانه‌دار دانش پیامبران، معدن وحی و صاحب علم یقین، امام رئوف و شایسته و عابد و زاهد مولایمان امام موسی بن جعفر (ع) که رحمت خدا و برکاتش بر او و بر پدران و فرزندان گرامی‌اش باد دور هم جمع شده‌ایم، بدانیم و آگاه باشیم که امام موسی کاظم (ع) سال‌ها در سخت‌ترین شرایط، زندان را تحمل کرده تا حق پایدار بماند و باطل رسوا شود و راه و رسم حق‌مداری و حق جویی را امت مسلمان مخصوصاً شیعه بیاموزد که تا چه اندازه باید در مقابل ظلم و ظالم و فساد و نفاق ایستادگی کرد و از آرمان‌های اسلام و شیعه دفاع کرد و فداکاری نمود و ثابت کرد که عزت و مقام والای امامت را نه زندان هارون و نه کاخ مأمون و نه پرده‌ی غیبت می‌تواند کم‌رنگ کند.
چه زیبا فرمودند سرور عالمیان حضرت زهرا (س) که امت آخرالزمان مانند حضرت یوسف (ع) از امام عصرشان درحالی‌که به آن‌ها نزدیک است دچار پرده‌ی غربت هستند؛ امامشان در کشور جانشان است فقط آدرسش را نمی‌دانند، از دوری‌اش در فغان و ناله هستند و منتظر دیداری که هجران حضرت یعقوب (ع) را معنا کند درحالی‌که حضرت یوسف (ع) در پرده‌ی غیب قرار نگرفت بلکه آدرسش تغییر کرد تا نفسی تربیت شود که انوارش امانتی باشد در دوران‌های دوری از پیامبر خاتم. امت پدرم در غربت و دوری از پیامبرشان به آدرس‌های زمان سفر کردند و دوران‌ها در این غربت طی شد جانشینانش چراغ‌های هدایت را در دست گرفتند تا غربت تاریکی، جان‌ها را به تباهی مبتلا نکند پس کتاب آسمانی مژده می‌دهد که غربت پیامبر با دیدار پیامبر عصرش به پایان رسید و رؤیاهایی که حقیقت آن را پروردگار عالم در قالب دعا بیان می‌فرماید و به حقیقت جان پیامبر اشاره می‌فرماید و پروردگار عالم امتحانی را بیان می‌فرمایند که حقیقت وجود انسان‌هاست در برزخ؛ مانند مهمانی زلیخا دیدن حقیقت انوار حق آن‌چنان سنگین است که بُرَّندگی‌اش مانند تیغ آن مهمانی است و زندگی، رؤیایی است که پیامبر تأویل آن را آموختند و خوابی را تعبیر کردند که جان مرده را نهیب بیداری می‌زند و می‌فرماید: روزی‌ات را به طبقی مگذار تا همگان در گردش درآیند و آن را بربایند تا جانت را به دار شیطان بیاویزند و شیره‌ی جانت را مفشار و به ظالمان مخوران که همواره خدمتگزار شیطان نفس شوی پس با حقیقت انوار کتاب آسمانی نفس اماره را به افسانه‌ای تبدیل کنید که با بیداری، خاصیتش از بین می‌رود.
پس می‌بینیم که امامت همیشه برای یاری و هدایت، با انسان‌ها همراه بوده و هست فقط آدرسش فرق کرده، زمانی در تبعید، زمانی در زندان و کاخ و زمانی در غیبت و این ماییم که آدرسش را با وجود اینکه قرآن کریم به آن اشاره دارد گم می‌کنیم؛ آدرسش همان است که در داستان حضرت یوسف (ع) در تعبیر خواب آن دو زندانی به آن اشاره شد که روزی‌ات را که همان ایمان و تقوا و بهره‌مند شدن از وجود بابرکت امامت است را محکم نگهدار تا نامحرمان و فاسدان باورهای آن را از تو نگیرند و شیره‌ی جانت را که همان معرفت و ایمان و ارادت و توسل به وجود امامت است را به ظالمان نده که گم‌گشته و پریشان خواهی شد.
در این شب بزرگ به مولا و سرورمان امام زمان عرضه می‌کنیم:
ای مولای ما، یقین و باور داریم که دست قدرتمند امامت شما همیشه برای یاری منتظرانتان آماده است این ماییم که در غفلت از آن به سر می‌بریم. پس ما را یاری فرمایید.
حال دست به دعا بر می‌داریم که:
بار الها در شب شهادت امام موسی کاظم (ع) که برای پایداری حق و نابودی باطل، سختی‌های زندان را تحمل و در آخر به شهادت رسیدند ما را در پیروی از آن بزرگوار یاری و موفق گردان.
بار الها ما را که زندانی در قفس غیبت از امام زمان هستیم یاری کن و با ظهورش به ما نجات عطا فرما.
بار الها قلب نازنین ایشان را از ما خشنود فرما و ما را جزءِ یاران و فرمان‌برانش قرار بده.