بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام صادق (ع)
۲۲ شهریور ۹۱
سپاس از آن خداست؛ سپاسی آن‌گونه که شایسته‌ی اوست؛ سپاسی که تا عرش کبریایی‌اش بالا رود؛ سپاسی فراوان، پیاپی و بی‌زوال و پایدار به وسعت اقیانوس‌ها، به سنگینی کوه‌ها، به روشنایی خورشید، به تاریکی شب، به قطرات باران، بی‌شمار و بی‌پایان بر خداوند کریم که سلطنتش بی‌مثال، خدایی‌اش بی‌شریک، رحمتش واسع، نعمتش بی‌حساب، کرامتش بی‌دریغ پس پاک و منزه است پروردگار عظیم؛ نیست معبودی قابل سپاس و ستایش غیر از او پس ستایش مخصوص خداست که ما را به ستایش خود راهنمایی فرمود و ما را شایسته‌ی ستایش خویش قرار داده تا از سپاسگزاران و شاکران لطف و احسان او باشیم.
سلام و درود بر رسول و نبی خدا، حبیب و خلیل خدا، صفی و امین خدا، خاتم انبیاء حضرت محمد مصطفی (ص) و بر خاندان پاکش که بهترین و برترین خلق خدا پس از او بودند و سلام بر دقایقی که همانند شبنم صبحگاهی بر جان منتظر، طراوت وصل را مژده می‌دهد تا سیاهیِ جانش با سپیده دم نور از ظلمات خارج گردد، طراوتش فضا را عطرآگین کند، پیچک‌های باطل از شاخه‌های استوار بریده شود و آثار حقیقت، در چهره‌ها نمایان گردد. صدایی جز بانگِ جانِ منتظر شنیده نشود که همواره فریاد کند: ای پروردگارم، شکری همواره جاری و جاودانه بر درگاه کبریایی‌ات که ما را شیفتگان آل رسولت قرار دادی تا جانمان مزین به انوار آفرینش گردد؛ نامشان بر زبان‌ها مژده‌ی نجات از آتشِ امیال نفسانی است و محبتشان سرچشمه‌ی وصل به درگاه با عظمت خداوندی، دست مهربانشان گیرنده‌ی جان‌های فرو افتاده در جهل و دل ملکوتی‌شان جایگاه محبت مؤمنان.
بله قلب‌های پر مهر و نازنین خاندان رسول خاتم همیشه جایگاه محبت و نام نیکوی آنان مایه‌ی عزت و نجات و افتخار مؤمنان بوده. شیعه نامی است که هرکس به آن مزین شود عزتش در دنیا و آخرت پایان نپذیرد که اگر عنوان منتظر را نیز مکمل آن نماید و همواره حق جویی و حق مداری و مبارزه با باطل‌های درونی و بیرونی را چون اکسیژن هوا بر خود لازم بداند و منتظر بودنش را با پیروی از راه و روش و عملکرد و زندگانی امیر مؤمنان علی (ع) و فرزندانش معنا دهد بی‌تاب و بی‌قرار دولتی می‌شود که رهبرش وارث همه‌ی فضایل و دانش و علم اجدادش است که حق را بر سر باطل خواهد کوبید و عدالت را همچون تاجی بر سر سلطنت خود خواهد گذارد که او آخرین فرزند رسول خدا (ص) و امیر مؤمنان (ع) و سرور عالمیان حضرت زهرا (س)، منجی عالم بشریت، سرور و مولا و امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) می‌باشد.
حال که در این روز حزن‌انگیز در این کوی عشق و معرفت به سوگ شهادت ششمین اختر آسمان ولایت و امامت، معلم راستین قرآن و عرفان، امام جعفر صادق (ع) دور هم جمع شده‌ایم باید که دست به دامن این امام همام شویم؛ امامی که پاک کننده‌ی انحراف از دین و باطل کننده‌ی روایت و احادیث جعلی و کاذب بودند. روایت‌هایی که به‌وسیله‌ی منافقین و جاهلین وارد اسلام شده بود و ایشان با جایگزین کردن احادیث و روایت‌های صحیح، به ما راه و رسم شیعه شدن و شیعه بودن را آموخت.
از وجود مقدسشان تقاضا می‌کنیم که ما را برای شیعه‌ی واقعی بودن و شیعه‌ی واقعی ماندن یاری فرمایند همان‌گونه‌ای که وارث و فرزند گرامی ایشان در آموختن راه و رسم انتظار ما را یاری می‌فرمایند.
اینک ضمن عرض تسلیت به پیشگاه ولی و امام عصر و زمان، سرور و مولایمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت شهادت پدر بزرگوارشان امام جعفر صادق (ع) با دلی پرخون و چشمی اشک‌بار ابراز می‌داریم:
که ای مولای ما، تا به کی روزهای شهادت پدران بزرگوارتان بر قلب شیعیان و منتظران قیامتان زخم خواهد زد؟ دعا می‌کنیم تا با ظهورتان و با انتقام از باطل بر دل‌های سوخته از مصیبتمان مرهمی گذارید چون در این زمانه که کفر و ظلم و فساد دنیا را پر کرده همچون عصر جد بزرگوارتان امام جعفر صادق (ع) بشریت مخصوصاً مسلمانان و شیعیان نیاز به سرپرستی و هدایت و نجات از گمراهی و کجی روی و آگاهی از اسلام راستین دارند. ای ریشه کن کننده‌ی ستمگران و برطرف کننده‌ی نادرستی‌ها و کجی‌ها، ای نو کننده‌ی فریضه و سنت‌های دین و ای برگرداننده‌ی حدود قرآن و آثار دین، ای ویران کننده‌ی بنیان شرک و دو رویی و نفاق و دروغ، ای نابود کننده‌ی گردنکشان و گمراهان به فریاد امت جدتان برسید و ایشان را از سرگردانی بین حق و باطل، ایمان و کفر و نجات و تباهی رهایی ببخشید.
حال دست به دعا بر می‌داریم که:
بار الها کفر و ظلم و نفاق و فساد دنیا را فرا گرفته و از اسلام جز اسمی و از قرآن جز رسمی باقی نمانده پس به فریاد بندگانی که در ایمان، پایداری و استواری دارند برس.
بار الها ما را شیعیانی تربیت شده در مکتب امام صادق (ع) قرار بده.
بار الها چشمان منتظر ما را به جمال مولایمان روشن بفرما.
بار الها در ظهور دولت حقه‌ی امام زمان (عج) تعجیل بفرما.