بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شب ۲۳ رمضان شب قدر
۱۸ تیر ۹۴
شکر و سپاس پروردگار را سزاوار است که فرمود تو چه دانی شب قدر چیست؟ در آن سلام است و تحیت و بهتر از هزار ماه. پس بار الها آغاز می‌کنیم این شب مبارک را به امید عفو و کرم و بخشش تو به طول قدر آن، به امید صبحی که نجات و رستگاری را در پی داشته باشد و توسل می‌جوییم به صاحب این کوی رحمت، مولا و سرورمان که وجود مقدسش معنی کننده‌ی شب قدر است. پس خداوندا یاری‌مان کن امام و مولایمان امام عصر و زمان (عج) را بشناسیم که هر شب‌مان قدری شود که صبح نجات را در پی داشته باشد همان‌گونه‌ای که سرور عالمیان فرمودند: این سعادتی است که منتظران حقیقی‌اش می‌توانند به آن دست یابند که فرزندم صاحب تمام معجزات الهی است درحالی‌که سال‌های زیادی حتی بیشتر از عمر نوح نبی از عمر شریفش می‌گذرد، او زنده است و با زمان و چرخش او متناسب است چون صاحب الزمان است.
افسوس بر حال امتی که می‌توانند با امامت، این ودیعه‌ی الهی عمرشان را برکت دهند ولی از این برکت در غفلت هستند، نامش را می‌خوانند ولی در چرخش زمانش واقع نمی‌شوند؛ درحالی‌که پروردگار کریم بر آنان منت نهاده و مولایی را بر آنان برگزیده است که شب قدر را معنی می‌کند. از همراهی او در غفلت‌اند و منتظرند تا فرجی در کارش شود درحالی‌که فرج، گشایش عقلشان است که نعمت‌های بودن اعجاز آفرینش را درک نمی‌کنند و مرتباً آمدنش را تقاضا می‌کنند درحالی‌که می‌توانند توفیق داشته باشند برایشان یک شب برابر هزار ماه باشد برای آنانی که بتوانند صاحب الزمان را درک کنند و امام عصر را بشناسند و آیات الهی را در ضمیر وجودشان معنی کنند. پس نعمت امامت را بشناسید تا مانند آنانی نباشید که برگزید‌گان الهی را مانند غصب کنندگان قدرتشان تصور کردند و از داشتن نعمت وجودشان محروم شدند و جزءِ خفتگان عالم به حساب آمدند و پروردگار کریم فرمود: آنان مردگان‌اند درحالی‌که زندگان‌اند. درحالی‌که گل‌های نبوت همواره از سرچشمه‌هایی نوشیدند که پروردگار فرمود: کسانی که اموال خویش را در فقر و غنا می‌بخشند و از درویشی بیمی ندارند، در پیشگاه پروردگارشان صاحب مزدی عظیم هستند. مزدی که در مقابل کاری زحمت کشیده نمی‌باشد. قوای جسمی در آن نقشی ندارد. آنچه پشتوانه‌ی آن است لطافت روحی منور است، روحی که توانش در آیینه‌ی خلقت غیر محدود است. پس گردن اطاعت خم می‌کند تا از آنچه در ودیعه دارد ببخشد. توانش را در فقر می‌آزماید، دست بندگی را به بارگاهی با عظمت می‌گشاید و با ثروتی بی‌حساب روبرو می‌شود. اینک آن ثروت را در ترازوی عدل الهی می‌سنجد، کفه‌ی سنگینی را مشاهده می‌کند، پس به فرمان پروردگارش که امر فرموده: از آنچه به شما روزی داده‌ام به پدر و مادر و خویشاوندان و درویشان و در راه ماند‌گان انفاق کنید، می‌بخشد تا انوار الهیه در اهتزاز بندگی برافراشته شود و جان‌ها از جهل که فقری کشنده است نجات یابد.
پس مولا و امام عصر و زمان یا بقیة الله (عج) ما درویشان و در راه ماندگانیم که امشب به تمنای انفاقی که مادر گرامی‌تان سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) آن را بیان فرمودند، ما درویشانی هستیم با دستانی تهی که در راه مانده، دست و چشم نیازمان به دستان توانمند شماست که با انفاقِ هدایت و لطف و عنایت خود، ما را در پیمودن صراط مستقیم یاری فرمایید و شکرگزار نعمت‌هایی باشیم که در این کوی عشق به برکت وجود مقدستان عطا شده و می‌شود و جزءِ آن مردمی نباشیم که خداوند فرمود: خدا قریه‌ای را مثل می‌زند که امن و آرام بود و روزیِ مردمش به فراوانی از هر جای می‌رسید، اما کفران نعمت خدا کردند و خدا به کیفر اعمالشان به گرسنگی و وحشت مبتلایشان ساخت.
بله این کفران نعمت نشانش شنیدن خطابه‌ها از فرمایشات پدران و مادر گرامی‌تان و شما سرور و مولایمان و فراموش کردن و عمل نکردن به نصایح و راهنمایی و هدایت آن است که بی‌دریغ بر ما مانند بارانی به وقت بارشی مداوم دارد. این بارش نعمت و رحمت را قدر بدانیم و شکرگزار پروردگار کریم باشیم زیرا خداوند رحمان و رحیم همان‌گونه‌ای که خود فرمود: زیرا خدا نعمتی را که به قومی ارزانی داشته است دگرگون نسازد تا آن قوم خود دگرگون شوند و خدا شنوا و داناست.
پس خواهران و برادران در این شب قدر با خود و خداوند پیمان ببندیم که با عمل به دستورات قرآن کریم و سفارشات چهارده معصوم مخصوصاً امام عصر و زمان ابا صالح المهدی (عج) در عملمان و افکار و استواریِ قدممان کوشا باشیم و این عهد و پیمان را با اخلاصمان امضا کنیم نه با زبانمان. چون خداوند شنوا و دانای نهان‌هاست، چون کتاب آسمانی قرآن کریم معجزه‌ای است که جان‌های محدود را به مهمانی پروردگار عالم دعوت می‌کند تا محدودیت روز و شب را به ساعاتی پیوند زند که در آن نعمت روح خداوندی به میدان می‌آید تا قدرتش آشکار گردد و مقامات هدایت آشکار شده و مخلوقات از یکدیگر فاصله گرفته و به‌طرف جایگاهی حرکت کند که نامش را همانند ندای ابراهیم خلیل (ع) در عالم به امانت سپرده است.
پس ای مهمانان خانه‌ی محمود و مقدس امام عصر باور و یقین داشته باشید که مقدراتی را که خودمان در این شب قدر بر خود رقم می‌زنیم به حضور ولی نعمت و امام و سرورمان صاحب عصر و زمان، ولی بر حق، جانشین پیامبرمان ارائه خواهد شد. پس بیایید تا سحر ناله سر دهیم و توبه کنیم و از ایشان عذر خواسته و یاری طلبیم تا برات نجاتمان را امضا کنند.
بار الها این منم بنده‌ی خطاکار و گناهکار تو که نادم و پشیمان به درگاه کرامت و جود و سخایت با دلی امیدوار و چشمی اشک‌بار پناهنده شدم، ببخشا بر من جرم گناهانم را.
بار الها خود فرمودی توبه پذیر و مهربانی، پس به لطف و کرمت توبه‌ام بپذیر.
بار الها من که در این شب قدر در این خانه‌ی ولی‌ات نشستم بر این باورم تو این لطف و عنایت را فرمودی و اراده بر نجاتم داری پس عذرم را بپذیر و بر ما ترحم فرما.
بار الها در پیشگاهت آبرو و حرمتی جز دوستی پیامبر گرامی‌ات و اهل‌بیتش مخصوصاً امام عصرم ندارم، پس به آبرو و قرب ایشان مرا ببخش و بیامرز.
بار الها ماه رمضان امسال نیز رو به اتمام است، ماه رمضان سال آینده‌مان را با ظهور مولا و امام عصرمان منور و مبارک گردان.
بار الها اگر آخرین و بزرگ‌ترین درخواست ما را بپذیری همه‌ی دعا و آرزوهایمان برآورده می‌شود و آن این است: