بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم 1435 ه.ق- ده شب با دولت ظهور)
خطبه شب سیزدهم
۲۵ آبان ۱۳۹۲
بار الها حمد و سپاس تو را سزاست حمدی که زیبنده‌ی ذات کریم توست و با جلالتت برابری می‌کند حمدی که پایانی نپذیرد و به گردش روزگار، پیاپی فزونی یابد، حمدی که فرشتگان حسابدار از شمردنش و از آنچه نویسندگان نوشته‌اند افزون‌تر شود، حمد و ستایشی که با عرش با عظمتت و با کرسی بلند پایه‌ات برابری نماید، حمدی که ظاهرش با باطنش یکی باشد با نیت و اخلاص ابراز شود. پروردگارا بر محمد و آلش درود فرست که از آن درود پاکیزه‌تر و فزاینده‌تر و پسندیده‌تر نباشد.
خطبه‌ی امشب را مزین کردیم به مناجات سید ساجدین زینت عابدین امام علی‌بن‌الحسین (ع) امامی که وسعت قلب و روحشان اقیانوس‌ها را شگفت‌زده و صبر و استواری‌شان کوه‌ها را شرمنده کرده است امامی که به تعداد شهدای کربلا بر قلب نازنینش زخم خورده بود و مدت 34 سال با مناجات‌های زیبا و پر از اخلاص و بندگی و معارف اسلامی و خودسازی و مبارزه با کفر و نفاق‌های درونی و بیرونی زندگی کرد. با وجود تحمل آن همه مصائب در طول عمر خود لحظه‌ای از هدایت و امامت مردم از پا ننشست. همان‌گونه که در خطابه‌های امسال آمده بود که امام محمد باقر (ع) وارد چادر پدر گرامی‌اش امام سجاد (ع) می‌شود و می‌فرماید: اجازه می‌دهید تا شمشیرتان را برای تمرین جنگ بردارم؟ امام سجاد (ع) تبسمی می‌کنند و می‌فرمایند: مشیت این شمشیر در غلاف ماندن آن است پس جانش را به آتش نکشید و او را در حسرتش تنها بگذارید تا با این خاک نجوا کند و زبان برنده‌اش در زمان باقی بماند. تیغی که از غلاف خویش با مناجاتی برنده بیرون آمد و آن‌چنان باطل را نابود ساخت که اثری از آن در زمان باقی نماند و باز حق جاودانه شد و باطل با تمام توانش محو گردید.
امام سجاد (ع) در واقعه‌ی نهضت عاشورا ریشه‌ی جهالت مردم را در سه چیز در مرحله اول دانست و آن نداشتن توحید و ارتباطِ با معرفت با خداوند کریم و نداشتن فرهنگ اسلامی و عرفان شیعه، در نتیجه برای اصلاح همه‌ی این موارد قیام فرمود و امامان بعد از ایشان نیز راهشان را ادامه دادند و این تدبیر از علم امامت ایشان سرچشمه می گیرد همان‌گونه‌ای که پدر گرامی‌شان اباعبدالله الحسین (ع) تدبیر را در فدا کردن جان خود و عزیزانش دید و با تمام وجود به آن پرداخت.
اینک ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام محرم و شهادت امام سجاد (ع) به مادر گرامی‌شان کوثر الهی سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) خطبه‌ی امشب را مزین می‌کنیم به تفسیر شهید و شهادت از گنجینه‌ی علم بی‌نظیر ایشان که فرمودند: هر انسانی در ساعت عمرش لحظاتی وجود دارد که در آن لحظات نویدهای الهی در عالم الست برایش تکرار می‌شود و او حتماً باید این پیام‌ها را یک‌بار دیگر در گوش جان بشنود و باز پاسخ را تکرار کند اگر پیمان، همان پیمان نخست بود که او از رستگاران است و اگر نبود به راه پیمان‌شکنان و عهدشکنان می‌رود و به عهد خود وفا نمی‌کند و زندگی دوم که یک زندگی حیوانی است انتخاب می‌کند تا به انتها برسد و در انتها به آنچه انجام داده آگاه می‌شود ولی راه برگشتی وجود ندارد؛ هرگاه لحظه‌ای برسد که در آن فرمانِ حق باشد و نابودی باطل، آن لحظه تمام موهبت‌های آفرینش را در خود دارد و اگر کسی تمام عمر خود را در آن لحظه ببیند عمرش در زمان آن جاودانه می‌شود و مرگ مفهوم خود را از دست می‌دهد و او از زندگی و موهبت‌های حقیقی آن استفاده می‌کند و برزخ فاصله‌ای است از زندگی کنونی شما تا قیامت که باید حتماً در آن وارد شوید و منتظر باشید تا به وعده‌های الهی برسید. شهیدان این فاصله را احساس نمی‌کنند بلکه در نعمت‌های پروردگار کریم متنعم هستند و انتظار قیامت را برای رسیدن به جایگاه اصلی وعده‌های الهی انتظار می‌کشند.
در این شب آخرِ خطابه‌های گهربار و گران‌قدر امسال، خداوند کریم را شاکریم که در این محرم نیز روزی‌مان فرمود تا به وسیله‌ی خطاب‌های ده شب با دولت ظهور از گنجینه‌ی علم و معرفت و حق مداری ثبت‌شده در زمان به برکت وجود مقدس مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) برخوردار شویم. امید است با عمل به این نعمت و رحمت الهی در راه حق که همان وجود مقدس امام عصر (عج) است قدم برداریم تا آیندگان نیز از حق مداری ما بشنوند همان‌گونه‌ای که ما از حق مداران گذشته که در دولت ظهور زندگی کرده و می‌کنند شنیدیم. چه زیبا توصیف سرور عالمیان حضرت زهرا (س) در این مورد است که فرمودند: تمام هستی منتظر است تا نفس‌ها در سینه‌ها در یک لحظه حبس شود و آن لحظه لحظه‌ی ظهور است و جا الحق ندا خواهد داد کجایند حق‌طلبان، بیایید که باطل نابود شد و حق‌طلبان درحالی‌که کوله‌پشتیِ سنگین زمان را حمل می‌کنند به‌طرف آن ندا حرکت می‌کنند و زمانِ آنان متوقف می‌شود و کسانی که در زمان حیاتشان ثابت مانده‌اند به آن لحظه پیوند داده می‌شوند که نامش رجعت است و معنی آن این است که شما می‌خواستید یک لیوان آب بنوشید و نیمی از آن را نوشیدید و نیمی دیگر در همان ساعت که آب را نوشیده‌اید زمان را از دست داد و شب و روز برایش بی‌مفهوم شد تا وقتی که نیمی دیگر را بنوشید و آن آمدن در دولت حقه است پس دفاع از حق و عمل به آن مانند جاودانه شدن در لحظات است که خیر کثیر نام دارد و عمر در برکت قرار می‌گیرد و درحالی‌که یک شبانه روز را طی می‌کند که مدتش 24 ساعت است ولی نفس‌های حقه‌ی او سریع‌تر از آن زمان حرکت می‌کند و در نتیجه یک عمر کوتاه، تمام زمان‌ها را پشت سر می‌گذارد و منتظر صور و آمدن فرمان الهی می‌ماند پس هر حقی که برپا شود او هم در آن حق زنده است و در آن دولت زندگی می‌کند و اکنون که امام عصر شما زنده است و شما می‌توانید با او زندگی کنید یعنی با حق زندگی می‌کنید در ثانیه‌های عمرتان پس عمر شما دارای نفس‌های حقه است و اگر کسی بتواند آن را درک کند برکت عمرش قابل تصور او نمی‌باشد. کسانی منتظرند تا در دولت حقه زندگی کنند و کسانی هستند که هم‌اکنون در آن دولت زندگی می‌کنند و معنی و مفهوم آن را درک نمی‌کنند پس آنان که با حق زندگی می‌کنند زنده‌اند و آنان که از آن جدا هستند مردگان در زمان هستند پس سلام بر حقیقتی که زمان از درکش عاجز است.
حال در این شب، منتظران و مهمانان کوی عشق بیایید ضمن عرض تسلیت به ساحت مقدس مولایمان یوسف زهرا به مناسبت شهادت جد بزرگوارشان امام سجاد (ع) از ایشان بخواهیم همچنان ما را با دست توانمندشان یاری فرمایند تا با ایشان زندگی کنیم و با اطاعت از فرامین و نصایح گوهربارشان هم‌اکنون در دولت ظهور نام ما نیز جزءِ حق مداران آن دولت با برکت ثبت شود.
حال دست به دعا برمی‌داریم:
بار الها ما دل‌باختگان حق در کوی حق، محرمی پربار را گذراندیم یاری‌مان کن تا به آموخته‌هایش عمل کنیم.
بار الها همان‌گونه‌ای که از زیارت عاشورا می‌توان فهمید دفتر حضور و غیابش باز است، یاری‌مان کن در آن دفتر اسممان جزءِ یاران حق اباعبدالله (ع) ثبت شود.
بار الها عزاداری‌ها و ارادت‌ها و مودت ما را در این محرم از ما بپذیر و ثبت نامه‌ی عملمان کن.
حال ضمن سپاسگزاری از صاحب این خانه‌ی نور و صفا که اجازه دادند که در این دهه دور هم جمع شویم و عزاداری کنیم به پیشگاه مقدسشان عرض می‌کنیم: مولای ما، باز در این شب فریاد خواهیم کرد تا صدایمان تا عرش بالا رود تا سال آینده در کنار شما محرم را برگزار کنیم.