بسم الله الرّحمن الرّحیم
(محرم 1443 ه.ق- نورالحسین)
خطبه‌ی شب دوم (قرائت سوره مبارکه سور)
۲۰ مرداد ۱۴۰۰
سلام بر فرمانی مبارک همان فرمانی که بر جان مطهرش فرود آمد: بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد انسان را از خون بسته و او خواند تا جان‌ها ندای ملکوتی‌اش را در تمام عصرها و زمان‌ها دریابند. همان خون‌های بسته که پروردگار فرمود آیا من پروردگارتان هستم و همه معترف شدند. اینک قالو بلاها پا به عرصه‌ی حیات می‌گذارند. می‌آیند تا ارثی را به نمایش بگذارند که همواره در جانشان به امانت بوده. ندایی شیرین رسول خدا (ص) را می‌خواند: ای محمد (ص) خاندان خویش را چگونه در این پیمان به پیشگاه پروردگار عرضه می‌داری. رسول‌الله (ص) می‌فرمایند: یارب آنچه به من هدیه فرمودی کوثری بی‌همتا بود و آنچه به او هدیه می‌فرمایی خود به آن آگاهی؛ پس خاندان مرا از برپاکنندگان این عهد و پیمان قرار بده تا شکرگزار نعمتی باشم که ثروتش را پایانی نیست. خاندانی که جانشین رسالت‌اند و امر کنندگان به معروف و نهی‌کنندگان از منکر.
ندایی جان شیرینش را در احاطه‌ی خویش می‌گیرد. ای خاتم رسولان تو را فرزندانی خواهد آمد که بهترین خلق هستند در میان خاکیان و برترین جان‌ها هستند در میان ملکوتیان پس به فرزندانت بنگر که در آغوشت به بازی مشغول‌اند و زمان بار دیگر ودیعه دار امانتی خواهد بود که نامش انتظار است پس منتظران به دولتی خواهند رسید که در آن جز حق گفته نخواهد شد. گوش‌های حق‌جو باطل را نمی‌شناسد. همان ندای حقی که جان عاشقان را به ضیافت زمان می‌خواند. می‌آیند تا تاریخ را در درونشان به تصویر بکشند. چگونه توان درک درونی را دارند که با قلبشان در گفت‌وگویی عاشقانه است. تو میراث دار کدام عهدنامه‌ای که این‌چنین به مانند گردبادی ویران کننده به دور وجود خویش می‌پیچی تا جز او همه چیز را در هم شکنی و سپس او بماند و تو در عظمتش محو شوی آنگاه تو را به نام بخوانند.
اینک به آستان میزبانی آمده‌ای که تو را در آنچه به دوش کشیده‌ای یاری می‌کند. نامش را بخوان تا ثروت جانت را دریابی.