بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شب اول رمضان
۱۲ فروردین ۱۴۰۱
سلام بر طلوعی منور، ساعاتی مطهر و زمان تپنده. آغازی که پروردگار امر فرمود: مرا در صبحگاهان و شبانگاهان به پاکی بستایید. آغازی منور از حمدی که ظلمت شب را می‌شکافد تا نوید صبحی منور را بدهد. آغازی که پروردگار به ساعات مطهرش قسم یاد می‌کند تا جام جان‌ها نوشنده‌ی رحمتی شود که به آن فرمان داده شده. زبان‌ها در کام چشنده‌ی فرمانی است که همگان را بر سفره‌ی روزی گسترده‌ی الهی می‌خواند. پس آنچه در جان‌ها در جریان است لطفی است که خالقشان در ساعات عمرشان به امانت نهاده تا توان جانشان را بیازماید.
سلام بر زمان، بر رمضان. سفره‌ی گسترده الهی، بر نَفَس‌های روزه‌دارانش و بر شب‌زنده‌داران و عابدان شب‌هایش. آنانی که رحمت الهی همچون رودخانه‌ای تحت‌النهار بر اعمالشان جاری است. پس ای معبود و خدای من سزاوار آنم که تو را سپاس گویم. سپاسی ابدی و جاودانه، همیشگی و بی‌پایان، سپاسی که افزون شود و نابود نگردد. بارالها چگونه از بارگاهت در این ماه رحمت با ناامیدی و محرومیت بازگردم درحالی‌که خوش‌گمانم به اینکه در آخر این ماه بخشیده شده باز می‌گردانی. الهی قلبی به من عنایت کن که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند و زبانی که صدقش به جانب تو بالا برده شود و نگاهی که حق بودنش او را به تو نزدیک نماید پروردگارا مرا از کسانی قرار ده که ذکرت را همواره بر زبان دارند و پیمانت را نمی‌شکنند و از سپاست غافل نمی‌شوند و فرمانت را سبک نمی‌شمارند و از آن اطاعت می‌کنند. همان‌گونه‌ای که فرمودی: ای اهل ایمان روزه بر شما واجب و لازم شده همان‌گونه که بر پیشینیان شما مقرر و لازم شد تا پرهیزکار شوید.
در این شب که آغاز این فرمان است باید سعی کنیم گوشی شنوا پیدا کنیم تا مژده‌ی منادی پروردگار را در این شب که شروع محشر عشق را مژده می‌دهد بشنویم و تلاش کنیم رمز این ماه را پیدا کنیم. پس سجده‌ی شکر کنید که ماهی را درک می‌کنید که در آن از لذت‌های جسمانی به لذت‌های معنوی صعود می‌کنید و لذت‌های معنوی بالاترین نعمت الهی می‌باشد که باید ساعت این نعمت‌ها را غنیمت عمر به حساب بیاوریم.
یکی دیگر از فضیلت‌های این ماه نزول رحمت بی‌منتهای الهی، قرآن کریم است که خداوند متعال چنین فرموده: «شَهرُ رمضان اَلّذی اُنزِل فیهِ القُرآن»؛ این است ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده. قرآنی که سرا سرش هدایتگر مردم است و دارای دلایلی روشن و آشکار از هدایت می‌باشد و مایه‌ی جدایی حق از باطل است که در این مورد بهره می‌گیریم از فرمایشات مولا و سرورمان امام زمان (عج) که فرمودند:
آنچه پروردگار کریم به‌عنوان معجزه‌ی پیامبر در کتاب آسمانی قرآن کریم نام می‌برد و از آن‌ها به کتاب تورات و انجیل و زبور و آخرین کتاب، معجزه‌ی پیامبر خاتم اشاره دارد همگی را در یک مجموعه جمع‌آوری می‌کند و از امت آخرین پیامبر گواهی می‌گیرد که در اولین آیه‌های سوره‌ی مبارکه بقره وجود دارد.
قرآن کریم می‌فرماید: و آنان که به آنچه بر تو و بر پیامبران پیش از تو نازل شده است ایمان می‌آورند و آنچه بر پیامبران قبلی به‌عنوان معجزه نازل شد نشان دهنده‌ی صراط مستقیم هدایت بود برای اقوام آن دوره، ولی امت کنونی باید هم صراط آن قوم را و هم هدایت پیامبر خویش را در هدایت وجود بگنجاند پس وقتی در دعاهای قران کریم از زبان پیامبران گذشته دعا می‌کنید در واقع راه هدایتی آن‌ها را تأیید نموده و به آن ایمان می‌آورید که این ایمان همان اتصال نورانی است تا ظهور نور قرآن کریم. آنچه که مردم از بزرگان و خلفای خود دریافت می‌کنند ظاهر عمل است و باطن نزد من است شما به دنبال باطن باشید و منتظر آن و ظاهر را که هر بار به دلخواه یک خلیفه تنظیم می‌شود را به خودشان واگذار کنید تا همچنان در بازیچه‌ی آنچه به دست آورده‌اند روزگار را بگذرانند. به دنبال حقیقت قرآن کریم باشید و در طلوع و غروب آن را طلب کنید.
بله چه زیبا مولایمان قرآن و هدایت امت‌ها و تلاش انبیاء، ایمان و تأثیر آن‌که نشانه‌ی هدایت امت مسلمان است را فرمودند با این شرط که اصل و باطن قرآن را با یاری امامان مخصوصاً از مولا و سرورمان اباصالح المهدی (عج) درک و عمل کنیم و منتظر دولت ظهور باشیم که حقیقت قرآن کریم را از زبان ایشان بشنویم.
اینک به ساحت مقدسشان ابراز می‌داریم:
مولای ما در کوی مقدس شما ماهی را آغاز می‌کنیم که نامش رمضان است یعنی باران رحمت الهی و ما عاشقان وجود مقدستان بر این باوریم که شما همان باران رحمت و نعمت الهی هستید پس بر جان خشکیده و کویرمان ببارید که سخت دل‌تنگ شماییم و در هجرانتان می‌سوزیم و ماهی را می‌خواهیم آغاز کنیم که دعوت شده‌ی مهمانی خداییم. نه آداب حضور در چنین مهمانی را می‌دانیم و نه طعام سفره‌ی آن را می‌شناسیم ولی می‌دانیم که تأیید و برات شماست که این ماه را بر ما مبارک خواهد نمود پس عاجزانه تقاضا داریم که منتظران و شیفتگان خود را یاری فرمایید.
حال با مناجات گران‌قدر امام سجاد (ع) دست به دعا برمی‌داریم که:
بارالها یاری فرما در این ماه روزه‌دار واقعی آن‌گونه‌ای که رضا و خشنودی تو در آن است باشیم.
بارالها یاری فرما تا در این ماه سخن لغو نشنویم و چشمانمان معصیت نبیند. دست‌هایمان به حرام دراز نشود و زبانمان جز صواب سخن نگوید.
بارالها به نور قرآن به ما آراستگی ظاهری و پاکیزگی باطن، صفای دل، استواری ایمان و نجات محشر عنایت بفرما.
بارالها دعای ما را بر سر سفره‌ی احسانت و تلاوت قرآنت بپذیر که آن دعای دل‌ها و چشمان منتظر ماست.
ما منتظران دولت حقه‌ی امام و ولی مان برای اجابتش فریاد می‌زنیم: