بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شب اول رمضان
۹ مرداد ۱۳۹۰
حمد و ستایش شایسته و سزاوارِ خداوند عظیم، کریم، رحیم و رحمان است. خداوندی که در برابرِ شکوه و عظمت و کبریایی‌اش، بغرد آسمان، بلرزد زمین، به خروش درآید دریاها، فرو ریزد کوه‌ها و به خضوع و خشوع درآیند مخلوقات. نیست معبودی غیر او. پاک و منزه است خداوندِ مقتدر و توانا که پناهِ پناهندگان، روزی دهنده‌ی بندگان، چاره‌ساز درماندگان، فریادرس مظلومان، خوار کننده‌ی گردنکشان، نابود کننده‌ی پادشاهان و هلاک کننده‌ی ستمگران است.
پس شکر و ستایش مخصوص خالقی است که جهان را بر پایه‌ی نظم آفرید و زمان را شاهدی قرار داد تا همگان بر آنچه مقدر فرموده تسلیم شوند پس بزرگ و بزرگ‌تر است اراده‌ای که در آفرینشِ خویش، احدی را به یاری نطلبید بلکه همه‌ی مخلوقات فرمان‌برش هستند تا رحمتش را معنا کنند.
یکی از این ایام و زمان‌ها را که فضیلت بخشید و رحمتش را در آن گسترده کرد ماه خود، ماه بارشِ رحمت، ماه ریزش گناه، ماه بازسازی، ماه نجات، ماه تقوا و پاکیزگی، ماه مبارک رمضان است که ساعات شب و روزش، نویدِ رهایی از آتش و شب قدرش، افضل‌تر از هزار ماه است.
بار الها به اذن و یاری‌ات ما داخل شدیم در این ماه مبارک، پس سلامت دار این ماه را برای ما و سلامت دار ما را در آن و آسان‌ساز عبادت و روزه را در آن.
بار خدایا بر خاتم انبیا، حضرت محمد (ص) و بر خاندان پاکش درود فرست، درودی که به شمارش نیاید و پایان نپذیرد.
خواهران و برادران، در این کوی عشق، در خانه‌ی امام و مولا، صاحب عصر و زمان (عج) در این شب عزیز خود را آماده می‌کنید که این ماه را با عبادت و قرائت قرآن کریم آغاز کنید پس باید به تذکرات و راهنمایی‌های اولیا توجه کنید که اعمال انجام شده‌تان در راستای حق باشد. حال در این مورد از سخنان گهربار مولا و امیر مؤمنان امام علی (ع) بهره می‌گیریم که فرمودند: «زمین درگیرِ ساعت‌های آن است. خدای بزرگ در قرآن کریم فرموده من شما و شب و روز و فصل‌ها و هر آنچه در زندگیِ شماست را جز برای درک زمانِ آن نیافریدم که این را بدانید چه در شب باشید و چه در روز، خداوند به کارهایتان آگاه است پس باید ساعت‌ها را جز به یاد و ذکرِ خدا سپری نکنید که هر کاری با ذکرِ خدا در زمان ثبت می‌شود و هرگز گذشتِ ساعت‌های آن را فراموش نکنید، پس زمان را ذخیره کنید و در ماه رمضان همواره برای غافلانِ از سفره‌ی احسانِ خداوند دعا کنید که سنگینیِ غفلت از رمضان را ترازویِ قیامت سنگین‌وزن می‌کند و هر چه عملِ نیک انسان دارد در یک کفه قرار می‌گیرد، کفه‌ی رمضان آن را سبک می‌شمارد، آن‌قدر که صاحبِ ترازو از وحشت شروع به لرزیدن می‌کند و جوارحِ وجودش آن‌چنان می‌لرزد که صدای استخوان‌هایش گوش‌هایش را کَر می‌کند».
ضمناً در خانه‌ی ارجمند قرآن ناطق و مفسر و اجرا کننده‌ی واقعی دستورات آن، حضرت اباصالح المهدی (عج) در این ماه مبارک، در شب و روز آن توسط شما عزیزان قرآن کریم قرائت خواهد شد. چون رمضان را بهارِ قرآن می‌نامند لازم است تذکری در بهره گرفتن از این حرکت، داده شود. قرآن کریم تا ابد، بهاری است و هیچ زمان خزانی در آن نبوده و نخواهد بود. از این‌که ماه مبارک رمضان را ماه بهار قرآن می‌نامند برای ماست که در ماه‌های دیگر انس با قرآن نداشته و در این ماه سعی در خواندن آن داریم که متأسفانه فقط به خواندن آن اصرار داریم و به درکِ مفاهیم و دستورات آن توجه نداریم درحالی‌که قرآن نازل نشده که به صوت و آهنگ موزون، با عجله و برای ثواب خوانده شود که در این صورت فقط دهان و فضا خوشبو شده و خاصیت دیگری ندارد.
قرآن کریم بزرگ‌ترین اعجاز و گران‌بهاترین گوهر و نعمت الهی است که برای نجاتِ انسان‌ها از تباهی و ظلمت و هدایتِ آن‌ها به‌سوی نور نازل شده، چه زیبا توصیف و بیان فرمودند سرور عالمیان حضرت فاطمه‌ی زهرا (س) که: «چه سعادتمند هستند عقل‌هایی که در جمجمه‌ی سرشان نهیب غیب را درک می‌کنند، به‌طرف ندایش حرکت می‌کنند، از غذایش می‌خورند و از هوایش تنفس می‌کنند، در فضای خانه‌اش می‌نشینند، به آنچه در مقابلشان می‌گذارد عشق می‌ورزند، از آن خانه خارج نمی‌شوند تا به دنبالشان بیایند و آنان را به خانه‌ی لطف دیگری مهمان کنند پس وجودشان همواره منتظر دری است که به لطف زده می‌شود و با احسان پذیرایی می‌گردد، پس باید جانتان را در احسانِ قرآن کریم فنا کنید تا مهمان مکان اولیه گردید. نعمات الهی چه باشکوه‌اند آنگاه که وجودها لقایی جز انوارِ پروردگارشان نداشته باشند، پس باید هر چه در جان جا گرفته را فراموش کنیم تا تار و پودِ جانمان با انوارِ قرآن کریم پیوند بخورد و ما را جز به خالقمان از همه‌ی علایق جدا کند و اگر جدا کرد ما به شکوه به همگان ابراز می‌داریم که مرا رها کنید و از جانم جدا شوید تا به خالقم که سینه‌ام منتظرِ رجعت است نوید دهم که وصلش به جانانش با انوار قرآن کریم در هم پیچیده تا فاصله‌ها از بین برود و خلیفه‌ی الهی نمایان شود که تختش قلبش است، کاخش روحی که همواره از منبع انوار الهی تغذیه می‌کند و فرمانروایی‌اش مملکتش است که جز عدل پروردگارش هیچ حکم دیگری جاری نمی‌باشد».
پس باید در این ماه سعی وافری در درکِ مفاهیم آیات قرآن کریم داشته باشیم.
در خاتمه با کلام زیبای امام سجاد (ع) دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها بر محمد (ص) و خاندان او درود بفرست.
بار الها شناخت فضیلتِ این ماه و حفظِ حرمتش و پرهیز از محرمات را در آن به ما الهام فرما.
بار الها ما را با نگه‌داشتن اعضا از گناهان و به کار بردن آن‌ها در آنچه که موجب رضا و خشنودی تو است و بر روزه‌ی واقعی آن یاری فرما.
بار الها یاری فرما هیچ حرکتی که مورد رضای تو نیست از ما سر نزند. با گوش سخن لغو نشنویم و چشمان ما به‌جانب لهو و لعب نشتابد و دست‌هایمان را به حرام دراز نکنیم، قدم ناروا برنداریم و شکم خود را جز به حلال پر نسازیم، جز با گفتار و سخن تو زبان نگشاییم.
بار الها قرآن را برای ما وسیله‌ای ساز که بدان بر شریف‌ترین منازل کرامت درآییم.
بار الها قران کریم را سبب ساز که بدان در روز قیامت پاداش یابیم و به یمن قرآن، بار سنگین گناهان را از دوش ما بردار.
بار الها طومار عبرت‌ها را که به دست غفلت پیچیده شده پیش روی ما بگشا تا عجایب قرآن و مثل‌ها و قصه‌های هشدار دهنده‌ی آن‌که کوه‌های سخت از تحمل آن ناتوان‌اند به دل‌های ما راه یابد.