بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی روز مباهله
۱۲ آذر ۱۳۸۹
شکر و سپاس پروردگار کریم و قهار را سزاوار است که در روز مباهله جلوه‌ی حق را نه تنها به یهودیان مدینه بلکه به تمام دنیا تا قیامت نشان داد. جلوه‌ی حقی که در پنج تن تجلی شده بود، چنان بر باطل جلوه‌گری کرد که باطل با وجود قدرت و جمعیت به عجز و ناتوانی خود اعتراف کرد، همان‌گونه که امام زمان (عج) نیز به تنهایی ابراهیم وار بر تمامی باطل بت‌های کفر قیام خواهد نمود پس بر ماست با عمل به فرموده‌ی حضرت زهرا (س) خود را با ابراهیم زمانه همراه کنیم که چنین سفارش کرده‌اند:
«با توکل به پروردگار یکتا با ابراهیمی زندگی کنید که شما را می‌بیند و شما او را نمی‌بینید و هیهات و هزاران هیهات که ندانسته برای سوختن جانش هیزم می‌آورید تا او را که بت‌شکن نفس‌های زمانه است بسوزانید، نامش را دوست دارید ولی تبرش را نمی‌گیرید از تبرش می‌گریزید و مانند نمرودیان که مطمئن بودند بت‌ها قادر به حرکت نیستند به وجودش ایمان دارید ولی قلب مبارکش را در آتش گناهان خویش می‌سوزانید و او را که مانند جدش ابراهیم سلام‌الله‌علیه تنهاست را دور از حقیقت رسالتش می‌بینید، پس امام زمان را در رؤیاهای خویش می‌ستایید و در حقیقتِ کردارهایتان از او می‌گریزید پس چاره‌ی این نادانی را در کجا جستجو می‌کنید! و چاره‌ی نادانی شما علایق کودکانه‌ای است که تفکر و تعقل را از جانتان گرفته است و شما را در رؤیایی وارد نموده که بیدار شدنش سخت گردیده؛ صدای حق همواره بلند و گویا بوده و حق‌طلبان همان کسانی هستند که در راه خدا با جان و مالشان جهاد می‌کنند و به پیرایه‌های زودگذر دل نمی‌بازند. زندگی با رنج را به زندگی خوش و زودگذر ترجیح می‌دهند و زبان به ستایش پروردگارشان می‌گشایند تا با ابراهیم زمانشان باشند و ساعات را در کنار او سپری کنند و از فضایلش جان را جاودانه گردانند.»