بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی ولادت پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)
۲۰ مهر ۱۴۰۱
سلام بر طلوعی مطهر که همهی ناپاکیها در برابرش شکسته شده و باطل به رو درافتاده و به ناله و فغان عجز و ناتوانی خود را در مقابل حقی که زمین و آسمان را منور به نور خود نمود ابراز داشت و در همهی هفت آسمان و زمین هلهله و شادی پیچیده و ندا آمد: ای خلق عالم از اولین تا آخرین بر شما مژده باد که سرور انبیاء و اوصیاء حضرت محمد (ص) به وعدهای که خداوند به همهی انبیای گذشته داده بود عمل فرمود. به دنیا آمد تا با وجود مطهرش حق تا قیامت بر زمین جاری شود. پس سلام و درودِ ثانیههای حیات بر تپش قلبی که حیاتش را آنگاه که با فرمان پروردگارش اعلام فرمود: مردگان از گورهای زمان برخاستند و حیات انسانها در انوار هدایتش تا برپایی قیامت از هدایت بینیاز گردید و محبتش در آسمانهای هفتگانه به ثبت رسید و ملکوتیان چهرهاش را شناختند و آنگاه نامش اعلام گردید محمد (ص). زمین از آمدنش مژدگانی خواست و پروردگار فرمود: من و فرشتگانم تا عالم باقی است بر او درود و سلامی پیدرپی خواهیم فرستاد تا جهان با نامش از کفر به سایبان هدایت تبدیل شود و تشنگان هدایتش از انوارش بنوشند تا جامهای جانشان از انوار پروردگارشان تهی نگردد که خداوند بر او چنین سلام فرمود: سلام بر تو ای گنج پایان نیافتنی و ای معدن رحمت پروردگار عالم، تو را برگزیدم تا نقش جانت را در قالبی که به آن میبخشم نامگذاری کنم. پس در مقابلم بایست تا تو را بنگرم، میخواهم نامت را معرفی کنم. نامت را چون رشتههایی که در هم میآمیزند تا نامی یابند و آن نام نقش جانشان گردد خواهم گذارد پس به لوح محفوظ فرمان میدهم تو را صدا بزند تا قیام کنی و لوح مانند غرش صاعقه به جان عالم زمین نقش میبخشد و میگوید محمد (ص) آمد. یُحیی و یُمیت آمد. رازق و مرزوق آمد. زنده شوید و رزق جاوید را ببینید که عالم را مرزوق است که سایهی رحمتش بینوایان را مینوازد و آتش عشقش کفر و طغیان را میزداید.
پس عاشقان کویاش، نامش را با درود پروردگارش بخوانید تا جراحتهای دوران به نوید رحمتش مرهم شود و مسافران کویاش به سرمنزل جاودانگی نوید داده شوند. سپاس و باز سپاس بر قلبی تپنده که انوار روح خداوند است و با هر ضربانی گویای فرامینی که آفرینش را بر همگان عرضه میدارد. پس کتاب جانها در هدایتش جاودانه میشود و همگان در انوارش از تاریکی جهل نجات مییابند. اینک خاطرهی زیبایی از زبان گهربار سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) در مورد پدر گرامیشان نقل میکنیم که فرمودند: من سالهای عمرم را در خانهای گذراندم که همواره صدایی صاحبخانه را میخواند و پاسخی میشنید که فرزندم به درون بیا. پدرم رسول خدا (ص) تمام مهمانان را فرزند خود خطاب میکرد و بهطرف آنان میرفت و با محبتی که جان انسان را به شور و شوقی مبتلا میکرد مهمان را در کنار خودش مینشاند و سؤال میفرمود آیا احساس راحتی میکنی و تا پاسخ مناسب را نمیشنید خیالش آسوده نمیشد. آنگاه رو به آسمان میکرد و میفرمود: پروردگارم درِ خانهام را به فرمان تو گشودم و درِ دلم را به فرمان قلبم. پس یاریام کن تا امانتدار قلبم باشم. و آن را با عشق تو به دیگران پیوند کنم و مرا صدا میزد و میفرمود: فاطمه جان پدر را یاری کن و مهمان را دریاب. وقتی وارد اتاق میشدم برمیخاست و میفرمود: دخترم، نعمت خدا بر ما تمام شد و دستان کوثر الهی ما را اطعام فرمود. اگر شربت یا آبی بود جام آب را بر دیدگان مبارک میگذاشت و میفرمود: شکر خالقم را که محمد (ص) نعمت تمام کرد و آنچه به او عطا کرد تمام نعمتی بود که به بندهای عطا فرمود. من از کنارش میرفتم. رسول خدا (ص) در برگشتم میفرمود: خوشا بر مهمانی که مهمان فاطمه (ص) باشد. پس قدردان پیامبری باشید که اُمتش را چون نور دیدهاش دوست میداشت و همواره بر آنان مهربان بود و جان فرزندان رسول خدا (ص) همواره شکوفهای از حقیقت رسالت است که هرگز بهارش خزانی نداشته و همواره با بار نبوت همراه بوده و میوهی جانش از شاخهی وجودش جدا نشده.
اینک در این روز مبارک به شادمانی میلاد یکی از فرزندان این خاندان در این خانهی مقدس حضور داریم. ایشان ششمین اختر آسمان ولایت و امامت، معلم راستین قرآن و عرفان، امام جعفر صادق (ع)است، امامی که پاک کنندهی انحرافات از باورهای غلط دینی مردم و باطل کنندهی روایت و احادیث جعلی و کاذب بودند. روایتهایی که بهوسیلهی منافقین و جاهلین وارد دین شده بود و ایشان با جایگزین کردن احادیث صحیح به ما راه و رسم شیعه شدن یعنی پیرو امامت و سنت پیامبر بودن را آموختند و افتخار ماست که ما را شیعهی جعفری مینامند.
در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت خدمت وجود مقدس مولا و سرورمان امام زمان (عج) به ساحت مطهرشان ابراز میداریم: ای مولای ما، برپا کنندهی کرسی عدالت، نابود کنندهی باطل، عزیز کنندهی منتظران و شیعیان همانگونهای که آگاهی دارید در زمانهی پر از آشوب کافرین و فاسدین و منافقین همچون زمانهی جد بزرگوارتان پیامبر، جرئت جسارت به مقدسات و اولیاء و باورهای دینی ما پیدا کردند و قلب ما هر روز در آتش کفرشان میسوزد. به فریاد امت دلشکستهی خود برسید که چشم به راه دولت حقهی شما لحظهشماری میکند و تعجیل در آن را از پروردگار به تمنا میخواهد: