بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی ولادت پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)
۲ آبان ۱۴۰۰
حمد و سپاس از آن پروردگار است که خورشید را فروغ بخشید و ماه را منور ساخت و برایش منازلی معین کرد تا از شمار سالها و حساب آگاه شوید. خدا همهی اینها را جز به حق نیافرید و در آمد و شد شب و روز و آنچه خدا در آسمانها و زمین آفریده است برای پرهیزکاران عبرتهاست. بازگشت همهی شما بهسوی اوست. این به یقین وعدهی خداست. او مخلوقات را بیافرید آنگاه آنان را بهسوی خود بازگرداند تا کسانی را که ایمان آورده و کار شایسته کردهاند از روی عدل پاداش دهد و کافران را به جزای کفرشان شرابیست از آب جوشان و عذابیست دردآور. سوره مبارکهی یونس آیات ۴ تا 6.
در آیات ذکر شده باید که درک کرد خداوند همهی آفرینش را از روی حساب دقیق و به حق آفرید و آدمی را نیز از گِل خشک شده خلق کرد و به آن جان داد و جان نعمتی بود که با معجزهی امر الهی از خاکی خشکیده به قلبی تپنده تبدیل شد. هر بار که به صدا درآمد نویدی بود از نعمتی که در ذخیرهی جان وجود داشت پس در هر تپشی که با حق همراه باشد شامل رحمت واسعهی پروردگار است. شکر بر نعمتی که در جان فرزندان حضرت آدم (س) چونان چلچراغی همواره میدرخشد تا نعمتهای بهشت معنا شود.
پس سلام بر امری که در درون جان عالم در جریان است تا روزها و شبها از پی یکدیگر بیاید. مدبر الامور، امور عالم را در تدبیر خویش گیرد. روزی خورندگان بر سر سفرهی احسانش بنشینند و هیچ مخلوقی گرسنه نماند. ظاهر عملها در کار و تلاش باشد و باطن عملها در پرستش آفرینندهی جانها. پروردگاری که از بدو خلقت جهان را به فصلها و ماهها آراست آنگاه هدایت گرانش را به عظمت خلقتش آشنا فرمود تا غیب را در جانشان حس کنند سپس با تمام آنچه از آنجا آوردهاند مردم را به دنیایی هدایت کنند که توان درکش را ندارند.
وجود مقدس خاتم رسولان حضرت محمد (ص) برای آگاهی و هدایت بشر وجود نازنینش در تمام عمر در زحمت و رنج بود از زمانی که آن فرمان بزرگ بر او نازل شد هم اشتیاق و شوقش بیشتر شد، هم اذیت و آزارها بر او زیادتر شد. همان فرمانی که بر جان مطهرش فرود آمد بخوان به نام پروردگارت که خلق کرد انسان را از خون بسته و او خواند تا جانها ندای ملکوتیاش را در تمام عصرها و زمانها دریابند؛ ولی افسوس وجود گهربار ایشان را نه در آن زمان نه در عصر حاضر درک نکرده و قدر ندانستند که فرمودند:
آن زمان که در غار حرا بودم و از آنجا به کعبه مینگریستم غم بزرگی وجودم را پر میکرد. وای بر این انسانهای گمشده در جانشان. چگونه توان گفتن سؤالی را که از آنها خواهد شد را دارند آنها ثروت پروردگارشان را در بازار دنیا به فروش میرسانند و از این خرید و فروش شادماناند. سپس به میانشان رفتم، مرا دیوانه خواندند زیرا عقلی که با آن بتوانند حقیقت را دریابند از دست داده بودند. با تمام هستیام به نجاتشان همت گماشتم ولی دام شیطان آنها را ربوده بود.
در این روز مبارک روحالقدس به بانگی ارواح عالم را فراخواند و فرمود: ای انسانهای اولین و آخرین تهنیت به غیر حساب بر شما باد که سفرهی احسان پروردگار در زمین گسترده شد و همگان بر طعامش مهمان شدند پس بر سفرهی رحمتش بنشینید و از طعامش تناول کنید تا جان جدا شده از سلسبیل پروردگارتان به سرچشمهی وصل متصل شود. چه سعادتمند هستند گوشها و چشمهایی که خاک غربت جهل را از دیدگان خود زدودند تا گوهر دیدگانشان امانتهایی را بر کرسی خلقت پروردگارشان نظاره کند که نامشان جانشینان کرسی آسمانهای هفتگانه بود. آنها آمدند تا نام پیامبرشان را در قالب جانشان به نمایش درآورند و در پرتو انوارش جهان را از غربتی که به آن مبتلا گردیده نجات بخشند.
امروز میلاد مبارک یکی از آن جانشینان منور به نور پیامبر یعنی میلاد ششمین اختر امامت، بنیانگذار راه و رسم شیعه، امام جعفر صادق (ع) است که وجود مقدس و مبارکش معلم اخلاق و عرفان و قوانین و دستورات قرآن بود که با آموزههای خود ما را با راه و رسم وفاداری به عهد و پیمان در مورد امانتهای پیامبر یعنی اهلبیت و قرآن آشنا فرمود.
شکرگزار پروردگار کریم هستیم که از سر لطف آخرین نور امامت مولا و سرورمان امام عصر و زمان (عج) را که نشان و عطر و بوی جد بزرگوارشان و پدران گوهربارشان را با خود به همراه دارند را برایمان حفظ فرمود که اگر انتظار گوهر وجود یوسف زهرا در عالم نبود عالم از فراق دیدار خالقش از هم میپاشید و آسمان و زمین از هم میگسست ولی امید و انتظار نوید دیدار گهری را میدهد که لحظهها به امید آن در صبر جمیل هستند و ما امروز دستهایمان را به آسمان بلند کرده و با صدای پر از تمنا فریاد میزنیم: