بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت حضرت مهدی (عج)
۱۲ اردیبهشت ۹۷
شکر بر درگاه خالقی که مدبر امور است. تدبیری که در آن نظر هیچ مخلوقی وجود ندارد. شب و روز در پی یکدیگر در مدار خویش در گردش است تا حیات را معنا کند. آمدن به دنیای خاکی و مجدداً برگشت به همان خاک فلسفه‌ی آفرینش در هدایت پیامبران و جانشینان آنان، معرفی زمان‌ها و مکان‌ها در زمان معین همگی نشان از حیاتی دارد که منتظر انقلاب الیه راجعون است.
اینک زمان را به خانه امام حسن عسکری (ع) می‌بریم تا حیات را در مدار حق بشناسیم. جام زیبای زمان از انتظار لبریز گشته می‌خواهد صاحبش را تماشا کند. دقیقه‌ها دست در دست یکدیگر به جلو می‌رود. شب 15 شعبان به سخن درآمده: ای یاران سوره‌ی انا انزلنا به وعده‌ی پروردگار نزدیک می‌شود. صبحی مبارک که حق در آن متولد شده و ظلمت را افسانه می‌سازد. نام آخرین وصی امامان به صفحه‌ی ظهور می‌آید. او را مهدی می‌نامند. انوارش زمان را به گردش در می‌آورد. آسمان هر آنچه در جانش دارد به پیشکشی می‌آورد و زمین تاج پادشاهی بر سر می‌گذارد تا اعلام نماید من گنجینه‌ای را حفظ خواهم نمود که همواره از آن به طراوت خواهم رسید. دیگر برهوت معنای خویش را گم می‌کند. او آمد تا جام جان‌ها شهد جاودانگی را بچشد. امروز زمان در مدار خویش شاهد معجزه‌ای است که در شب و روزش نمی‌گنجد. این معجزه در عمر انسان‌ها همواره جاریست تا امام زمان معنا شود.
اینک شعبان دیگری آمد و از نیمه گذشت. مدار حق در جان مردمان به گردش درآمد تا حق‌مداران را به ضیافت خویش دعوت کند. آنان را به چهره نمی‌شناسید. بلکه نامشان در مدار زمان از دقیقه‌ها خارج می‌شود تا همگان دریابند که اُمت آخرالزمان امتی است که زنده است با سرعت زمان و یا اشباحی است که پوست و گوشتی آن را پوشانده است. پس یاران منتظر دارای خصوصیت خاصی هستند که در ساعات شب و روز نمی‌گنجد. آنان جاودانگی را می‌شناسند. برزخ را حس می‌کنند. وعده‌های الهی را درمی‌یابند تا ظهور را در جانشان حس کنند. نیمه‌ی شعبان آغازی است که حیات را به جان زمان بر می‌گرداند؛ مانند بهار که بار دیگر چوب‌های خشکیده را به بار زیبای زندگی می‌نشاند. پس با حیاتی که بار دیگر به بار معرفت می‌نشیند تا همگان از میوه‌اش بهره‌مند شوند فریاد می‌زنیم: