بسم الله الرّحمن الرّحیم

خطبه‌ی ولادت حضرت زینب (س)

۱۹ آذر ۱۴۰۰

حمد و سپاس درخور آفریننده‌ی جان‌هاست، جان‌هایی که لباس عزت و بندگی را بر قامت سروشان پوشانده و بر تخت خلیفه جلوس کرده و همه‌ی موجودات را به تحسین واداشتند و عشق به اللّه را چنان در لطافتش عرضه نمودند که تا ابد همه‌ی قلب‌های مشتاق از شنیدن و دیدن آن به وجد آمده و سر از پا نشناسند چون ابراز عشق و بندگی‌شان در زیباترین سروده‌ها بود که ای خالق جانم مرا که بنده‌ی محتاج رحمتت بودم به منتهای آن رحمت نائل کردی. چگونه شکر و سپاست گویم؟ آیا جسمم توان شکر دارد و یا روحم اذن آمدن به بارگاه ملکوتی‌ات؟ پس صورت را در خاک می غلطانم تا طعمش را به خاطر بسپارم، یاریم کن.
پس شکر و ستایش بی‌شمار و بی‌پایان به وسعت و عظمت عرش با جلال و جبروت پروردگار توانا را سزاست که چنین بندگانی مخلص عاشقانه به ذات اقدسش عشق می‌ورزند. ما در این روز به میلاد یکی از آن بندگان عاشق در این کوی عشق و نور حضور داریم که ایشان حضرت زینب کبری (س) هستند که قلب مهربانشان اقیانوس مهر را به برهوت تبدیل می‌کرد. عشقشان در بندگی آتش‌فشان‌ها را به خاموشی مبدل می‌کرد. چگونه می‌شود درباره‌ی حضرت زینب (س) گفت. کلماتی نیست تا او را توصیف کند و عقل و باوری نیست تا او را درک کند. حقاً که دختری امیر مؤمنان و سرور عالمیان حضرت زهرا (س) شایسته و برازنده‌ی اوست و بس. کسی که برادران و برادرزادگان و فرزندان و همه‌ی بنی‌هاشم از مهر و عطوفت او سیراب می‌شدند و او را برای خود عزیزتر از مادر می‌دانستند. باید باور کرد و یقین داشت که قلب حضرت زینب (س) از عجایب خلقت است درحالی‌که به لطافت گلبرگِ گل بود برای رضایت الهی و مبارزه با باطل چنان محکم می‌شود که فولاد را شرمنده می‌کرد.
اینک در این روز مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت به وجود گهربار مولا و سرورمان امام عصر زمان اباصالح المهدی (عج) به ساحت مقدسشان ابراز می‌داریم مولای ما عمه‌ی گرامی‌تان حضرت زینب (س) بزرگ‌ترین آرزو و دعایشان ظهور دولت حقه شما بود که در آن باطل و ظلمت افسانه شود. همان‌گونه‌ای که مادر گرامی‌تان حضرت زهرا (س) آن را توصیف فرمودند که: سلام بر ایام آنگاه که حکایت‌های خویش را بر جان زمان می‌نگارد. ساعت‌ها به سخن درمی‌آید: یا رب، شکر بر گنجینه‌هایی که مرا با آن ثروت‌ها آراستی تا نام زمان بر همگان آشکار گردد و حکایت‌ها در دلش جای گیرد و او همچنان بر کرسی قدرت تکیه زده و اعلام دارد مرا با صاحبم آراستند آنگاه که نامش را خواندند: صاحب‌الزمان (عج)، همان صاحبی که ثانیه‌هایم را در دستان مطهرش به برکت وجودش آراست تا از عشقی لبریز شوم که در آن ظلمت معنایی ندارد پس با این فرموده‌ی سرور عالمیان زمین و زمان و هستی همه در انتظارند تا ظلمت و تاریکی از دنیا رخت بسته و سفیدی و روشنایی جهان را منور کند. برای تعجیل و تحقق آن فریاد می‌کنیم:

اللهم عجل لولیک الفرج

دانلود خطبه