بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی ولادت حضرت زهرا (س)
۲۳ دی ۱۴۰۱
حمد و شکری اللّه آفریننده مخلوقات عالم را سزاست که کتاب آسمانی فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. ما میخوانیمش به یگانگی و بخشندگی پس پروردگارا به خلیفهات ترحم کن، جانشینت در زمین را به لقای رحمتت جای ده تا همواره سر بر آستان بندگی بساید و جز تو را نخواند.
قلبها در سینهی آدمیان همانند یکدیگر است با یک ساختمان در خلقت ولی اسرارش، اسرار آفرینش است. چگونه کسی قادر است تا در چهرهای بنگرد و اسرار قلبش را بازگو کند. آن اسرار جز برای خالقش آشکار نمیشود پس همگی سر به آستان خالقی میساییم که مأوای هر درماندهای است، درمانده از درک اسرار وجودش، وجودی که هزاران نقش خلقت را در جسم خاکیاش به ودیعه دارد. گاه امانتدار خوبی است و گاه خائنی که حیاتش دفتر وجود را میبندد و راز خلقت را دگرگون میکند.
خداوندا شکر و سپاس تو را سزاست که آفریدی انسان را و تاج عزت بر سرش نهادی و طوقهای شرافت را بر گردنش افکندی و خلیفهی خود قرار دادی و بر دیگر مخلوقات برتری بخشیدی و در بهشت خود جا دادی ولی افسوس که زمین جایگاه انسان گردید و در این غربت با سختیها و مشکلات روبرو شد و کسانی که این هجران را با تمام وجود درک کنند جهد و کوشش خواهند نمود که دگربار به بهشت قرب تو درآیند.
پس سلام بر دقایقی که جانها در مخزن اسرارشان منتظر آن هستند تا با نوایی از جا برخیزند و خاک سالها انتظار را از ظاهر جان بزدایند و به طرف جانانشان حرکت کنند. دستهایشان را بگشایند تا نعمت محبت را در آغوش گیرند و مهمان خالقشان شوند و رنجها را فراموش کنند و به خانهی سالها هجرت کردهشان بازگردند.
پس باید در آیات کریمهی قرآن اندیشه کرد تا خود و خدای خود را شناخت تا سوزش غم این هجران را درک کرد و تأسف خورد که انسان به چه عزتی و چه مقامی آفریده شد، حال اگر نشناخت و درک و عمل نکرد در چه ذلت و پستی زندگی میکند و خداوند کریم از رحمت و مهربانی واسعهی خود انسان را مدد کرده تا دوباره به خود و مکان اصلی خود بازگردد. افسوس که جانها از جانانشان جدا شدند و به دیار غربت آمدند و از هر آشنایی سراغ جانان خویش گرفتند و آن جانان را نزد کسی یافتند که جرقههای توحید در جان مبارکش بود و به هر جانی که به آن متصل میشد آن جان را از خرمی توحید گلستان میکرد و آن جان خاتم انبیاء حضرت محمد مصطفی (ص) بود که همواره رحمتی را از پس رحمتی مژده میداد پس درود و سلام بیپایان بر پیامبر اسلام و اهلبیت طاهرینش باد که نشان از راهی میدهند که انتهایش گلستانی است با گلهای بینظیر پس در آن جاده قدم بگذارید و از آن خارج نشوید تا به انتهای گلستان برسید.
اینک در این شب باشکوه که رحمت و نعمت جاریهی خداوند کریم، کوثر الهی، مادر هستی، دخت پیامبر، سرور عالمیان، حضرت زهرای مرضیه (س) را بر زمین و زمینیان عطا فرمود، احسانی بود که خداوند متعال بهواسطهی عطای این نعمت و رحمت بر پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و بر مسلمانان و بشریت منت گذاشت. در این شب مدد میگیریم از وجود مبارک خودشان که چنین فرمودند: آنگاه که پدرم رسول خدا نامم را بر زبان پر جلالتش جاری فرمود، فرشتگان الهی صف در صف به تماشا ایستادند و ابراز داشتند: ای رحمت الهی چگونه او را نامی نهادی درحالیکه نامش کوثر است. نام فاطمه را بر زبان مبارکتان جاری فرمودید و پدرم فرمود او ساکن کنندهی آتش جانم از فراق پروردگارم میباشد. او جامی در جانش به ودیعه دارد که یک جرعه از آن معنا کنندهی اسرار خلقت است پس گدای آن جام باشید تا جانتان را به وعدههای الهی بیارایید و از نعمت رحمتش برخوردار شوید و روزی بر شانهی محبت رسول خدا نشسته بودم. پدرم دستم را بر لب مبارکشان گذارد و فرمود: ای پروردگارم طعم کوثرت را چشیدم، همواره بر بوی مطهرش تو را سپاس خواهم گفت تا روزها و شبهایم بگذرد و من در چهرهی هدیهی باشکوهت وعدهات را که فرمودهای که “بدخواه تو خود ابتر است” تماشا کنم پس ای عالم هدیهام را مانند گوهری گرانبها در جانت نگهدار تا در چهرهی بیهمتایش احسان پروردگار عالم معنا شود.
حال در این روز بزرگ و مبارک به لطف و کرامت پروردگار کریمِ بیهمتای الهی، سرور عالمیان، حضرت زهرا (س) به دنیا آمد تا مادر پیامبران شود و وارث تمام معجزات الهی. او جهان ظلمانی را به نور اخترش افروخت و رحمت الهی را در گلستان خلقت به زیباترین نامها زینت داد.
اینک دست تمنا و توسل خود را به وجود مقدس فرزند گرامیشان یوسف زهرا، جوهر هستی، مولا و سرورمان، امام عصر و زمان، اباصالح المهدی (عج) بلند میکنیم که: مولای ما وجود مقدس مادر گرامیتان نعمت و رحمتی بالاتر از گنجینههای زمین و آسمان بود. افسوس دشمنانش نعمت وجود پرفروغش را چه زود از زمینیان گرفتند و صد افسوس دوستدارانش او را نشناختند؛ به جای ذکر شأن و مقام و سفارشات نجاتبخششان به گفتن مطالبی که ساختهی ذهن خودشان است اصرار دارند، ما را در شناخت و شناساندن مقام بالا و واقعی ایشان مدد فرمایید و برای اجابت آن فریاد میزنیم:
اللهم عجل لولیک الفرج
در خاتمه ضمن بزرگداشت مقام والای مادر و تبریک و تهنیت خدمت مادران عزیز و خانمهای محترم و مادران آیندهی این کوی مقدس امید داریم با عمل به سفارشات گهربار سرور عالمیان سعادت دنیا و آخرت نصیبشان شود و هدیه میکنیم به ارواح مادرانی که از این جمع از دنیا رفتهاند صلوات و فاتحهای.