بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت حضرت زهرا (س)
۱۳ خرداد ۱۳۸۹
حمد و ستایش از آن خداوند بلندمرتبه و ارجمند، عزیز و کریم و حکیم و رحیم رحمان است که هنگامی‌که آفرید زمین و آسمان‌ها را یاری و گواهی نگرفته و خلق کرد مخلوقات را بدون نیاز به نمونه و نظری، عطا کرد نعمت‌های بی‌شمارش را از سر جود و سخا و کرامت. پس ناتوان است زبان‌ها از وصفش و عقل‌ها از درکش و چشم‌ها از رؤیت عظمتش.
خداوندا شکر و سپاس تو را سزاست که آفریدی انسان را و تاج عزت بر سرش نهادی و طوق‌های شرافت را بر گردنش افکندی و خلیفه‌ی خود قرار دادی و بر دیگر مخلوقات برتری بخشیدی و در بهشت خود جا دادی ولی افسوس که زمین جایگاه انسان گردید و در این غربت با سختی‌ها و مشکلات روبرو شد و کسانی که این هجران را با تمام وجود درک کنند جهد و کوشش خواهند نمود که دگربار به بهشت قرب تو درآیند. پس سلام بر دقایقی که جان‌ها در مخزن اسرارشان منتظر آن هستند تا با نوایی از جا برخیزند؛ و خاک سال‌ها انتظار را از ظاهر جان بزدایند و به‌طرف جانانشان حرکت کنند، دست‌هایشان را بگشایند تا نعمت محبت را در آغوش گیرند و مهمان خالقشان شوند، رنج‌ها را فراموش کنند و به خانه‌ی سال‌ها هجرت کرده‌شان بازگردند. پس باید در آیات کریمه‌ی قرآن اندیشه کرد تا خود و خدای خود را شناخت تا سوزش غم این هجران را درک کرد و تأسف خورد که انسان به چه عزتی و چه مقامی آفریده شد. حال اگر نشناخت و درک و عمل نکرد در چه ذلتی و پستی زندگی می‌کند و خداوند کریم از رحمت و مهربانی واسعه‌ی خود انسان را مدد کرده تا دوباره به خود و مکان اصلی خود بازگردد افسوس که جان‌ها از جانانشان جدا شدند و به دیار غربت آمدند و از هر آشنایی سراغ جانان خویش گرفتند و آن جانان را نزد کسی یافتند که جرقه‌های توحید در جان مبارکش بود و به هر جانی که به آن متصل می‌شد آن جان را از خرمی توحید گلستان می‌کرد و آن جان خاتم‌الانبیا حضرت محمد مصطفی (ص) بود که همواره رحمتی را از پس رحمتی مژده می‌داد. پس درود و سلام بی‌پایان بر پیامبر اسلام و اهل‌بیت طاهرینش باد که نشان از راهی می‌دهند که انتهایش گلستانی است با گل‌های بی‌نظیر؛ پس در آن جاده قدم بگذارید و از آن خارج نشوید تا به انتهای گلستان برسید.
در این روز بزرگ خداوند کریم یکی از بزرگ‌ترین و عزیزترین نعمت‌ها و رحمت‌های خود را به پیامبر اسلام و امتش و در حقیقت به بشریت عطا فرمود به‌طوری‌که خداوند متعال خود از او با عنوان کوثر یعنی رحمت جاری نام برد که این مولود مبارک همان مادر هستی بانوی دو عالم دخت پیامبر حضرت صدیقه‌ی کبری فاطمه‌ی زهرا (س) است که درود و سلام و تحیت خداوند بر ایشان و پدرشان و همسر و فرزندانش باد. فرصت را غنیمت شمرده چون اندیشه‌ها و زبان‌ها از توصیف فضایل بی‌نظیر ایشان قاصر است از فرموده‌ی خودشان بهره گرفته گوشه‌ای از کمالات ایشان را بازگو می‌کنیم.
روزی یکی از شاگردانشان از ایشان پرسیدند که یا بنت رسول‌الله آیا دیدار شما برای آیندگان فقط خیالی خواهد بود که ایشان در جواب چنین فرمودند: حقیقت آفرینش حقیقتی بزرگ است که انسان‌ها فقط می‌آیند تا آن را درک کنند و بروند تا دیگری بیاید هرگز نمی‌میرند تا خیالی باشند بلکه حقیقتی هستند از ماه و خورشید که همواره از اول هستی تا پایان آن در جهان باقی هستند پس آیندگان مرا می‌شناسند و می‌توانند عمل مرا ببینند و با نزدیک کردن وجودشان به فرامین الهی در نعمت‌های عمل من داخل شوند. پس نام مرا که کوثر رحمت است را صدا بزنید تا وجودتان طراوت الست را به یاد آورد آنگاه آن را ببوئید تا شمیم رحمت را درک کنید و مانند گل‌هایی که در کنار رودها می‌رویند در کنار رودخانه‌ی رحمت الهی برویید و در آنجا خودنمایی کنید تا هر چشمی که به شما بنگرد با تحسین بگوید چه گل زیبایی بدون باغبان و باغ در کنار این رودخانه نشان از خالقش دارد و هم‌چنین فرمودند محبت دوستان ما در قلبشان است آن را مانند گنجینه‌ای حفظ می‌کنند تا اراده‌ی الهی آن را بگشاید و همگان از آن آگاه شوند و منادی ندا می‌دهد کجایید راست‌گویان، بیایید که سروران شما منتظر شما هستند تا از انوار وجودشان برخوردار شوید.
در خاتمه دست به دعا بر می‌داریم
بار الها ما را جزءِ تصدیق‌کنندگان نبوت پدر حضرت فاطمه (س) و امامت همسرش و فرزندانش قرار بده.
بار الها زنان و دخترانمان را میراث بر عصمت و پاکی و حجاب حضرت فاطمه (س) قرار بده.
بار الها ما را در این دنیا از کوثر علم و کمال حضرت فاطمه (س) و در آخرت از شفاعت ایشان محروم مگردان.
بار الها ما را در انتظار و فرمان‌برداری و کوشش در رضایت فرزند حضرت فاطمه امام عصر (عج) ثابت قدم بگردان.