بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام هادی (ع)
۱۸ مهر ۹۳
بار الها شکر و حمد و سپاس در خور و زیبنده‌ی ذات اقدس و کبریایی توست و هیچ‌کس در هیچ حالی نمی‌تواند به حد کمال شکر و سپاست را به جا آورد چرا که هر شکری که می‌کند آن هم نعمت و احسان توست و شکری دیگر بر او لازم است و هر کس هر قدر هم در طاعتت کوشا باشد باز هم در مقابل آنچه شایسته‌ی فضل توست قاصر است، پس سپاسگزارترین بندگانت از شکرت عاجز و عابدترین ایشان در طاعتت وا‌ماند. هیچ‌کس مستوجب آن نیست که به استحقاقش او را بیامرزی و یا بر پایه‌ی سزاواری از او خشنود شوی پس هر که را بیامرزی از کرم و احسان توست و از هر که خشنود شوی از تفضل توست و همه معترف‌اند که اگر کسی را عقوبت کنی ستم نکردی و اگر ببخشی از کرم و رحمانیت توست چون هیچ‌کس را توان شکر و طاعتت را که تو مستوجب آنی نیست، پس خدایا عذر ما را بپذیر که به درگاه واسع کرم و رحمتت به‌وسیله‌ی خاتم پیامبران رسول اکرم حضرت محمد (ص) و خاندان پاکش پناهنده شدیم. آنانی که در جوار عزتت آرمیده‌اند به فضل و جود و کرم واسعه‌ات روزی وسیع نصیبشان شد و به نگهداری‌ات از گناهان، از لغزش‌ها و خطاها مصون ماندند و بر اثر طاعتت توفیق خیر و راه راست و درستی یافتند و در پرتو قدرتت بین آنان و گناهان فاصله افتاد و در تجارتی که با او کردند سود و بهره‌ی کامل یافتند و در سایه‌ی لطف و عنایتت آرمیده‌اند پس درود و سلام و صلوات خداوند بر همگی ایشان باد خصوصاً بر زینت عابدان و ساجدان حضرت امام علی بن الحسین (ع) که با این مناجات زیبا پدران و فرزندان گران‌قدرشان را معرفی فرمودند که ما امشب در میلاد یکی از این بزرگواران در این کوی عشق دور هم جمع شدیم ایشان دهمین اختر امامت، خورشید ولایت، صابر، عادل، عالم و هادی، حضرت امام علی النقی (ع) ملقب به هادی. ایشان در نیمه‌ی ذی‌الحجه سال 212 هجری در مدینه متولد شد پدر بزرگوارشان امام جواد (ع) و مادر گرامی‌شان بانو سمانه هستند که خانمی با تقوا و فضیلت بودند. حضرت در سال 220 هجری پس از شهادت امام جواد (ع) در سن هشت سالگی امامت امت را به عهده گرفتند. با وجود سن کم، چنان در علم و کمال و معرفت و تدبیر و رهبری از خود اقتدار و توانایی نشان دادند که مورد علاقه و توجه شیعیان قرار گرفتند و خلفای عباسی سخت از ایشان می‌ترسیدند و به تبعید و آزارش دست زدند و متوکل عباسی امام را از مدینه به سامرا آورد و تا پایان عمر در آنجا تحت مراقبت شدید قرار داد. با اینکه مدت زندگانی امام هادی با حکومت هفت خلیفه‌ی عباسی هم زمان بود ولی سخت‌ترین دوران زندگی امام هادی (ع) زمان متوکل عباسی به شمار می‌رفت زیرا وی مردی شهرت طلب و ناپاک و بی‌ایمان بود و اگر به مذهب تظاهر می‌کرد فقط به پیشبرد هدف‌های سیاسی‌اش نظر داشت به‌طوری‌که درون و افکار پلید و شیطانی خود را در سال 226 هجری نشان داد؛ این ملعون دستور داد ساختمانی را که بر محل دفن امام حسین و شهدای کربلا ساخته شده بود را خراب کنند تا مردم را از فیض زیارت آن محروم سازد. متوکل لعنت الله و پدرانش و همه‌ی آنانی که وجود پلید شیطانی داشتند و در عصر حاضر نیز فراوان یافت می‌شوند می‌دانستند و می‌دانند که هر کدام از این بارگاه‌های ملکوتی، سنگری محکم علیه ظلم و کفر و فتنه و نفاق می‌باشد چون مبارزه و مخالفت امامان بزرگوار با ستمگران و فرمانروایان بیدادگر از افتخارات تاریخ اسلام و تَشیُع است؛ آنان با سازش‌ناپذیری با ظلم و افشاگریِ چهره‌ی منافقین و نیت‌های پلیدشان و دفاع از حق، خشم ستمگران را بر می‌انگیختند و راحتی را از این افراد پستِ دون‌صفت می‌گرفتند که هنوز نیز این بارگاه‌های ملکوتی امامان، تغذیه‌کننده و هدایتگر شیعیان فداکار و عاشقان حق است که اگر متوکل در 1,200 سال قبل این کار را انجام داد در عصر حاضر با بمب‌گذاری‌ها در این اماکن متبرکه که باعث آزار درونی آن‌ها می‌شود می‌خواهند سرپوشی بر اعمال ننگین خود بگذارند؛ و این در حالی است که وجود مطهر و گران‌قدر پیامبر و اهل‌بیتش خلیفگان راستین و نعمت بی‌نظیر پروردگار بر همه‌ی بشریت هستند. افسوس این مردم ناسپاس نه‌تنها خود بلکه همه‌ی انسان‌ها را از چنین سعادتی محروم کردند برای درک این رحمت پروردگار بهره می‌گیریم از فرمایشات سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) که فرمودند: جام جان‌ها شرابی دارد که خود از آن غافل‌اند و نوشندگان شراب این جام‌ها مست نمی‌شوند در‌حالی‌که مست هستند مانند جان خلیفگان الهی که نوشندگان جامشان مست می‌شوند و از آن مستی هوشیار نمی‌شوند بلکه بر بال ملائک الهی می‌نشینند تا در ملکوت گردش کنند آنچه را که با چشم ظاهری ببیند در چشم باطن ببینند و در باغش بنشینند، بر تخت‌هایش تکیه کنند و بر در رحمتش متوسل باشند و از پروردگارش تقاضا کنند که از برهوت زمین به سرزمین آبادشان بروند و از آن مستی که در جام جانشان است هرگز بیدار نشوند و همواره عمر را در ضیافت الهی بگذرانند و مهمان جایگاهشان باشند همان‌گونه که پروردگار عالم به خاتم انبیا می‌فرماید: از نعمت‌های بهشت هر چه می‌خواهی بردار و از لذت‌هایش هر چه می‌خواهی لذت ببر و دور از آن نباش پس زندگی برگزیدگان الهی میدان نمایش است نمایشی که هنرمندان آن نقش خلیفه را بازی می‌کنند نقشی که هرگز از آن خارج نمی‌شوند پس همواره از زندگی‌شان زندگی کنید تا به اسرار وجودتان آگاه شوید و با شراب قرآن کریم مست شوید و از آن مستی بیرون نروید تا بوی بهشت را حس کنید. پس با این فرموده‌ی سرور عالمیان به رمز سرود عاشقانه‌ی شب عاشورای اصحاب امام حسین (ع) پی می‌بریم که آنان مسافرین ملکوت امامشان بودند و مستانه ابراز داشتند که اگر صد بار کشته شوند باز دست از دامان امامشان بر نمی‌دارند.
در این شب مبارک و در آستانه‌ی عید غدیر ضمن تبریک و تهنیت خدمت مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به تمنا خدمتشان ابراز می‌داریم: مولای ما، ماه محرم نزدیک است عاجزانه تقاضا داریم امسال نیز ما را با خطابه‌های گران‌قدر از حقیقت نهضت جدتان امام حسین (ع) سعادت ببخشید که ما نیز با آگاهی بیشتر از آن به وجود مقدستان اعلام می‌داریم: ما احیاگران دین رسول خدا هستیم آیا دستمان را می‌گیرید تا خود را احیا کنیم؟ مردگان خفته در گور زمان را با حقیقت وجود مبارکتان به زندگانی مجددی برگردانیم و با یاری شما به ملکوت سفر کنیم و سرمست مانند قاسم بن الحسن مقابلتان بنشینیم و بگوییم مرگ در ذائقه‌ی ما از عسل شیرین‌تر است پس ما با مرگی می‌میریم که از جهل باشد و با مرگی زنده می‌شویم که با توجهات شما مولا و سرورمان باشد. در خاتمه دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها امام هادی (ع) در سخت‌ترین شرایط با حیله‌گران و منافقان و دشمنان اهل‌بیت مبارزه فرموده و آنان را رسوا کردند به ما نیز یاری فرما تا ادامه دهندگان راه آنان را رسوا کنیم.
بار الها دشمنان دین و اهل‌بیت پیامبر اسلام هر روز بیشتر از قبل بغض و عداوت خود را آشکار کرده دست جنایتکار خود را به خون شیعیان آغشته می‌کنند با ظهور دولت حقه‌ی امام عصر آنان را نابود بفرما.
بار الها امام هادی (ع) برای ظهور فرزند گران‌قدرشان دعا می‌کنند دعای ایشان و ما را اجابت بفرما.