بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام موسی کاظم (ع)
۲۲ شهریور ۱۴۰۰
حمد و سپاس و ستایش پروردگار بی‌همتا را سزاست که به زیبایی ستایش شود و در نهان و آشکار حمد گردد و شب به او نظر کند، روز از او روشن شود و جویندگان او را جویند. مشتاقان او را طلب کنند و درماندگان و بیچارگان از او درخواست کنند. چون اوست بخشنده‌ترین بخشندگان، کریم‌ترین کریمان و مهربان‌ترین مهربانان؛ و همه اوست که عاشقان و مشتاقانش با شنیدن نامش سر از پا نشناخته و روح و جانشان از عشقش گداخته شود. پس بر جان‌های مطهر وارثان حقیقی زمان همانانی که نامشان همواره زینت ساعت‌ها و دقیقه‌ها و ثانیه‌هاست تا پیروانشان از این گنجینه‌ی بی‌همتا به‌مانند ثروتی عظیم بهره‌مند شوند و جانشان را از برهوتی خشک به باغی پر از نعمت رحمت الهی بدل نمایند. همان جان‌هایی که خداوند کریم معجزه را زینتش قرار داد تا غیب را در آیینه‌ی جانشان به تصویر کشد. آیینه‌ای که صدای هدایتش همگان را بر سر سفره‌ی غیب الهی می‌نشاند تا جرعه معنا شود.
بله چه زیباست این فرموده‌ی سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) و چه مصداق است بر خود ایشان و پیامبر و اهل‌بیتش که همگی آیینه‌ی رحمت و هدایت و نعمت الهی بودند که با نظر کردن در آن آیینه می‌توان گنجینه‌ای از ثروتی عظیم را دید و به معجزه‌ی الهی ایمان آورد.
ما در این شب مبارک به میلاد یکی از این گهران بی‌همتا در این خانه‌ی نور حضور داریم. ایشان امام هدایت، صاحب علم و دیانت و تقوا، خزانه‌دار دانش پیامبران، معدن وحی و صاحب علم یقین، امام رئوف و شایسته، عابد و زاهد مولایمان امام موسی بن جعفر (ع) که رحمت خدا و برکاتش بر او و پدران و فرزندان گرامی باد.
باید بدانیم و آگاه باشیم که امام موسی کاظم (ع) سال‌ها در سخت‌ترین شرایط زندان را تحمل کرده تا حق پایدار بماند و باطل رسوا شود و راه و رسم حق مداری و حق‌جویی را امت مسلمان مخصوصاً شیعه بیاموزد که تا چه اندازه باید در مقابل ظلم و ظالم و فساد و نفاق ایستادگی کرد و از آرمان‌های اسلام و شیعه دفاع نمود و فداکاری کرد و در تاریخ به یادگار گذاشت که عزت و مقام والای امامت را نه زندان هارون و نه کاخ مأمون و نه پرده‌ی غیبت می‌تواند کم‌رنگ کند. چون قلب زمان شگفتی‌هایی را در جانش به ودیعه دارد. هرگاه به مشیت پروردگار عالم کلیدش گشوده می‌شود، زبان اعجاز زمان به سخن در می‌آید و صدای جان‌ها در نهانشان آشکار می‌شود و وعده‌ها محقق می‌شود و آنچه در ضمیر جان‌ها نقش گرفته است نمایان می‌گردد. جان‌های شیفته به دیدار حق مزین می‌شود. رسالت انبیاء به یکدیگر می‌پیوندد. گلستان نبوت به سخن در می‌آید و آنچه معمای دوران‌ها بوده آشکار می‌گردد.
پس به جانتان مژده دهید. شما وارثان این نجواهای عاشقانه هستید. زمان عمرتان جانی را در خود پنهان نموده که گلستان رسالت انبیاءِ زمان‌ها است. شما او را نمی‌بینید ولی زمان صدای حق‌جوی‌تان را در خود به ودیعه نگه می‌دارد و زمزمه‌های عاشقانه‌تان در زمان ثبت می‌شود. شما می‌روید درحالی‌که تپش قلبتان در حق‌جویی‌تان به گوش آیندگان می‌رسد. آن‌ها شما را در قالب انتظار می‌ستایند پس همواره به فرصتی که در عمرتان به جانتان داده شده خشنود باشید و از پروردگارتان شکننده‌ی بت نفس اماره را تقاضا کنید تا صدایتان در جان زمین به ودیعه بماند. آیندگان یادتان را از باطل جدا کنند و راهتان را آیینه‌ی خویش سازند. آیینه‌ای که نمایانگر انواری است که به مشیت الهی از دیدگانتان مخفی است تا وعده‌ی الهی محقق گردد و حق از باطل باز شناخته شود.
پس همواره جانی نجواگر داشته باشید تا صدایتان در حق‌پرستی‌تان از زمان باقی بماند پس اطاعت از مقام امامت آخرین وصی پیامبر دارا بودن تمام گنجینه‌هاست که از فضل پروردگار عالم همچنان ادامه دارد تا امت‌ها بیایند و در این فضیلت شریک شوند و بدون این‌که این گوهر بی‌همتا را مشاهده کنند از سرچشمه‌ی فضلش بنوشند و جام جانشان را از آن لبریز کنند تا با حق بمانند و یا با باطل جانشان محشور شود. پس با جامی که پروردگارتان در کتاب آسمانی فرموده که آن را می‌نوشید درحالی‌که مستی‌اش مستی باطل نیست بلکه مستی حق است که هرگز تغییر نمی‌کند و طعمش در کام عاشقانش امانت می‌ماند.
پس با این وعده‌های گهربار و شیرین پر از نوید نجات و رستگاری سرور عالمیان حضرت زهرا (س) به امت آخرالزمان در مورد وجود مقدس و پر برکت مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) باید به خود ببالیم که مولایمان گنجینه و برکت و رحمت و نعمتی است در کنار ما. اگرچه از دیدار رویش محروم هستیم ولی هر لحظه از فضل و کرم عنایتش برخورداریم.
پس در این شب مبارک برای پایداری و استمرار این لطف و رحمت الهی به درگاه جود و کرم پروردگار فریاد می‌کنیم: