بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام موسی کاظم (ع)
۹ آذر ۹۳
حمد و سپاس شایسته و برازنده‌ی خداوند عظیم است که عظمتش را بر تمام هستی گسترده و با انوار رحمتش به آن حیات بخشیده و با نعمات گوناگونش شکر و ستایش را از آن خود فرموده. نیست معبودی توانا و مقتدر و دانا و حکیم و عزیز غیر از خداوند سبوح و قدوس.
سلام و درود بی‌پایان بر واسطه‌ی خیر و برکت، خاتم انبیا حضرت محمد (ص) و بر خاندان منور و پاکش که این شب، زمین و آسمان به نور هفتمین چلچراغ هدایت و امامت روشن گشته و فرشتگان به سرور و شادی با نوایی دل‌انگیز شکر و سپاس خداوند را زمزمه می‌کنند. ایشان هفتمین اختر آسمان ولایت و امامت، صاحب علم دیانت، خزانه‌دار دانش پیامبران، معدن وحی و صاحب علم یقین، امام شایسته، عابد و زاهد، مولای شیعیان موسی‌بن‌جعفر (ع) هستند که برکات و رحمت خداوند بر ایشان باد که با تحمل رنج و سختی‌های زیاد یکی از تدابیر در روش مبارزه با باطل را در تاریخ به ثبت رساندند و همچون جد بزرگوارشان امام سجاد (ع) با مناجات‌های زیبا و هدایتگرشان سخت‌ترین دل‌ها را و فاسدترین انسان‌ها را چنان منقلب فرمودند که باعث وحشت هارون‌الرشید عباسی لعنت الله شد که فکر می‌کرد با نگهداری ایشان در سیاه‌چال زندان خود توانسته است انوار امامت و نعمت ولایت را محبوس نموده و دیگران را از این رحمت خداوندی محروم و خود را از ضربات کوبنده‌ای که بر پیکر افکار و سلطنت باطلش می‌زند مصون نماید چون امام موسی کاظم (ع) همچون پدران پاک و نیاکان طاهرینش بر آزارها شکیبا بود و آنچه از جانب خدا به عهده داشت به خوبی انجام داد؛ برای مردم احکام خدا را تلاوت و امر به معروف و نهی از منکر می‌کرد و عالم و عادل و صادق بود؛ با اخلاص تمام در راه خدا جهاد کرد و عاقبت شهید شد و به اعتراف زندانبان و کسانی که زندان امام را مشاهده کرده بودند ایشان مخوف‌ترین محل را با مناجات‌های دل‌نشین و زیبای خود به گلستانی بی‌نظیر بدل فرموده بودند پس وای بر احوال دشمنان و بدخواهان اهل‌بیت ِ پیامبر گرامی اسلام و خصوصاً امامان بر حق که چه عذاب و آتشی از قهر پروردگار کریم را برای خود و پیروانشان خریدند؛ از الطاف الهی و ذخیره‌ی گنجینه‌ی روح خداوندی، خود را محروم کردند.
در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت خدمت مادر گرامی امام موسی کاظم (ع) سرور عالمیان حضرت زهرا (س) این خطبه را مزین می‌کنیم به فرمایش گهربار ایشان که فرمودند: اگر روح کسی از منبع نور منقطع شود دیگر نور هیچ پیامبری نمی‌تواند تا آن را روشن کند پس همواره در ظلمت جدایی از منبع باقی می‌ماند و آتش حسرت در دلش زبانه می‌کشد و وجود را هر لحظه تبدیل به خاکستری می‌کند که به فرموده‌ی پروردگار آن خاکستر را در معرض باد قرار می‌دهند و باد، وجود را می‌برد و مجدداً آن حسرت از بین می‌رود و نفس اماره شعله می‌کشد و وجود ساخته می‌شود و مجدداً این وضعیت تکرار و عذاب برایش تمامی ندارد؛ در عوض، جمع شدن وجودها زیر پرچم اهل‌بیت، انسان‌ها را از بزرگی شأن و مقامشان آگاه می‌کند و هر کس بتواند از اهل‌بیت که وسیله‌ی تقرب هستند استفاده کند نامش موفقیت است در دنیا و نجات در آخرت پس خدمت به اهل‌بیت خدمت به خود است.
حال ضمن عرض تبریک و تهنیت خدمت مولا و سرورمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت میلاد جد بزرگوارشان امام موسی کاظم (ع) به حضور مقدسشان عرضه می‌داریم: سرور و مولایمان ما در این کوی عشق زیر پرچم بقیة الله شما جمع شدیم و با سخنان گهربارتان به شأن و مقام والای انسان‌های صدیق و حق‌مدار آشنا شدیم ما را مدد کنید تا در پیروی از آنان جزءِ خادمین حق وجود مبارکتان قرار گیریم تا نجات دنیا و آخرت نصیبمان شود.
در خاتمه دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها به مناجات و عبادت‌های امام موسی‌بن‌جعفر (ع) ما را مشتاق عبادت و اطاعتت قرار بده.
بار الها امام موسی کاظم (ع) سختی‌ها و آزارها و زندان را برای رضای تو تحمل فرمود ما را نیز در این زمانه‌ی پر از فتنه در راه خود استواری و تحمل عطا بفرما.
بار الها شیعیان و دوستداران امام موسی‌بن‌جعفر (ع) زندان مانع دیدار جمال امامشان بود ما نیز در هجران جمال یوسف زهرا می‌سوزیم پس دعایمان را بپذیر که به فریاد می‌خواهیم: