بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی ولادت امام محمد باقر (ع)
۹ فروردین ۹۶
ستایش شایسته‌ی ذات اقدس الهی است که از روی کرم عطا فرمود از انوارش، اولیاء را بر بندگانش، تا گمشدگان با توسل به نورِ آنان راه سعادت و رستگاری را بیابند که خداوند عزیز و حکیم خود فرمود: هر کس که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند و به راه هدایت بیافتد می‌آمرزمش.
پس برکات پروردگار عالم در آغازی منور است آنگاه که امر می‌فرماید: کجایند پرچم‌داران حق همانانی که در کلام خویش بر پروردگارشان سبقت نمی‌گرفتند و زبان در کام جان می‌نهادند تا جانشان طعم بندگی را بچشد و ذائقه‌ی نهانشان به دنبالش به حرکت درآید آنگاه ندایی با جانشان درآمیزد و این‌گونه سخن آغاز کند:
ای فرمان‌بران بر گوشت و پوست و استخوان و هر آنچه که به اراده‌ی خویش آفریدم، امر فرمودم که مرا بپرستید و آنان سر اطاعت بر فرمانم نهادند سپس عقل را بر فرماندهی برگزیدم، او اراده‌ی جان‌ها را در احاطه‌ی خویش گرفت و خطاب به پروردگارش عرضه داشت: ای خالقم قدرتم را از روحی منور گرفتم و بر تخت جان‌ها نشستم، بسیاری را زنده یافتم و امر کردم که از خالقشان اطاعت کنند و بسیاری را همانند چهارپایانی که نیازی به من نداشتند پس به فرمان خویش عمل کردند و جانشان از نعمت من تهی گشت. اینک بر دامن کبریایی‌ات چنگ زده‌ام تا جهان را به پرتوام بیفروزی و انوارم را به همگان بنمایانی و درجه‌ام را آشکار سازی و مرا سپاسگزار لحظه‌ای که ندایی طنین انداز می‌شود که نام مرا می‌خواند و عقل کل آشکار می‌گردد.
چه توصیف زیبایی است از سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) از پرچم‌داران حق که همان وجود مقدس پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و اهل‌بیتش هستند که در سخن و عملشان ذره‌ای از فرمان الهی سبقت نگرفته و عقل کل‌هایی که عقل را در مقام اصلی‌اش به نمایش بشر گذاشتند و آخرینشان قاطع و برهان، امام عصر و زمان، اباصالح المهدی (عج) هستند که درجه‌ی عقل را آشکار فرموده و همگان را با آن آشنا خواهند نمود. پس شکر بر آستان خالقی که تمام خلقتش را به جانشینش می‌سپارد تا با شیره‌ی توحید آن را سیراب کند.
اینک ما در این خانه‌ی ارجمند به میمنت میلاد یکی از ایشان دور هم جمع شده‌ایم که این گهر گران‌قدر امام محمد بن علی ملقب به باقرالعلوم (ع) هستند که در اول رجب سال 57 هجری در مدینه متولد شدند، پدر گرامی‌شان حضرت امام سجاد (ع) و مادرشان فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) بودند. عمر مبارکشان 57 سال و امامتشان نزدیک به 20 سال بود. زندگی ایشان نمونه‌ای والا از حیات ربانی بود و پرتو این حیات طریق سالکان حق را تا به امروز روشنی بخشیده است.
از همان روزهای آغازین حیاتش خطوط امامت در سیمایش آشکار بود. در زمان ایشان جامعه‌ی اسلامی که دامنه‌ی آن بسیار گسترش یافته و ملت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون را در برگرفته بود به فرهنگ و معارف قرآنی پیش از پیش نیاز داشت در نتیجه این مهم را امام محمد باقر (ع) به عهده گرفت و در این راه کوشش و تلاش بی‌وقفه‌ای نمود که آثارش تا این زمان باقی است.
بله این است مقام و برکت امامت که به مقتضای هر زمان عمل کرده طبق نیاز مردم و امت مسلمان نسبت به هدایت و ارشاد آنان همت گماشتند. چه زیبا آن را امیر مؤمنان علی (ع) فرمودند که:
خداوند رحمان مخلوقات خود را در دنیا سکونت داد و رسولان را فرستاد تا این‌که از مقابل دیدگان آن‌ها حجاب‌هایی بردارند و آن‌ها را از صدمات دنیا بر حذر نمایند و حلال و حرام را به آن‌ها بفهمانند و به آن‌ها بگویند که اگر اطاعت کنند به بهشت می‌روند و اگر عصیان ورزند دچار دوزخ خواهند شد و به بندگان فهمانده که در زندگی آن‌ها ممکن است بزرگی و خواری برای آزمایش به وجود بیاید. خدا را آن‌چنان که از مخلوقات خود خواست که او را سپاسگزارند سپاس می‌گذارم و او برای هر چیز اندازه‌ای تعیین نمود و بنا بر مشیت او هر اندازه دارای مدتی است و هر مدت بر طبق نوشته معلوم است.
اینک در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت به ساحت مقدس فرزند گهربار امام محمد باقر (ع) سرور و مولایمان امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) به تمنا به وجود مبارکشان ابراز می‌داریم:
مولای ما شما عقل کل و وارث همه‌ی علوم از الست تا قیامت هستید با این وجود با صبر و حوصله‌ی زیبا با امتتان مدارا می‌کنید و در اندیشه‌ی هدایت و ارشاد آنان هستید. ما ساکنان کوی مقدستان را به فراوانی از لطف و احسان خود بهره‌مند فرمودید، سپاسمان را بپذیرید تا مشتاقانه فریاد کنیم: