بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی ولادت امام حسن عسکری (ع)
۱۰ آبان ۱۴۰۱
حمدی به وسعت عرش الهی، به لطافت شبنم صبحگاهی، به قطرات باران بهاری و به سنگینی هفت آسمان سماعی شایستهی پروردگار عزیز و رحیم و حکیم و رحمان است. به همه موجودات حیات میبخشد و میگیرد. پس پیشانی بندگی بر درگاه جود و سخایش میساییم. در همه حال از او مدد میخواهیم برای رهایی از نفس اماره و مکر و حیلههایش. کسانی که اسیر آن شدند و سعی در فریب دیگران در لباس مسلمانی دارند باید به آنان گفت:
ای وای بر احوال کسانی که ظاهر خویش را با نام پروردگار میآرایند تا بندگان خدا را بهطرف امیالشان بکشانند غافل از اینکه آنچه پوشیدهاند قطران است یعنی لباسی از آتش که از قبل وعدهاش را به آنان داده شده پس حرارتش را در خنکی نفس اماره حس نمیکنند. هر روز جانشان را در یک قالب زیبا به نمایش میگذارند غافل از اینکه خالقشان فرموده: من از پیش برایتان عذابی دردآور را مهیا کردهام. بزرگترین عذاب الهی غفلتی است که جان انسان را از رحمت پروردگارش جدا میکند تا به آنچه در پیش رو دارد اندیشه کند، پس وای بر جانهایی که این امانت الهی را در بازار دنیا به درهم و دیناری ناچیز فروخته و در عوض این رحمت بیپایان ظلمتی را خریدند که سیاهی و تباهی را معنا میکند. سیهرویانی که جز صفت جان ذلیلشان صفتی را به همراه ندارند پس با شتاب به طرفی روشنایی میروند درحالیکه هرگز به انوارش نمیرسند و کشتی جانشان در ظلمتی غرق میشود که نجاتی برایش در قول پروردگار عالم یافت نمیشود. آنان خود را نابود کردند چون حق جاودانه است و حافظش پروردگار حکیم و رحمان است.
چه زیبا فرموده است سرور عالمیان، حضرت زهرای مرضیه (س) که در این زمانه به عینه میتوان آن را حس کرد. عدهای دین را وسیلهای برای رسیدن به خواستههای خود قرار میدهند و عدهای دین را مانع آزادی بیقید و شرط و رسیدن به نفسهای فساد و کفر و عناد درونی خود که برگرفته از نفس پلید و سرکش خودشان است میدانند و اینها همه تکرار تاریخ است. در زمان امامان مخصوصاً امام حسن عسکری (ع) خلفای غاصب عباسی ایشان و خانوادهشان را تحت فشار و اذیت و آزار قرار میدادند سعی میکردند ارتباطشان را با شیعیان و مؤمنین واقعی قطع کنند، با تحت حصار و مراقبت قرار دادنشان به نیات پلید خود میرسیدند و بقیهی مسلمانان آن عصر تحت تأثیر تبلیغات دشمنان اهلبیت به وجود مقدس امامان جسارت نموده هر روز بیشتر در فساد و فتنه غرق میشدند. از امامت فاصله گرفته و اسیر نفس اماره بودند. همچون مردمان عصر حاضر هر روز بیشتر در جهلی سنگین فرو میرفتند، جهلی که سنگینی عمرها را به دنبال خود میکشد تا جان مردمان را در بیهودگی عمرشان پارهپاره کند. هدایتگران به چهرههایشان بنگرند، وای بر مدعیان مسلمانی که هیچ نشانی از دین الهی را به همراه ندارند. آنان طبلهای توخالی هستند که صدایی گوشخراش را به ارمغان میآورند. جسدهای متعفنی که بوی کفرشان همواره در زمان باقی میماند تا حق بر باطل غلبه کند و باطل به مانند کفی در زمان محو شود.
اینک در این شب مبارک ضمن عرض تبریک و تهنیت به ساحت مقدس مولایمان امام عصر و زمان (عج) به مناسبت میلاد پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری (ع) به وجود گهربارشان ابراز میداریم: مولا ما هر جمعه از پروردگار کریم به تمنا میخواهیم که:
«اللّٰهُمَّ وَأَقِمْ بِهِ الْحَقَّ، وَأَدْحِضْ بِهِ الْباطِلَ، وَأَدِلْ بِهِ أَوْلِياءَكَ، وَأَذْلِلْ بِهِ أَعْداءَكَ»
خدایا حق را بهوسیلهی او حق را برپا دار و باطل را نابود گردان و دوستان خدا را به سبب وجود مقدستان به دولت حق برساند و دشمنان خدا را به دست شما خوار گردان.
از شما به تمنا میخواهیم که در برآورده شدن آن ما را یاری فرمایید چون همانگونهای که آگاهی دارید جهان رو به جهل و کفر و نفاق و فساد و فتنه میرود و ما منتظران مشتاقِ عمل به حق هستیم و آن را نمییابیم، یاریمان کنید با هدایت و راهنمایی شما حقمدار شده و به حق عمل کنیم همانگونهای که حضرت زینب کبری (س) فرمودند: اینک میرویم تا آیات کریمه محقق شود و سخن پروردگار که میفرماید: منتظر بمانید، ما نیز منتظریم به صحنهی ظهور آید. انتظاری که همواره زمان در جانش به ودیعه دارد و منتظرانی که زبان انتظارشان قدرت گفتن مصائب جانشان را ندارد. آنان همواره در تیررس باطل قرار دارند، تیری که جان را مجروح نمیکند بلکه روح را متلاشی کرده بهطوریکه مردگانی در جامهی زندگان عمر خویش را که بهترین هدیه پروردگار است به اتمام میرسانند. در میانشان یارانی چون شهدای کربلا به دولت امام میپیوندند زیرا جز به فرمان حق زندگی نمیکنند. آنان همانانی هستند که نشان مسلمانیشان در زمان گم نمیشود بلکه آن را با افتخار به سینه میکوبند و همواره برای ظهور حق فریاد میزنند: