بسم الله الرّحمن الرّحیم
مناجات پنجم صحیفه سجادیه
مناجات راغبان و مشتاقان حق
خداوندا اگر زاد و توشه‌ام در سفر به درگاهت اندک است ولی همانا به اعتماد و توکل بر تو خوش‌بینم و اگر جرمم مرا به هراس از عقوبتت انداخته ولی امیدواریم به کرمت مرا نوید ایمنی از عذابت بخشیده و اگر گناهم مرا در معرض عقابت درآورده ولی وثوق و حسن اعتمادم به ثوابت مرا آگاهی داده و اگر خواب غفلت مانع از آمادگی برای لقایت شده ولی معرفت و شناخت کرم و مهربانی‌ات مرا بیدار ساخته و اگر سرکشی و کثرت گناهانم میان من و تو را تیره و تار کرده، ولی مژده‌ی آمرزش و خوشنودی‌ات مرا مأنوس و خوشحال ساخته.
ای خدا از تو درخواست می‌کنم به عواطف مهربانی و لطایف احسانت اینکه برآورده سازی آنچه را من از اکرام زیادت و انعام نیکویت آرزومندم در رسیدن به مقام قرب و منزلت نزد تو و بهره‌وری در نظر به آستانت؛ و اینکه من خود را در معرض نسیم عنایت و لطفت درآورده و تقاضای باران جود و رحمتت می‌نمایم، از خشم تو به رضایت و از تو به سوی خودت گریزانم و امیدوار بهترین چیزی که نزد تو است می‌باشم، اعتمادم همه بر بخشش‌هایت و نیازمند به سرپرستی تو می‌باشم.
ای خدا نعمتی که از فضل و کرمت آغاز فرمودی به انجام رسان و آنچه به من از کرم بخشیدی بازمگیر و گناهانی را که به حلم و بردباری خود پنهان داشته‌ای پرده دری مکن و آنچه می‌دانی از زشت کاریم برایم بیامرز.
ای خدا تو را به درگاهت شفیع خود ساخته و از خشم تو به خود تو پناه می‌برم به درگاهت آمده‌ام به طمع احسانت و میل و رغبت به بخششت و طلب باران رحمتت و باریدن فضلت از ابر عنایتت، خواستار رضایت و عازم آستانت هستم، وارد بر جویبار عطایت شده و خواهشمند خیرات درخشان از نزد خودت می‌باشم (به میهمانی) وارد بر حضرت جمالت و مرید آستانت، کوبنده‌ی در بنده نوازیت، خوار در برابر بزرگی و جلالت شده‌ام، پس انجام ده برای من آنچه را که تو شایسته‌ی آنی از بخشایش و مهربانی و مکن با من آنچه را لایق آنم از عذاب و عقوبت به حق رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.