بسم الله الرّحمن الرّحیم
مناجات دهم صحیفه سجادیه
مناجات اهل توسل به خدا
خدایا من وسیله‌ای به درگاهت ندارم، جز عواطف مهربانی‌ات و دست آویزی به سوی تو ندارم جز عطاهای رحمتت و شفاعت پیغمبرت نبی رحمت و نجات دهنده‌ی امت از غم و غصه، پس تو این دو را برای من سبب رسیدن به آمرزشت بساز و وسیله‌ی کامیابی به خوشنودی‌ات بگردان و به تحقیق امیدم در حرم کرمت بار انداخته و طمعم در آستانه‌ی جودت فرود آمده، پس محقق بدار درباره‌ی خودت آرزویم را و ختم به خیر کن کردارم را و مرا از آن بندگان خاص با صفای خود قرار ده، آن کسانی که در میان بهشت خود درآوردی و در خانه‌ی کرامت و عزتت جا دادی و به مشاهده‌ی حسن جمالت در روز ملاقاتت دیده‌هاشان روشن کردی و آنان را وارث منزل‌های صدق نمودی در کنارت، ای آنکه میهمانان بر کریم‌تر از او وارد نشوند و آهنگ کنندگان مهربان‌تر از او نیابند، ای بهترین کسی که بی‌کسان با او خلوت کنند، و ای مهربان‌ترین کسی که رانده شدگان به او پناه گیرند و من به سوی پهنای گذشت تو دست امید دراز کرده‌ام و به ذیل کرم و احسانت چنگ زده‌ام پس ای خدا مرا محروم نکن و دچار نومیدی و زیان مفرما ای شنوای دعا و ای مهربان‌ترین مهربانان.