بسم الله الرّحمن الرّحیم
درس هفتم
۴ خرداد ۱۳۹۱
2 رجب 1433
برکاتِ پروردگار عالم در لحظاتی است که قلبِ زمان، اسرار خویش را در نمادِ جان‌های عاشق، به همگان می‌نمایاند و چشم‌های منتظر، در دورنمای آینده به حقیقتی ایمان می‌آورد که زیربنای ایمانی مستحکم در برابر طوفان‌های کفر ِزمانِ حیاتشان است؛ امانت‌دارانی که صندوقچه‌ی جانشان، در پرتوِ انوار هدایت، از وسوسه‌ی نفس اماره در امان ماند تا اندیشه‌ها در قالبِ فکرشان آن را به تصویر کشند و امروز، روزی پر نعمت و برکت از خوان غیب است که خورندگانش طعم ملکوتی‌اش را در ذائقه‌ی جانشان می‌شناسند، زبان‌ها به ستایش گشوده می‌شود و دیده‌ها در مدح و ثنایش متحیر می‌ماند، قلب‌ها در سینه‌ها بی‌قرار می‌شود و جان‌ها به اشتیاقش، در قالبِ جسم نمی‌گنجد، دست‌ها به آسمان احسان پروردگار عالم گشوده می‌شود تا نامی را تکرار کند که کلیدِ رمز ِصندوقچه‌ی امانتِ جان‌های عاشق است.
اینک هم‌سفرانمان را که این نام را یافتند و رمزش را دانستند را به مهمانیِ پر شکوهی می‌بریم که یارانمان در آن منتظرشان هستند. وارد مهمانی می‌شویم؛ همه‌ی هم‌سفرانمان در جایگاهِ خویش می‌نشینند؛ مجلس، آماده‌ی پذیرایی است؛ جانی مطهر پیش می‌آید: خوش آمدید، اینک مهمانِ خانه‌ای هستید که سال‌ها به شوق دیدارش بارِ سفر بسته بودید و آنچه در اندوخته داشتید را به بهای آمدنتان پرداختید پس آسوده باشید که سرافراز، از دام‌های گسترده بر سر راهتان رها شدید و به آغوش پر مهرِ پروردگارتان در آمدید.
در این مهمانی، زمان، محو می‌شود و ساعتش به پایان نمی‌رسد؛ شب و روزش در شیرینی وصل، فراموش می‌شود و باز حق است که در نمودارِ جان‌ها می‌ماند و باطل، با تمسخر به آن می‌نگرد و آنچه نصیبش می‌شود سرابی است که جز فنا را ترسیم نمی‌کند پس آنان که توانِ ماندن در مدارِ حق را داشته باشند مهمان مباحث آینده هستند. پس همراهانمان را که حق را در نمادش نمی‌ستایند بلکه آن را جانی می‌بینند که ضربانِ حیاتشان را همراهی می‌کند تا نفس اماره در قالبِ حق، محو شود و جانی در محضرِ پروردگار عالم بماند که توانسته باشد به آن نام که اشاره کردیم دست یابد و آن نام، بقیة الله است که احسانش پایان نمی‌پذیرد و چراغِ هدایتش خاموش نمی‌شود و دوران‌ها از برکتش بی‌نصیب نمی‌ماند پس کشتی نوحِ نبی با نامش در دریای احسان الهی به راه افتاد و با آن نام ایستاد تا همواره جاودانگی را ترسیم کند.
اینک جانتان را در دریای جود و بخشش پروردگارتان، از عذابِ نفستان که همواره فنا را ترسیم می‌کند نجات دهید تا لحظاتِ عمرتان جاودانگی را تجربه کند.