بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی عید قربان
۷ تیر ۱۴۰۲
سلام بر آیینهی وحی، انوار مبارکی که همگان را بر سفرهی احسان الهی مهمان میکند تا پرده از راز دورانها بردارد. امروز دلها مهمان پیامبری است که میوهی جانش را با تمام اعضاء و جوارحش به قربانگاه میبرد تا اطاعت را جاودانه نماید.
چه ساعات باشکوهی. قدمهای مصمم از مشعر بهطرف منا در حرکت است تا همان اطاعت را به نمایش بگذارد. بندگی خالقی که قربان را توصیف میفرماید: هرگز گوشتهایشان و خونهایشان به خدا نمیرسد بلکه تقوای شما به او میرسد (سوره حج آیه 37). تقوایی که در عصر کنونی به مانند متاعی گرانبها در نزد بندگان مخلص الهی یافت میشود و مدعیان مسلمانی که سر بر سجدهی نماز میگذارند درحالیکه اندوختهی جانها را در تقوا و بندگی به سرقت بردهاند.
وای بر امتی که چهرهی مکارش جان حقیرش را میفریبد تا چند صباحی بر قدرتی تکیه کند که شیطان برایش به ارمغان آورده و طلوع قربان رازدار دورانهایی است که همواره آمده و رفته تا عاشقان حقیقتش را به سفرهای مهمان کند که اکنون بر سجادهاش نشسته است. نماز عیدی که با نام پیامبرش به استقبالش میرود. چگونه درک این همه نعمت را دارد. آیا ساعتی مهمان این ضیافت الهی است یا آنچه برایش آماده کردهاند را زینت جانش قرار میدهد تا نام ابراهیم خلیل به مانند مدالی گرانبها بر سینهاش بدرخشد و او نمازش را با نام با جلالتش به قربانگاه ببرد و با دلی نجواگر ابراز دارد:
ای خلیل بر من که با سوز دلی بر سجادهی نماز نشستهام نظر فرما تا بر غم جانی بگریم که سرور و مولایش را در قلبش به تصویر میکشد و او را در دولتی میجوید که به او امر شده منتظرش بماند. یاریاش فرما تا نام پر جلالتش را همانگونه که وعده فرمودهای در کنار کعبهی مکرمه بر همگان عرضه دارد، آنگاه که فرزندم پشتش را بر کعبه تکیه کند و ابراز دارد: أنا بقیة اللّه، منم آن ذخیرهی الهی. همگان نظارهگر برپایی حق و نابودی باطل گردند و منتظران دولتش او را بخوانند به نوای: