بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبهی عید فطر
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱
سلام بر زمان و تپش قلبش. تپشی که در خود هزاران معمای تلخ و شیرین را به تصویر میکشد. شیرینی لحظاتی که صدای گرامی رسول خدا (ص) را در خود ذخیره نموده و آنگاه که میفرماید:
عاشقان، آماده شوید ماه شوال آمدن عید را خبر میدهد. به نماز عید میرویم تا پیشانی بندگی را بر خاک نهیم و پروردگار را بر پای سفرهای سپاس گوییم که هماکنون به انتهای این مهمانی باشکوه رسیدیم. جانهایمان بر سرسبیل رحمتی مهمان گشت که هماکنون در جانتان شهد شیرینش را حس میکنید. فطرتان لحظاتی را به یاد میآورد که مهمان الست بودید و منادی شما را ندا داد آیا صدای پروردگارتان را در عمق جانتان میشنوید. آنگاه که میفرماید: آیا من پروردگارتان هستم و همگی پاسخ میدهید قالو بلی.
پس به آغوشش بشتابید. او بندهنواز و مهربان است. گرسنگی و تشنگی جانتان را به آبی از رودخانهی رحمتش درمان میکند. امروز شعاع خورشید نوید این رحمت را بر زمین مژده میدهد و به نمازگزارانی مینگرد که صورت بر خاک گزاردهاند تا نسیم رحمتی را درک کنند که از شبهای قدر به همراه دارند. شبهایی که در دلش چهرهی هزاران عاشق دلخسته را به یادگار دارد. الغوث گویانی که صدای فریادشان جاودانه در زمان باقی میماند تا زمانها از پی یکدیگر بیایند و بروند. رمضانها شاهدی باشند بر دلخستگانی که جز او را نخواندهاند.
ای یار پردهنشین به امت خویش بنگر که چگونه با شرارههای عشقت به نماز ایستاده است. به تنهاییاش ترحم کن. او را در گوسالهپرستان زمانهاش دریاب. او از آنچه آنها میپرستند میگریزد تا سر بر آستان مولایی گذارد که هماکنون او را در سجادهی نمازش میبیند. یاریاش فرما، شیطان نفس در کمینش نشسته است و او جزء وجود نازنینت یاوری ندارد.
ای گنجینهدار زمان به دستهای تهی ما ترحم فرما که همواره به ندای اللهم عجل لولیک الفرج تو را میخواند تا نمازش را بپذیری و رمضانش را به شیرینی نام با جلالتت در زمان ثبت فرمایی. پس تو را میخوانیم به ندای: