بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی عید فطر
۱۹ شهریور ۱۳۸۹
بار الها زبان‌ها از حمد و ستایش تو عاجز و دیده‌ها از دیدن عظمت تو نابینا و عقل‌ها از شناخت و معرفت تو حیران و پاها از ایستادن در برابر تو لرزان و سینه‌ها از رحمت تو فروزان و دل‌های عاشقان و عارفان چون آتشی سوزان. پاک و منزهی و سپاس و ستایش از آن کبریایی توست، خدایا ای پناهِ پناهندگان، ای نجات‌بخش به هلاکت افتادگان از گناه، ای ترحم کننده به مسکینان، ای اجابت‌کننده‌ی دعای پریشانان، ای گنجینه‌ی فقیران و ای پیوند دهنده‌یِ دل‌شکستگان، ای یاری کننده‌ی ضعیفان، ای فریادرس ستمدیدگان؛ ماهِ رمضان، ماهی که در آن سفره‌ی احسان تو گسترده و رحمتِ واسعه‌ی تو همه را در بر گرفته و نعمت بی‌کران و بی‌دریغت بر مؤمنان بارنده بود به پایان رسید. خدایا از تو می‌خواهم که از نسیم رضایت خود نصیبم گردانی و نعمت‌هایی را که بر من منت نهادی ادامه دهی. من اکنون به در خانه‌ی کرمت ایستاده‌ام و در معرض نسیم الطافت درآمدم و به ریسمان محکم تو چنگ زدم. خداوندا به من رحم کن، رحم کن به این بنده‌ی خوارت که با عملی اندک ماه رمضان را گذرانده. با بخشش‌های فراوانت بر او منت‌گذار و در زیر سایه‌ی بلندت پناهم بده. آمین!
بار الها به این بنده‌ی حقیر و گنه‌کار و عاشق که به امر تو در روزهای این ماه دهان خود را به روزه بسته و شب‌ها به ذکر و ستایش تو باز کرده، چشمانش را به معصیت بسته و با پشیمانی و توبه آن‌ها را پر از اشک کرده؛ پس اکنون از کوتاهی و قصور نادم و پریشان و لرزان است رحم کن. من تو را شکر می‌کنم که فرصت مناجات و توبه عطایم کردی، ای رحمان و ای رحیم و ای سریع الرضا که از بندگانت زود راضی می‌شوی و از گناهانشان می‌گذری.
خداوندا حال نمی‌دانم توبه‌ی مرا قبول کرده‌ای و کارنامه‌ی سیاه عملم را پاک کرده‌ای و این جهد و کوشش به‌طرف خشنودی‌ات و شب‌زنده‌داری و عبادت و روزه‌داری من را پذیرفته‌ای یا نه. نمی‌دانم، ولی خداوندا قلبم چنین گواهی می‌دهد که تو بر من منت گذاشته و با من مهربانی را تمام کرده و من را بخشیده‌ای، ولی باز می‌ترسم از این‌که از سر سفره‌ی احسانت دست خالی بلند شوم و از این هم می‌ترسم که دست پر بلند شوم زیرا در آیه‌ی 92 سوره‌ی نحل، زنی را مثال زدی که پس از این‌که پنبه‌ها را بافت آن‌ها از هم گشود و قطعه قطعه کرد چون این آیه مثال کسی است که در آیه‌ی 91 چنین فرمودی: چون با خدا پیمان بستید بدان وفا کنید و چون سوگند خوردید آن را مشکنید که خدا را ضامن خویش کرده‌اید او می‌داند که چه می‌کنید.
بله خدای من می‌ترسم، چون در ماهِ رمضان و در شب‌های قدر آن با شما عهد و پیمان بستم که از گناهان توبه کنم و به راه نفس و شیطان نروم و تو را به خودت و چهارده معصوم قسم داده و ضامن قرار دادم، می‌ترسم از نفس و عملم که با شکستن عهد خود رشته‌های بافته شده در ماه رمضان را با گناهان و سستی خود قطعه قطعه کنم، به تو پناه می‌برم.
ولی ای خدای رحیم و رحمان تو به بندگانت آگاهی و نفسِ بد و سستیِ آن‌ها را خوب می‌شناسی و با قرآن کریمت همه نوع چاره و راه کار را برای هدایت آن‌ها تذکر دادی، در آیه‌ی 34 سوره‌ی احزاب چنین فرمودی: آنچه را که در خانه‌هایتان از آیات خدا و حکمت تلاوت می‌شود یاد کنید که خدا باریک‌بین و آگاه است؛ که اگر چنین کنیم صفات کسانی را پیدا می‌کنیم که در آیه‌ی 35 سوره‌ی احزاب در مورد آن‌ها چنین فرمودی: خدا برای مردانِ مسلمان و زنان مسلمان و مردان مؤمن و زنان مؤمن و مردان اهل طاعت و زنان اهل طاعت و مردان راست‌گوی و زنان راست‌گوی و مردان شکیبا و زنان شکیبا و مردان خداترس و زنان خدا ترس و مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده و مردان روزه‌دار و زنان روزه‌دار و مردانی که دامن عفت خود را حفظ می‌کنند و زنانی که دامن عفت خود را حفظ می‌کنند و مردانی که خدا را فراوان یاد می‌کنند و زنانی که خدا را فراوان یاد می‌کنند خداوند آمرزش و مزدی بزرگ آماده کرده است. خدایا یاری فرما ما نیز دارای چنین صفاتی باشیم.
ضمن عرض تبریک و تهنیت و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما عزیزان می‌خواهیم ان‌شاءالله با زبان شما با مولا و سرورمان امام زمان (عج) صحبت کنیم.
امامِ ما، سرور و مولایمان عید بر شما مبارک باشد ای بهترین روزه‌دار، سلام بر مناجات سحرهایتان، سلام بر دهان روزه‌دارتان، سلام بر دعای افطارتان، سلام بر اولین لقمه‌ی افطارتان، سلام بر شب زنده‌داری‌هایتان، سلام بر احیاءِ شب قدرتان، سلام بر نماز و رکوع و سجود و تکبیرتان، سلام بر عید فطر و نماز عید و زکات فطریه‌تان، سلام بر شما و اجداد طاهرینتان، ای روزه‌دار حقیقی، ای مؤمن، سوره‌ی مؤمن و توبه و اسراء و احزاب. سلام بر شما ای جوهر هستی، منجی عالم بشریت، پیشوا و امامِ بر حق و عصاره‌ی نبوت، خاتمه‌ی امامت و خلیفه‌ی زمین عیدتان مبارک.
مولای من شرمنده‌ام از این‌که کارنامه‌ی عمل من شما را غمگین نمود چون آن‌گونه که شما انتظار داشته‌اید عمل نکردم. ولی مولای من شما بر اشتیاق و علاقه‌ی من در قدم برداشتن در راه رضایت خداوند متعال و خشنودی شما مطلع هستید. پس از حضورتان استدعا دارم در این مورد دعا فرمایید که خداوند کریم ما را دست خالی امروز برنگرداند و من را از زکات فطریه‌ی خود بی‌بهره نگذارید چون مستمند وجود مقدس و مبارک شما هستیم. ای سرور و مولای من در این عید مبارک از شما می‌خواهم به بزرگ‌ترین خواهش من عنایت فرموده و آن را بپذیرید آن این است.