بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی اعیاد شعبانیه
۱۱ خرداد ۹۳
حمد و ستایش مخصوص خداست و اوست سزاوار ستایش و ستایش حق اوست؛ چنان ستایشی که شایسته‌ی اوست بسیار و بیرون از شمار بر خداوند سبحان و حکیم که نه در خلقت آسمان‌ها و زمین و نه هنگام آفریدن مخلوقات کمک و یاوری نگرفت.
زبان‌ها از نهایت وصفش عاجز و عقل‌ها از درک بزرگی‌اش حقیر و چهره‌ها از هراس قهرش لرزان است؛ نیست معبودی غیر از ذات اقدسش پس معبود من اگر مرا به جرمم گرفتی به عفوت پناه گیرم؛ اگر به گناهانم بگیری به آمرزشت درآویزم و اگر به آتش بری فریاد کنم که دوستت دارم. معبودا پوشاندی گناهانم را و بر من مهربانی را تمام کردی پس در قیامت هم رسوایم نکن؛ دعایم را، مناجات و فریادم را بشنو و بر من ترحم کن که با زاری و عجز به درگاهت پناهنده شدم در ماهی که ماه پیامبر تو سید رسولان، واسطه‌ی خیر و برکت، رسول اکرم حضرت محمد (ص) است ماه شعبانی که آکنده کردی آن را از رحمت و نعمت خود.
چه زیباست مناجات شعبانیه از زبان امیر مؤمنان علی (ع): ماه شعبان تابید و با نور وجودش ظلمات زمین را روشنی بخشید و وعده‌ی پیامبر تحقق یافت آنگاه که ندای شعبان آمد رسول خدا به آسمان نگاه کرد و فرمود: ای خالق من، آنگاه که در ماه رجب وصی من به دنیا آمد بت‌های سنگی را ویران نمود و آنگاه که فرزند او بیاید بت‌های دل‌ها را بشکند و جهان را آراسته به بوی تو کند پس شعبان ماه من است چون ماهی را در بطن دارد که خورشید را در افروختن نور حق به یاری نمی‌طلبد بلکه آنگاه که به ظهور برسد انوارش جهان را تابناک کند و همگان به دین من درآیند و شمشیر حق با نوایی نام او را صدا کند که: ای وارث من، تیغ من آماده است تا بت‌های باطل را گردن بزند و زخم‌های چرکین زمان را با مداوای بهترین برگزیده‌ی درمان کند.
بله چه زیباست شعبان که در آن یاوران رسالت متولد شدند یاورانی که در لبیک خود به دعوت جد بزرگوارشان پیامبر خاتم، رسالتش را با جان و مال و فرزند یاری کردند. همان‌هایی که سرور عالمیان حضرت زهرای مرضیه (س) توصیف فرموده‌اند که: سلام بر ملکوت جان‌هایی که همواره بر آستان اطاعت پروردگارشان همانند قطره‌ای هستند در دریای بی‌کران رحمت و رحمتی که پروردگار عالم آن را عزت مؤمن نام برد تا جاودانگی در فرمان روح همانند طعامی باشد که زنده بودن را در حلقه‌ی حق معنا کند فرمانی که جهان را بر پایه‌ی عدالت آفرید تا مخلوقاتش طعم آن را در جانشان تجربه کنند و جز به او دل نبندند و آنگاه که تپش عالم در سایه‌ی رحمت الهی مژده‌ی آمدن بهاری بی‌خزان را بر جان‌ها القا کند نبض حیات خونی را در مدار جان‌ها به حرکت درآورد که نشانیش در آیات قرآن کریم در وصف صفات مؤمن اعلام گردیده تا جان‌ها از اعطای پروردگارشان دور نمانند.
بله، ای مهمانان کوی عشق، برکت و مبارکی این ماه گرامی با مولود امشب یعنی سرور و سالار شهیدان اسوه‌ی شجاعت و تقوا و آزادگی و جهاد حضرت اباعبدالله الحسین (ع) آغاز گردید. امام حسین (ع) ثابت کرد که در یاری رسالت هدایت حد و مرزی نمی‌شناسد و با تمام داشته‌های خود در این امر قیام فرمود و آن را با خون خود، فرزندان و یارانش امضا کرد. در مورد شأن و مقام والای ایشان در این شب مبارک مطلبی را بیان می‌کنیم که با اندیشه در آن شاید به گوشه‌ای از فضایل بی‌نظیر ایشان پی ببریم. مادر گرامی‌شان سرور عالمیان، کوثر الهی، مادر هستی و پیامبران حضرت زهرای مرضیه (س) که بزرگی و ارجمندی ایشان در زمین و آسمان یگانه است در مورد ایشان این‌گونه بیان می‌فرمایند که: آن زمانی که کودکی خردسال بود بر سر سفره‌ی پدرم می‌رفت و از غذایش تناول می‌فرمود؛ پدر می‌فرمود: فاطمه جان، صورت حسین را به صورتت بچسبان تا پاکیزه شود و من اطاعت می‌کردم صورت چون ماهش از غذا پاک می‌شد و پدر می‌فرمود: فاطمه جان، حسین، جانِ عملت است؛ جانت را از آغوشت جدا نکن.
دیگر مولود مبارک و خجسته‌ی این ماه میلاد سید ساجدین، زینت عابدین، مرد مناجات، معلم مکارم اخلاق و دعا، امام برحق، کوه استواری و صبر و شکیبایی امام علی‌بن‌الحسین (ع) است که بعد از شهادت پدر بزرگوارشان در روز عاشورا رهبری کاروان پیام‌آوران عشق را به عهده گرفتند و چنان آن را مدبرانه و با شجاعت رهبری و هدایت فرمودند که چون سیلی ویرانگر بر سر راه خود تمامی باطل و کاخ‌های ستم را به ویرانه تبدیل فرمودند و پیروزمندانه به شهر مدینه وارد شدند و با مناجات‌های زیبای خود در صحیفه‌ی سجادیه به تربیت دینی و ایمانی و مکارم اخلاق شیعیان همت گماشتند.
سومین مولود این ماه بزرگ، میلاد پرچم‌دار شجاعت و تقوا و رشادت و ایمان و استواری و وفاداری به عهد و پیمان و اطاعت‌گر واقعی امام عصر خود قمر بنی‌هاشم، حضرت عباس بن علی، ملقب به ابوالفضل است؛ پدر دانش و ادب که همان‌گونه که خود فرمودند عشق به خداوند و امام عصر خود را با عمل و وفاداری تفسیر و نشان دادند و چهارمین نعمت و برکت و رحمت این ماه میلاد وجود مبارک عصاره نبوت، منجی عالم بشریت، انوار تابناک امامت و ولایت، برپا کننده‌ی کرسی عدالت، امام عصر و زمان اباصالح المهدی (عج) می‌باشد. همان‌گونه‌ای که از قول جد بزرگوارشان پیامبر عظیم‌الشأن اسلام حضرت محمد (ص) در اول خطابه آمد ایشان نجات دهنده‌ی بشریت از جهل و گمراهی هستند؛ با ظهورشان نور خداوندی را در قلب‌ها و جان‌ها زنده خواهند کرد همان‌گونه‌ای که خود فرمودند: تا آنگاه که به امر پروردگارم از دیده‌ها در حریم غیبت قرار می‌گیرم و زمان‌ها را در روزها و ساعت‌ها می‌گذرانم امام امت‌هایی می‌شوم که بوی 11 امام را در نام من می‌جویند آن را به مشامشان برسانم پس امت من آنگاه که نام مولایشان را بر زبان می‌آورند مجموعه‌ی امامت را می‌خوانند و همان‌گونه که در اسرار غیب می‌اندیشند و به امید وعده‌ی الهی صبر می‌کنند تا ظاهر امامشان آشکار شود و بتوانند چهره‌ی 11 امامشان را در چهره‌ی آخرین وصی امامت ببینند باید شاکر خالقشان باشند که رودخانه‌ی خروشان امامت را همواره در جوش و خروش قرار داد تا تشنگانش، بر سر سفره‌ی احسانش بنشینند و از طعام دل‌نشینش تناول کنند.
پس دانستیم که فرموده‌ی پیامبر (ص) که شعبان ماه من است ریشه در تولد فرزندان گرامی‌شان انوار پاک امامت دارد که ادامه‌دهنده و یاری رساننده به رسالت نبوی هستند. اینک ماییم امت پیامبر؛ چه کسی به ندای پیامبر پاسخ می‌دهد؟ کسی که به عبادت قیام کند یا عبادت را منشأ شناخت حق از باطل بداند؟ کدام منظور پیامبر است؟ اگر عبادتم حق را نشانه نمی‌رود نامش چیست؟ نامش را پروردگار عالم معرفی فرمود: و نمازشان در خانه‌ی خدا جز سوت کشیدن و کف زدن نبود پس به سزای آنکه کفر می‌ورزید این عذاب را بچشید. (آیه‌ی 35 سوره‌ی انفال)
پس آتش جهلم جهنمی سوزان است که عبادتم را معنا می‌کند پس با مدد شعبان در یاری و قیام در امر رسالت و امامت و حق جویی و عمل به آن دست به دعا بر می‌داریم:
بار الها پیامبرمان این ماه را روزه می‌گرفت، شب‌زنده‌داری می‌کرد پس ما را در پیروی از ایشان یاری فرما.
بار الها به حرمت مولودهای مبارک این ماه، ما را ببخش و بیامرز و شفاعت آن بزرگواران را بپذیر.
بار الها در این زمان پر از کفر و فساد و جنایت ما را از شر شیطان حفظ فرما.
بار الها ما را از ملت دولت ظهور قرار بده و قلب نازنین مولایمان را از ما خشنود بفرما.