بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام هادی (ع)
۲۷ بهمن ۹۹
شکر و حمد و سپاس پروردگار عزیز و حکیم و غفار را سزاست که از روی حکمت بالغه و قدرت کامله‌اش همه‌ی هستی را آفرید که در آن هیچ خللی نمی‌توان دید و از علم بیکرانش به همه‌ی مخلوقات درک و شعور عطا فرمود و وظایفی نیز برای هرکدام تعیین نمود و اراده کرد تا گل سرسبد این خلقت آدمی باشد و به او عزت بخشید و در شأن و مقام عطایی‌اش او را به همه‌ی آفرینش معرفی فرمود و به او دستور داد که بزرگی و عزتش را حفظ کند ولی افسوس که آدمی آن را فراموش کرده و اسیر نفس و شیطان شد و از آن مقام پایین آمد ولی پروردگار رحیم و کریم و بنده‌نواز او را به حال خود رها نکرد با برگزیدن پیامبران و امامان بزرگوار او را یاری فرمود که به جایگاه اصلی خود بازگردد و از سر رحمتش به این هم بسنده نکرد، در وجود انسان عشق و محبت و رحمت را در امانتی قرار داد تا با توسل به آن راه سعادت را پیدا کند.
در این مورد بهره می‌گیریم از فرمایشات گهربار سرور عالمیان کوثر بی‌همتای الهی حضرت زهرای مرضیه (س) که فرمودند: سلام بر جام جان‌ها، جامی که نعمتش را پایانی نیست ظرف وجودش را مرزی محدود نمی‌کند همواره در جوش و خروش است. زبانش در حمد محدودیتی ندارد. او به مانند کشتی نجاتی است که در تاریکی‌های سه‌گانه به مانند ستاره‌ای درخشنده پرتو وجودش آفرینش را به نور اخترش می‌افروزد پس به میدان محاسبه خوانده می‌شود. پروردگار می‌فرماید آیا روشنایی و تاریکی برابرند؟ جامی که حمل کننده‌ی امانت پروردگار است، روحی که نشان از آفرینشی پاک و مطهر دارد. نعمت‌هایش آشکار می‌شود. زبان روح به سخن در می‌آید پروردگارم مرا بهنام‌های خود زینت فرمودی چگونه این نام‌های مطهر را در سینه‌ای جای دهم که وسعتش را مرزی معین نمی‌کند پس به کوچکی جانم ترحم فرما و مرا در دریای احسان خویش به مانند کوچک‌ترین مخلوق خویش بخوان تا بندگی بارگاه ملکوتی‌ات غنیمتی باشد بر ثروتی بی‌حساب.
بله چه زیبا جام جان آدمی را سرور عالمیان توصیف فرمودند که ظرفیت وجودی انسان را خداوند غیر محدود آفرید و پایانی برای نعمت و رحمت عطایی پروردگار نیست و حمد و ستایشش هستی را منور به نور الهی کرده و روح مطهرش را با اسماء الله زینت داده شده. با کمی اندیشه این حسنات را در وجود مطهر رسول اکرم حضرت محمد (ص) و اهل‌بیتش می‌توان به عینه دید که در این شب حزن و اندوه ما در این خانه‌ی نور به شهادت یکی از ایشان حضور داریم. نام مبارکشان علی از القابشان نقی، هادی و نجیب و کنیه‌شان ابوالحسن می‌باشد. متوکل عباسی لعنت الله علیه ایشان را به سامرا تبعید کرد تا تحت نظر باشد ولی با وجود اینکه شدیداً تحت نظر بود امام لحظه‌ای از تلاش در راه هدایت و راهنمایی امت مسلمان مخصوصاً شیعیان برنداشت و فعالیت‌های خود را به شیوه‌ای مطابق اوضاع زمان خویش به پیش برد. به مردم از راه‌های گوناگون آگاهی داده و منصب امامت و مقام علمی خود را در طی سخنان خویش و در مناظرات و پرسش و پاسخ‌های علمی آشکار کرده و تثبیت نمود و عدم مشروعیت حکومت عباسی را اعلام فرمود. از جمله آثار به جا مانده از ایشان شاهکار ادبی و معرفتی و علمی دعای جامعه کبیره است.
اینک در این زمانه پر از فتنه و فساد و کفر و ظلم و نفاق همچون زمان امام هادی به خداوند متعال پناه بریم تا در دین و ایمانمان خللی ایجاد نشود و سختی و مشکلات باعث نگردد که به حق عمل نکنیم و خداوند را ناظر و حاضر بر اعمال خود ندانیم حتی ما که ادعا می‌کنیم جیره‌خوار مولا و سرورمان امام عصر زمان اباصالح المهدی (عج) هستیم چون خداوند کریم در قرآن فرموده:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ»
ای کسانی که ایمان آورده‌اید به خدا و پیامبرش و قرآن به حقیقت ایمان بیاورید.
خداوند در این آیه به مؤمنین می‌فرماید ایمان بیاورید پس ایمان واقعی در گرو یقین و اعتماد و باور است به اینکه پروردگار عزیز و رحیم و ارحم‌الراحمین است و بر همه‌ی اعمال بندگانش آگاه است پس باید به حق عمل کرده و عمل صالح انجام داده و خود را به او واگذار کنیم که ایمانمان حقیقی باشد.
حال ضمن عرض تسلیت به ساحت مولا و سرورمان اباصالح المهدی (عج) به مناسبت شهادت جد بزرگوارشان امام هادی (ع) با فرازی از زیارت جامعه کبیره خدمتشان ابراز می‌داریم: مولای من، پدر و مادرم و جان و اهل و مالم به فدای شما خداوند کریم چیزی به شما عنایت فرمود که به هیچ کس آن را عطا نکرده. هر صاحب منزلتی در برابر بلندای مقام شما سر به زیر افکنده و هر متکبری در فرمان‌برداری از شما اعتراف کند و هر صاحب سلطه‌ای در برابر فضل شما فروتنی و خضوع نماید و هر چیزی در برابر شما رام گردد و زمین به نور شما تابان شود. به ولایت شما ظفرمندان به کامیابی رسند. به تبعیت از شما از طریق خشنودی الهی پیموده شود و غضب خدای رحمان شامل منکر ولایت شما باشد.
مولای من خداوند ما را به وجود شما از خواری درآورد و گرفتاری‌های شدید را برطرف نمود و ما را از لبه‌ی پرتگاه هلاکت‌ها و آتش نجات بخشید. پس به‌واسطه‌ی خیر و برکت وجود مبارکتان با قلبی آکنده از شوق و اشتیاق دیدار و ظهورتان فریاد خواهیم زد.