بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام هادی (ع)
۱۵ خرداد ۱۳۹۰
حمد و سپاس، شایسته‌ی خداوند کریم است که زمین و آسمان‌ها و هر چه در میان آن‌هاست به‌حق آفرید. خداوندی که بندگان در عظمتش حیران، عارفان از بزرگی‌اش ترسان، سیراب کننده‌ی تشنگان، عطا کننده‌ی سائلان، فریادرس درماندگان، اطعام کننده‌ی گرسنگان، هدایت کننده‌ی گمراهان و قبول کننده‌ی عذرِ عذر خواهان است. نیست معبودی جز خداوند با کبریا و با جبروت.
سلام بر لحظاتی که نویدِ نجات از خشم الهی را در خود دارد و آن لحظاتِ آغاز ستایش و عبادت و نماز است و سلام بر دقایقی که جانِ انسان‌ها از پلیدی شرک و نفاق به آب توبه و برگشت به‌طرف خالق، نجات می‌یابد و سلام و درود بی‌پایان بر خاتم انبیا، افضل اوصیا، رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و بر خاندان پاک و مطهرش باد که همگی، چشمه‌ی رحمت الهی بودند.
امشب که مصادف است با شهادت دهمین اختر امامت و ولایت، هدایت کننده، صابر و عادل، حضرت امام علی النقی الهادی (ع)، گوشه‌ای از زندگانی پربرکت ایشان را بازگو می‌کنیم.
امام هادی (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام جواد (ع)، 8 سال بیشتر نداشتند که عهده‌دار هدایت مردم شدند. با وجود سن کم، چنان این مهم را به‌خوبی اجرا نمودند که متوکل عباسی لعنت الله، برای کنترل و مانع شدنِ تماس شیعیان با ایشان، امام را از مدینه به سامرا تبعید و در خانه‌ای که هم اکنون محلِ دفن ایشان است تحت مراقبت شدید قرار داد؛ غافل از این‌که نمی‌توان مانعِ نور خورشید شد چون امام هادی (ع) هر روز با تدبیری، چنان چهره‌ی باطل او و اطرافیانش را برای مردم فاش می‌فرمودند که متوکل عباسی برای گریز از این رسوایی از هیچ آزار و اذیتی در مورد ایشان کوتاهی نمی‌کرد. پس از کشته شدن آن ملعون به دست پسرش معتصم عباسی، کار بر امام سخت‌تر شد تا این‌که وجود مقدسشان در سن 41 سالگی به شهادت رسیدند.
چه زیبا امیرالمؤمنین (ع) سفارش فرمودند که: مبارزه با وجودِ امام باعث می‌شود تا آن وجودِ مبارک شهید شود و مبارزه در غیبتش باعث فرارِ مردم از دین و امامت می‌شود پس برای مبارزه با کسانی که می‌خواهند تا یاد خدا را از دل‌ها بیرون کنند و نور خدا را با دهانِ خود خاموش کنند، ایمانتان را تقویت و اسباب رسیدن به معرفتِ توحیدی را برای خود فراهم کنید تا استواری ایمانِ شما از بین نرود. به دیوار محکم قرآن تکیه بزنید و خانه‌ی خود را با مصالح خوب و غیرقابل تخریب بسازید که خانه‌ی سست مانند خانه‌ی عنکبوت است که شیطان مبادرت به ریختنِ بنیان آن می‌کند و سوره‌ی مبارکه مؤمن را با تفکر و تدبیر بخوانید و آن‌چنان‌که خدای بزرگ دستور داده راه را به پایان برسانید. وجود مقدس آخرین امام، کمال کامله است؛ از این کمال، سینه‌ها و چشم‌ها را منور کنید و آنچه را می‌گویید با آنچه را که انجام می‌دهید یکی کنید تا در مرحله‌ی جنگ با خدا و رسولش قرار نگیرید؛ چون انسان اگر با خداوند بزرگ، دورویی کرد فقط خود را نابود می‌کند، وجود خداوند بزرگ و ستودنی است.
پس در این شبِ بزرگ دست به دعا بر می‌داریم که:
بار الها یاری فرما که در بندگی تو و اطاعت از رسول و امام عصرمان اخلاص داشته باشیم.
بار الها یاری فرما که به ریسمان نجاتت که همان وجود مقدس امام زمان (عج) است چنگ بزنیم و تا آخر عمر، این ریسمان را رها نکنیم. ان‌شاءالله.