بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام موسی کاظم (ع)
۱۷ تیر ۱۳۸۹
حمد و سپاس پروردگار کریم را سزاست. خداوندی که هیچ کس، در هیچ حالی، نمی‌تواند به حدّ کمال و شکر و سپاسش را بجا آورد. چون شکر بندگان هم نعمت و احسان اوست. پس بر آن نیز شکری واجب است. هر کس هر قدر هم در طاعتش کوشش کند باز هم در مقابل آنچه شایسته‌ی فضل اوست اندک است. پس سپاسگزارترین بندگانش از شکرش عاجز. عابدترین ایشان در طاعتش ناتوان است. پس هر که را بیامرزد از کرم و احسان است و خشنودی‌اش از بندگان از مهربانی و فضل اوست.
پس خدایا تو را حمد و ستایش می‌کنیم بر آنچه از نعمت‌های عالم که به ما عطا فرمودی آن‌چنان حمد و سپاسی که حمد تمام ستایش‌کنندگان عالم را پشت سر گزارد و از آن هم فزون‌تر باشد و زمین و آسمان تو را مملو از حمد حضرتت سازد. خدایا همانا تویی که بر ما منت‌داری و نعمت‌های بزرگی را به ما عنایت کردی و ما را به‌وسیله‌ی اولیاء و برگزید‌گان خود هدایت فرمودی و سعادت بخشیدی که امت آخرین ایشان یعنی خاتم انبیا و افضل اوصیاء حضرت محمد مصطفی (ص) باشیم و بار عزت ما را افزودی که دوستدار اهل‌بیت و فرزندان طاهرینش باشیم، نه از دشمنان و بدخواهان آن‌ها و نه از کفران نعمت کنندگان.
سلام برکات الهی در دو عالم، عالم ظاهر و عالم باطن که باعث رشد و نمو آفریده‌های خویش است آنانی از این برکات برخوردارند که جرقه‌های اتصال را در جان‌هایشان افروخته‌اند و لحظه‌ای را بدون یاد پروردگارشان نگزارند.
خدایا ما امشب به درگاهت به‌واسطه‌ی یکی از آنان رو آورده و امیدواریم در دنیا و آخرت به آبروی او ما را آبرومند سازی که او ولی تو فرزند ولی‌ات، حجت تو فرزند حجتت، صفی تو فرزند برگزیده‌ات، امین تو فرزند امینت و نور تو در تاریکی‌های زمین بود یعنی امام موسی کاظم (ع).
سلام بر شما ای امام هدایت صاحب علم دیانت و تقوی، خزان‌دار دانش پیامبران، معدن وحی، صاحب علم یقین، امام شایسته و عابد و زاهد مولای ما امام موسی بن جعفر (ع) رحمت خدا و برکاتش بر شما باد.
خواهران و برادران همان‌گونه‌ای که می‌دانید با انتخاب امیر مؤمنان علی (ع) و امامان بعد از او در غدیر به‌عنوان جانشین پیامبر تمام امیدهای منافقین در برگرداندن عقاید دوره‌ی جاهلیت و از بین بردن دین اسلام بعد از پیامبر به یأس تبدیل شد در نتیجه چاره‌ی کار را در رسیدن به اهداف شوم و نیت‌های شیطانی خود در انحراف آن به‌وسیله‌ی مسلمانان سست عنصر و جاه‌طلب دیدند و به ظاهر موفق هم شدند ولی غافل از این‌که کسی را توان آن نیست که مانع اراده‌ی خداوند توانا شود. چون امیر مؤمنان (ع) و امامان بعد از ایشان نسبت به افشاگری و هدایت مردم همت وافر داشتند در نتیجه یکی بعد از دیگری تبعید و زندانی و شهید شدند ولی در همه حال از آنان ضربه خوردند و ترسیدند که نمونه‌اش امام موسی کاظم (ع) است که هارون عباسی با وجود این‌که سال‌ها ایشان را در زندان نگهداری می‌کرد ولی باز هم از امام می‌ترسید و این ترس به‌قدری بود که در زندان ایشان را مسموم و شهید کرد چون امام و امامت را نمی‌شناخت و تصور می‌کرد که می‌تواند خورشید را در سیاه‌چال زندانی کند و فرموده‌ی خداوند کریم را در قرآن که فرموده: این‌ها غافل‌اند می‌خواهند نور خدا را با دهان خاموش کنند را نفهمید. لعنت الله علی قوم ظالمین. امام موسی کاظم (ع) همچون پدران پاک و نیاکان اوصیاء خود بر آزارها شکیبا بودند آنچه از جانب خدا به عهده داشتند به‌خوبی انجام دادند. برای مردم احکام خدا را تلاوت و امر به معروف و نهی از منکر می‌کردند و عالم و عادل و صادق بودند و با اخلاص تمام در راه خدا جهاد کردند و شهید شدند.
در این شب بزرگ دست به دعا برمی‌داریم:
بار الها ما را از پیروان فضایل اخلاقی و توحیدی و عبادی امام موسی کاظم (ع) قرار بده.
بار الها امام موسی بن جعفر (ع) سال‌ها زندان را تحمل کرد که به ما راه و رسم زندگی بیاموزد پس یاری فرما آن را به‌درستی درک کرده و به آن عمل کنیم.
بار الها در ظهور انتقام گیرنده‌ی راه و خون امامان و افشا کننده‌ی شخصیت واقعی آنان یعنی امام زمان (عج) تعجیل بفرما.