بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام محمد باقر (ع)
۲۰ مهر ۱۳۹۲
ستایش مخصوص خدا است که پروردگار جهانیان است. بار الها ستایش تو را سزاست که پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمینی؛ ای صاحب جلال و عظمت و پروردگار و سلطان مطلق بر تمام سلاطین عالم وجود، تویی خدای یکتایی که جز تو هیچ خدایی نیست؛ یکتا و بی‌همتایی، کمال مطلقی، بخشنده‌ی بی‌حدی، عظیم و بزرگی، بلند مرتبه و قادری، دانا و حکیمی و شنوا و بینایی؛ تویی خدای یکتایی که جز تو هیچ خدایی نیست؛ پیش از هر آغازی، پس از هر پایانی، صاحب زیبایی و جلال و کبریایی.
بار الها بر حضرت محمد (ص) که برگزیده و پسندیده و گرامی و مقرب درگاهت است بهترین درود‌های خود را بفرست و او را به کامل‌ترین برکاتت برکت ده؛ درودی که از آن پاکیزه‌تر و پسندیده‌تر و افزون‌تر نباشد و همچنین درود فرست بر اهل‌بیتش که پاک و منزه از هر گونه آلودگی و گناه‌اند و گنجینه‌داران علم و نگه‌داران دین و جانشینان تو در روی زمین هستند. این خطبه را که مزین به حمد و ستایش از زبان سید و زینت ساجدان و عابدان امام سجاد (ع) نموده‌ایم با فرمایشی از مادر گرامی‌شان سرور عالمیان حضرت زهرا (س) زیباتر و کامل‌تر می‌کنیم که فرمودند: برکات الهی در جان‌هایی است که در لحظه‌ی برخاستن از قبر آنگاه که منادی ندا می‌دهد ای خفتگان سال‌های انتظار، برخیزید که جانانتان در صور محبت دمید تا خون‌های بسته شده یک بار دیگر نوید زندگی را در رگ‌های خفته احساس کند و با گرمیِ دعوت، به طرف جانان حرکت کند و بوی محبتش را در جان هجران کشیده‌اش به وصلی مجدد پایان دهد.
آری 14 معصوم عاشقانه منتظرند که بار دیگر خونِ وصل در رگ‌های هجران کشیده‌شان به گردش درآید و تا ابد با جسم مطهرشان در قرب الهی متنعم از رحمت و نعمت‌های الهی زندگی کنند چیزی که دشمنانشان به خیال خام خود در این دنیا از آنان دریغ کردند که امشب مصادف است با شهادت گوهری از آن گنجینه‌ی الهی، پنجمین ستاره‌ی درخشان امامت و ولایت، شکافنده‌ی علوم و وارث علم انبیا، ابا جعفر، محمدبن‌علی ملقب به باقر (ع) می‌باشد. ایشان نیاز و کمبود جامعه‌ی اسلامی آن عصر را و دلیل کج روی‌ها و فریب خوردن آنان از مکر و نیرنگ سران منافق و ظلم را در عدم برخورداری آنان از علم و فرهنگ غنی اسلامی تشخیص دادند و نسبت به پایه‌گذاری و نشر علم الهی همت شایان نمودند و در این رابطه شاگردان زیادی تربیت نمودند و چون علم و دانش امام مانند امامان دیگر از وحی سرچشمه می‌گرفت در نتیجه همه‌ی دانشمندان چه دوست و دشمن معترف به شخصیت علمی امام شده و از محضر درس ایشان کسب فیض می‌کردند و شکوه علمی امام چنان درخشان بود که هر کجا سخن از دودمان پیغمبر به میان می‌آمد امام محمد باقر را یگانه وارث علوم و کمالات پیغمبر می‌دانستند و اعتراف می‌کردند که اینان خاندانی هستند که خداوند به زیور علم و دانش ایشان را آراسته است. سرانجام امام محمد باقر (ع) پس از سال‌ها رنج و زحمت و خدمت به فرهنگ و معارف اسلام در هفتم ذی‌الحجه سال 114 هجری در سن 57 سالگی به دستور هشام بن عبدالملک ملعون مسموم و شهید شدند و بدن پاکشان در بقیع کنار امامان دیگر به خاک سپرده شد. ایشان می‌فرمودند: دروغ، از خرابی ایمان است. مؤمن ترسو و حریص و بخیل نمی‌شود. آن کس که به بندگان خدا ستم روا دارد از شیعیان ما نیست.
خواهران و برادران همان‌گونه‌ای که می‌دانید ما در دهه‌ی اول ذی‌الحجه یعنی ایام معلومات و میقات حضرت موسی (ع) و ساخت کعبه و طواف حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل (ع) واقع شده‌ایم، جای بسی سعادت است برای ما که امسال این ایام مطابقت گردیده با حج امام مولا و سرورمان، حاجی راستین صحرای عرفات و منا و مسجدالحرام، اباصالح المهدی (عج). بار خدایا قرار بده در این زمان، مولا و سرورمان را پیشوا و امام بر حق ما همان‌گونه‌ای که حضرت ابراهیم (ع) را خلیل و امام قراردادی که به‌وسیله‌ی وجود با برکت امام عصرمان رستگاران رستگار شوند، توبه کنندگان توبه کنند، عبادت کنندگان عبادت کنند، نجات یابندگان نجات یابند، هلاک شوند ستمگران و قاتلان و منافقان، و پیروز شوند حق مداران که این ایام، زمان قربانی کردن نفس‌ها و آشکار شدن اخلاص در بندگی و سعی و کوشش و جهد به سمت عبودیت است که باید به صحرای عرفات، قلبی را برد که آیینه‌ی حق و جلوه‌ی عشق الهی و جدا از هرگونه آلودگی باشد همان قلبی که در الست خداوند کریم به انسان‌ها عطا فرمود؛ همان قلب حضرت ابراهیم و قلب رسول خدا حضرت محمد (ص) و فرزندانش. همان قلبی که امام عصرمان به صحرای عرفات می‌برد؛ همان قلبی که حضرت موسی (ع) به میقات برد آنگاه پروردگار عالم امر فرمود: ای موسی، مرا نخواهی دید، به کوه طور بنگر؛ کوه از حرارت درون پیامبر ناپدید گردید و ندایی در کوه پیچید که: ای کوه، به چه گمانی مغرورانه محکم ایستاده بودی و هر ندایی را در خود ذخیره می‌کردی و نشان قدرت الهی بودی در استحکام؟ ولی پروردگار کریم اراده فرمود تا به همگان نشان دهد که اگر بنده‌ای درونش در محبت خالقش فنا شود محکم‌ترین کوه‌ها را به سست‌ترین مبدل می‌گرداند و هرگاه چشم از آن بردارد مجدداً در جای اولیه دیده می‌شود.
بله این عشق، در خانه‌ی دل است؛ ما که از خانه‌ی کعبه دور و از حاجیان نیستیم هر لحظه باید طواف خانه‌ی دل کنیم. ما که سعادت حضور در این کوی عشق در خانه‌ی امام عصر (عج) را داریم باید بدانیم و باور کنیم که مولا و اماممان همانند جد بزرگوارشان حضرت ابراهیم که خداوند فرمود: ای ابراهیم، خانه‌ی مرا برای راکعان و ساجدان پاکیزه کن. ایشان نیز با فرمایشات گهربارشان سعی می‌نمایند خانه‌ی دل ما را از آلودگیِ گناهان پاک کنند و در ساخت خانه‌ی دلی محکم و استوار در مقابل شیطان و نفس ما را یاری فرمایند که به فرموده و سفارش زیبای ایشان توجه خاص می‌نماییم که فرمودند: برای ساخت خانه‌ی دل، مصالح خوب و محکم را انتخاب کنید تا خانه‌ای محکم و زیبا را به پیشگاه پروردگار عالم ببرید تا در وعده‌اش به حقانیت آنچه که به‌واسطه‌ی مأموران آسمانی برایتان آماده شده برسید و به خداوند عرضه دارید: ای خالق هستی، دست‌های ناتوانم مشتاق رسیدن به در خانه‌ای است که خود فرمودی که آن نور در خانه‌هایی است که خدا رخصت داد ارجمندش دارند و نامش در آنجا یاد شود و او را هر بامداد و شبانگاه تسبیح گویند پس رخصت آن را با درک نعمتش به جانم بچشان تا همواره بر خاک درگاه با عظمتت در سجده‌ی شکر باشم.
در خاتمه‌ی خطبه همچون آغاز آن بهره می‌گیریم از مناجات زیبای امام سجاد در این ایام.
بار الها دل‌های ما را مشتاق طاعات و عبادات فرما.
بار الها ما را از آنچه موجب دوری از ثواب و برکاتت و مانع رسیدن به قربت می‌شود پناه ده.
بار الها ما را با کسانی که وعده‌های عذابت را سبک شمرده و از راه تو منحرف شده‌اند و عصیان کرده‌اند قرار مده.
بار الها میان ما و دشمنی که گمراه کند و هوسی که نابودمان سازد و عیبی که ما را از پا درآورد جدایی افکن.
بار الها ما را در این ایام شریف لباس رحمت و مغفرت خود بپوشان و آنچه را که به وفا کنندگان به عهدت، تحمل کنندگان رنج و مشقت راهت و کوشش کنندگان جهت خشنودی‌ات قرار داده‌ای به ما نیز عطا فرما.
بار الها از آنچه در این ایام به بندگان کوشا در عبادتت و به طواف کنندگان خانه‌ات عطا می‌کنی ما را هم بی‌نصیب نگردان.
بار الها درودها و سلام ما را همراه تهنیت به پیشگاه امام زمانمان برسان و قلب نازنین ایشان را از ما خشنود بفرما.