بسم الله الرّحمن الرّحیم
خطبه‌ی شهادت امام علی (ع) شب ۲۱ رمضان شب قدر
۳۰ فروردین ۱۴۰۱
سلام بر آسمان و آنچه در خود پنهان نموده. او رازدار شبی است که توان عقل‌ها قادر به درکش نمی‌باشد. سینه‌اش را گشوده تا قلب‌های عاشق را برباید. وای بر جان‌های جداشده از سفره‌اش. غافلانی که عمرشان در پرده‌ی غفلت جانی بی‌حاصل می‌گذرد. آسمان جانش در ظلمت شبی هولناک که پروردگارش آن را در قرآن کریم به تصویر می‌کشد از هم می‌شکافد تا در محضری حاضر شود که او را به نام می‌خواند.
اینک آسمانیان به طرفی قدرنشینان امشب در حرکت‌اند تا در مقابلشان بنشینند. آیا پروردگارتان جانتان را به آمدن چنین شبی بشارت نداده است. راه را چگونه طی می‌کنید؟ از جان زمینی‌تان جدا شوید تا قدر را دریابید. او اشک‌های خاندان نبوت را در خود پنهان نموده. رازدار دل‌شکستگانی است که مولایشان را در خاک پنهان نمودند و به مسجد خالی از سرور و مولایشان بازگشتند تا زمان‌ها شاهدی باشند بر جاودانگی حق و نابودی باطل.
پس جانتان را در دریای رحمت پروردگارتان از باطل وجود جدا کنید تا حق را دریابید. حقی که در کنارتان می‌نشیند. از آنچه در دل پنهان نموده‌اید آگاه است. دست ملکوتی‌اش را رها نکنید. او شما را در ظلمات جانتان به طرف انوار حق می‌خواند، صدای الغوث‌اش را بشنوید.
امشب غنیمت عمرتان است، این غنیمت را در بازار دنیا به فروش نرسانید. رمضان ماه مهمانی غیب جانتان است. در رحمتش را باز کنید او به طعام نیازی ندارد. ضربان قلبش ضامن حیاتش است. او را در گور زمان نخوابانید، اجازه بدهید راز زیبای خویش را به زبان آورد. رازی که از الست به همراه دارد تا با توشه‌ی امشب همراه کند. آنگاه فرشتگان قدر به او بنگرند: ای خلیفه‌ام بر ما بنگر که چگونه سر تعظیم بر مقدراتی فرود آورده‌ایم که اکنون در نامه‌ی عملت می‌نگاریم. آنگاه گنجینه‌دار امشب را به مدد می‌خوانیم: ای جانشین پروردگارمان به آنچه مأمور بودیم گردن اطاعت خم نمودیم پس یاری‌مان فرما تا بندگان مصلح پروردگارمان را بشارت به صبحی زیبا دهیم که در انتظارشان است؛ همان صبحی که با مژده‌ی ظهور همراه است. ظهوری که آغاز دولت عشق است سحری که ندای أنا بقیة اللّه را در خود پنهان نموده تا منتظرانش را به ضیافتش بخواند و همگان را بر سفره‌ای مهمان کند که همواره او را خوانده‌اند به ندای: